.png "English"){kind=small}
Όχι δεν αποτελεί εθνικιστική έξαρση, ούτε σοβινιστική διάθεση υποτίμησης άλλων εθνοτήτων! Είναι η εσώτερη ανάγκη κάθε ανθρώπου να ταυτιστεί με ένα σύνολο αξιών και μια σειρά ιστορικών παραδειγμάτων. Είναι η επιθυμία του ατόμου να ψηλαφίσει τη διαδρομή που ενώνει την εθνική ρίζα με τον παρόντα ανθό. Αυτό εξυπηρετούν, σε ένα αρχικό επίπεδο, οι επετειακοί εορτασμοί, αλλά ο ρόλος τους οφείλει να είναι ευρύτερος και βαθύτερος.
Είτε ως ιστορική παράδοση, είτε ως συλλογικό ασυνείδητο, τα διδάγματα του παρελθόντος αποτελούν πυξίδα και για τις σημερινές επιλογές, προσωπικές και εθνικές. Οι εθνικοί επέτειοι δεν είναι μια ευκαιρία για στομφώδεις τυμπανοκρουσίες και μεγαλόστομες αναφορές, ούτε ένα άτυπο καθαρτήριο παρόντων ανομημάτων. Αποτελούν μια διαδικασία ειλικρινούς πατριωτικής ενδοσκόπησης, ένα εφαλτήριο διεκδικητικότητας και ωριμότητας.
Μόνο που η διεκδικητικότητα και η ωριμότητα απαιτεί ξεκάθαρους στόχους και διακριτές διαδρομές πραγματοποίησης τους. Δεν αντέχει τη μονομερή συναισθηματική εκτόνωση πρόσκαιρων επιλογών. Δεν τρέφεται από άσκοπες, προσωρινά ηχηρές φωνές που αυτοϊκανοποιούνται στον αντίλαλο τους και συχνά παρασυρόμενοι από έπαρση και ιδιοτέλεια απομακρύνουν παρά φέρνουν εγγύτερα το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η εθνική μνήμη έχει μια δισυπόστατη λειτουργία. Να διδάσκει και να εμπνέει, τόσο από τις θετικές όσο κι από τις αρνητικές στιγμές. Να διδάσκει ιδανικά και συμπεριφορές. Να εμπνέει υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα, θυμίζοντας ότι όταν έχεις όραμα η κρίσιμη επιλογή των μέσων με τα οποία επιχειρείς να το εκτελέσεις κρίνει και τις πιθανότητες της τελικής επίτευξης του.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια