Η τελευταία Σύνοδος των 20 ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη, ανέδειξε για μια ακόμα φορά, ανάμεσα στα άλλα ζητήματα, το σχεδόν προαιώνιο δίλημμα του τι προέχει ως επιλογή, μετά από μια σημαντική οικονομική κρίση. Η εμμονή στην άμεση δημοσιονομική προσαρμογή με πάση θυσία ταχύτατο περιορισμό των ελλειμμάτων ή η προσπάθεια συντήρησης ενός θετικού αναπτυξιακού κλίματος που με την αναθέρμανση της αγοράς θα δημιουργήσει και δημοσιονομικά οφέλη; Το ερώτημα μοιάζει λίγο με την γνωστή απορία για το αυγό και την κότα! Οι δυο επιλογές αποτελούν τα «άκρα» ενός μοχλού που η υπερβολή στην κίνηση του ενός μέρους μπορεί να οδηγήσει στην ολοσχερή πτώση συνολικά του «μηχανισμού».

Οι παραινέσεις Γιούνκερ για τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων αποτελεί την οριστική «ταφόπλακα» στο μείγμα πολιτικής και τους ρυθμούς αποτελεσματικότητας της διαχείρισης Παπανδρέου. Οι συνεχείς αναθεωρήσεις του ελλείμματος του 2009 και η, για πρώτη φορά, προσθήκη σε αυτό και των κρατικών υποχρεώσεων προς ΔΕΚΟ και νοσοκομεία, εκτινάσσουν και το φετινό έλλειμμα κοντά στο 10%. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα, όπως καταδεικνύουν οι δηλώσεις για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου από την Τρόικα και η πρόθεση για επαναδιαπραγμάτευση όρων του μνημονίου, ότι πέρα από τα αλλεπάλληλα λάθη που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς στην συνεννόηση για τις απαιτήσεις και το χρονοδιάγραμμα των υποχρεώσεων μας. Δεν λάβαμε υπόψη μας ούτε τη διεθνή εμπειρία πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, ούτε τις ιδιαιτερότητες του Ελληνικού παραγωγικού μοντέλου και της διάρθρωσης του κρατικού μηχανισμού μας.

Για ακόμα φορά σε εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων ετών, μεγάλη συζήτηση γίνεται για το φαινόμενο της αυξανόμενης αποχής που αυτή τη φορά συνεπικουρείται από την εκτίναξη των λευκών & άκυρων ψηφοδελτίων σε 9%. Οι ερμηνείες ποικίλουν διατρέχοντας ένα ευρύ φάσμα θεωριών από απολύτως πολιτικές έως κοινωνιολογικές. Πριν όμως την εξαγωγή του όποιου συμπεράσματος, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η εικόνα που αποτυπώνεται είναι σε σημαντικό βαθμό πλασματική, αφού παραμένει ακόμα ζητούμενο η εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων από αποβιώσαντες και ομογενείς που συνειδητά έχουν πάψει εδώ και χρόνια να ασχολούνται με τα Ελληνικά πολιτικά δρώμενα.

Τα εκλογικά αποτελέσματα κρύβουν φυσικά σημαντικά μηνύματα και για τη ΝΔ. Κυρίως ενθαρρυντικά για την πρωτοφανή προσπάθεια αναδιοργάνωσης της παράταξης, τον τελευταίο χρόνο, αλλά και ενδείξεις όσον αφορά τη χρήση συγκεκριμένων τακτικών, την ταχύτερη προώθηση αλλαγών, την προσαρμογή κι ευκρινέστερη παρουσίαση των προτάσεων της στα λαϊκά στρώματα. Η μείωση της διαφοράς ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από το 10.5% σε 2% μόνο ως επιτυχία της ηγεσία του Α. Σαμαρά μπορεί να καταγραφεί. Κάποιοι μιλούν για αδυναμία ανόδου των ποσοστών (παραβλέποντας ότι στις περισσότερες εκτός Αττικής περιφέρειες υπάρχει άνοδος που κυμαίνεται από 2 έως 6%!). Λησμονούν επίσης ότι οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών έδιναν στην ΝΔ ποσοστά που δεν ξεπερνούσαν, ακόμα και με τις πιο θετικές αναγωγές το 27-29%! Είναι γεγονός ότι μέσα στο κλίμα γενικευμένης απαξίωσης του μεταπολιτευτικού σκηνικού, οι πολίτες τίμησαν την αναγεννητική προσπάθεια του Α. Σαμαρά που άλλωστε βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και όλες οι πτυχές της δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα.

Με ασαφές το όριο της επιτυχίας γι’ αυτή την εκλογική μάχη, ο κ. Παπανδρέου είχε τη δυνατότητα να ερμηνεύσει κατά το δοκούν το χθεσινό αποτέλεσμα. Αποκαλύφθηκε λοιπόν πλήρως από τα λεγόμενα του, η μπλόφα που έκρυβε το εκβιαστικό δίλημμα για δήθεν προκήρυξη εθνικών εκλογών που ούτε ο ίδιος επιθυμούσε, αφού πιθανότατα θα οδηγούσαν σε απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά κυρίως ούτε η Τρόικα και οι δανειστές μας του το επέτρεπαν. Το δίλημμα αφορούσε επί της ουσίας το σκληρό πυρήνα των κομματικών ψηφοφόρων που έδειχνε πρωτοφανή σημάδια χαλαρότητας, προμηνύοντας ακόμα μεγαλύτερο καταποντισμό από αυτόν που καταγράφηκε. Είναι γεγονός ότι σε μια κρίσιμη μάζα οπαδών του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε το σύνδρομο της πιθανής απώλειας της εξουσίας λόγω εθνικών εκλογών δίνοντας στο κίνημα τη δυνατότητα να συντηρήσει ένα ελάχιστο πανελλαδικό προβάδισμα του 2%.