.png "English"){kind=small}
Ιδού τα ιστορικά ντοκουμέντα για την εκποίηση της Μακεδονίας
Πριν από 10 ώρες
Είναι η πολλοστή φορά που διαδίδεται ότι μια Ελληνική κυβέρνηση θα έχει επιτελικό σχήμα και η πολλοστή φορά που αυτή η ελπίδα αποδεικνύεται φρούδα! Σε αυτή την περίπτωση είχε διανθιστεί και με την προσμονή για ενισχυμένη τεχνοκρατική συμβολή λόγω της παρουσίας Παπαδήμου. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα ακόμα από τα γνωστά παιχνίδια εσωκομματικών και γεωγραφικών ισορροπιών, επιβαρημένο μάλιστα με τη συμμετοχή στελεχών από περισσότερους πολιτικούς χώρους που μετέτρεψε την πρώτη υπόσχεση αυτής της κυβέρνησης σε έπεα πτερόεντα (έστω κι αν αυτή είχε δοθεί έμμεσα κι από διαρροή!). Η παλαιοκομματική νοοτροπία φαίνεται πως κέρδισε την πρώτη μάχη καθιστώντας ουσιαστικά δυσλειτουργική και πιθανότατα περιορισμένα αποτελεσματική τη νέα κυβέρνηση.
Με τεταμένη προσοχή, με φόβο για τα χειρότερα και προπάντων με καρτερία οι Ελληνες πολίτες παρακολούθησαν τις πολιτικές εξελίξεις τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Από την εξαγγελία της ευρωπαϊκής συμφωνίας για κούρεμα του ελληνικού χρέους έως τη νύχτα των Καννών και την πτώση του Γιώργου Παπανδρέου, με κατάληξη τη χθεσινή συμφωνία ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου για την πρωθυπουργία της μεταβατικής κυβέρνησης. Η οχλαγωγία των μαζικών μέσων, οι πονηρές διαρροές, η φημολογία και η πρωτοφανής δυστοκία του πολιτικού συστήματος να παράσχει μια κάποια κυβερνητική λύση στη χώρα κυριάρχησαν, παρέχοντας έτσι μια πρόγευση για το μέλλον του κοινοβουλευτικού βίου εν Ελλάδι.
Αναλυτικά, το 58,3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ζητεί την αποχώρηση του Γιώργου Παπανδρέου και από την προεδρία του κόμματος, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Ανδρέα Λοβέρδο να εμφανίζονται ως επικρατέστεροι για να τον διαδεχθούν.
Το πρακτορείο ειδήσεων ΙSNA επικαλέσθηκε τον Αλιρεζά Τζανέχ, υπεύθυνο για θέματα ασφαλείας στο γραφείο του κυβερνήτη, σύμφωνα με τον οποίο «ο θόρυβος από την έκρηξη προερχόταν έξω από την Τεχεράνη, στο δυτικό τμήμα της επαρχίας, εκεί όπου βρίσκεται μια από τις στρατιωτικές βάσεις».
Με βάση τα επίσηµα στατιστικά στοιχεία και τις προγνώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι «µνηµονιακές» θυσίες του ελληνικού λαού πήγαν χαµένες.
Ρεκόρ ανεργίας
Τον περασµένο Αύγουστο οι άνεργοι έφτασαν το 18,4% του οικονοµικά ενεργού πληθυσµού. Η µεγάλη αύξηση της ανεργίας κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου µας προετοιµάζει για τα χειρότερα στη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειµώνα 2011-2012. ∆εν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τοµέα οργανώνουν δραστική µείωση του µισθολογικού κόστους και του αριθµού των απασχολούµενων σε αυτές. Εάν κρίνουµε από τις έρευνες της κοινής γνώµης, οι εργαζόµενοι στον ιδιωτικό τοµέα αισθάνονται εξαιρετικά ανασφαλείς εξαιτίας της αρνητικής οικονοµικής και κοινωνικής δυναµικής που έχει αναπτυχθεί.
Πως το είχε πει ο Νίκος Παπανδρέου… Α, ναι… Το ΠΑΣΟΚ που στις αρχές του 2004 πέρασε στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου «πακεταρισμένο» από τον Κώστα Σημίτη, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα θαμπό δαχτυλίδι.
Μετά την «επιστροφή των εκσυγχρονιστών», που συνεπάγεται η προώθηση σε πρώτο πλάνο ομάδας τεχνοκρατών υπό τον Λουκά Παπαδήμο, οι οποίοι είχαν πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας μετά το 1996, η πολιτική σημειολογία μοιάζει να στέλνει το μήνυμα ότι… το δαχτυλίδι επιστρέφεται. Έστω και ακόμη πιο θαμπό από όσο παρελήφθη.
Ο ηγέτης οφείλει να είναι ταυτόχρονα λιοντάρι και αλεπού έλεγε ο Μακιαβέλι θεωρώντας ότι είναι απαραίτητο να διαθέτει τόσο την ορμή και τα ένστικτα επιβίωσης του λιονταριού όσο και την πονηριά της αλεπούς. Πολύ φοβάμαι ότι έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι δεν είναι και πολλοί στην Ελληνική πολιτική σκηνή αυτοί που δικαιούνται να διατείνονται ότι διαθέτουν ισόρροπα αυτά τα χαρακτηριστικά. Το σήριαλ της επιλογής του μεταβατικού πρωθυπουργού ήρθε ως απόλυτη επιβεβαίωση του αξιώματος. Με αυτή την παραδοχή όμως αποκτούν ένα πέπλο «Μεσσία» διάφοροι τεχνοκράτες παραβλέποντας ότι υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στην θεωρητική προσέγγιση και τις λογικές επιχειρηματικές επιλογές, από τη μια, και στη διαχείριση των πολιτικών και κοινωνικών μεταβλητών που απαιτούν οι δημόσιες υποθέσεις.
Της Σοφίας ΒούλτεψηΌσοι σ’ αυτή την χώρα διατηρούν σώας τας φρένας, αν και αηδιασμένοι από το διαρκώς αυτογελοιοπούμενο – στην προσπάθειά του να διασωθεί – πολιτικό της προσωπικό, έχουν, πιστεύω, μια σειρά ερωτήματα να θέσουν. Προς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Γνωρίζουν (οι διατηρούντες σώας τα φρένας) ότι δεν πρόκειται να λάβουν λογικές απαντήσεις.
Αλλά η κοινή και άδολη λογική – αν και είδος εν ανεπαρκεία - είναι πλέον ο μόνος τρόπος για να αποκαλύπτεται η αλήθεια. Μαζί με κάποια σχέδια…
Του Γιάννη ΠαντελάκηΠολλοί δεν μπορούν να φανταστούν πως το συνεχιζόμενο μπάχαλο, που κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, οφείλεται στην πρωθυπουργική ανικανότητα. Δεν το πιστεύουν ότι έχουν περάσει τρία εικοσιτετράωρα και ενώ η χώρα διασύρεται διεθνώς και κινδυνεύει να κατρακυλήσει σε ιδιαίτερα επικίνδυνες ατραπούς, ο απερχόμενος πρωθυπουργός της πρωταγωνιστεί σε μια φαρσοκωμωδία.
Και αδυνατώντας να το αποδώσουν με όρους κοινής λογικής, δημιουργούν διάφορα σενάρια. Οπως ότι έχει αναλάβει να ολοκληρώσει ένα καταστροφικό σχέδιο για τη χώρα κ.ο.κ.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Αν τελικά επιβεβαιωθεί η πληροφορία για σύσταση ολιγομελούς κυβερνητικού σχήματος θα έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι τα τεράστια δυσλειτουργικά συμβούλια δεν ήταν αποτέλεσμα διοικητικής ανάγκης αλλά ζήτημα εσωκομματικών και γεωγραφικών ισορροπιών. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...
Ο Δημήτρης Καπράνος κρίθηκε αργά χθες το βράδυ προσωρινά κρατούμενος μετά την απολογία του στο ειδικό εφέτη ανακριτηή κ. Λέκκα, που χειρίζεται την υπόθεση.
Σύμφωνα με δηλώσεις του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Φαμπρίτσιο Τσικίτο, τα ενδεχόμενα συζητούνται αλλά δεν έχει ληφθεί η τελική απόφαση.
Εν μέσω παγκόσμιας δημοσιονομικής αστάθειας, με την Ιταλία να παραπαίει οικονομικά και πολιτικά, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία να μην ανακάμπτουν παρά την αυστηρή εφαρμογή των δικών τους «Μνημονίων», τη Γαλλία να πιέζεται ασφυκτικά από τους οίκους αξιολόγησης, το ευρώ να κλυδωνίζεται και την Ελλάδα να προσεγγίζεται πλέον από τα διεθνή ΜΜΕ ως ανίατη περίπτωση, εν μέσω επίσης ευθέων απειλών για αποβολή της από το ευρώ, πέρασαν δέκα μέρες πλήρους ακυβερνησίας.
ΑΓΡΙΑ και εξακολουθητική κριτική δέχεται ο Αντώνης Σαμαράς από Μέσα Ενημέρωσης αλλά και από οπαδούς και στελέχη της Ν.Δ. για τη συμφωνία με τον Γ. Παπανδρέου στο θέμα της Μεταβατικής... Και κατά τη γνώμη μου άδικα!..
ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ μου να ξαναδημοσιεύσω το χθεσινό μου σχόλιο:
Η Ελλάδα βρίσκεται στο «ροζ συννεφάκι» της συναίνεσης που περιορίζεται στην ονοματολογία και την ημερομηνία των εκλογών, ενώ το πλήρες πολιτικό περιεχόμενο και τα όρια των εφαρμοζόμενων πολιτικών παραμένουν ασαφή. Αν δηλαδή εκτός από τη στήριξη ενός δεδομένου γενικού πλαισίου (επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, προώθηση μεταρρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεις κι αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας, περιστολή κρατικής σπατάλης) στο οποίο εξαρχής συμφωνούσε η ΝΔ (άλλωστε αποτελούν μέρος της ιδεολογίας και των διαχρονικών διακηρύξεων της) θα πρέπει να προωθηθούν και συγκεκριμένες εφαρμοστικές διατάξεις που θα προκαθορίζουν όλο το μείγμα πολιτικής της επόμενης περιόδου. Την ίδια στιγμή η Ευρώπη οδεύει στο δικό της χορό του Ζαλόγγου με τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας να προσεγγίζουν τα απώτερα θεωρητικά όρια ασφαλείας του 7% αλλά κυρίως τη Γαλλία να φτάνει σε επίπεδα αντίστοιχα της Ελλάδας των τελών του 2009 (περίπου 3,5%)!
ΕΑΝ -όπως επισημάνθηκε- για τον Γ. Παπανδρέου η προσπάθειά του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα ήταν μία «ζαριά» (που κατέληξε σε... «ασόδυο»), οι λεπτοί εσωκομματικοί χειρισμοί του Ευ. Βενιζέλου, τις τελευταίες ημέρες, αποτελούν μία εξίσου παρακινδυνευμένη τακτική, που μπορεί να του αποφέρει μία (πολιτική) περιουσία, μπορεί, όμως, και να τον αφήσει στον... άσο. Αναμφισβήτητα, ο αντιπρόεδρος υπήρξε το «απόλυτο όπλο» της κυβέρνησης κατά τους τελευταίους μήνες. Όχι, φυσικά, για τις διαπραγματευτικές του ικανότητες έναντι της τρόικας (ως προς αυτό, οι γκάφες, οι ήττες εντυπώσεων και οι παλινωδίες... έγραψαν ιστορία), όσο για το γεγονός ότι εξασφάλισε στον πρωθυπουργό «σιωπή νεκροταφείου» στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Τα πράγματα άλλαξαν εσχάτως. Με το φιάσκο του δημοψηφίσματος και των Καννών (για το οποίο, βεβαίως, δεν φταίει προσωπικά) και την κατασπατάληση πολιτικού κεφαλαίου για να διασώσει, πρόσκαιρα, τον κ. Παπανδρέου, την Πέμπτη -στο πλαίσιο, όπως πολλοί πιστεύουν, κάποιας μυστικής συμφωνίας- ο υπουργός Οικονομικών αισθάνθηκε, ίσως για πρώτη φορά, πολιτικά αναλώσιμος.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2007, ακριβώς πριν από τέσσερα χρόνια παρά τέσσερις μέρες, ο Γιώργος Παπανδρέου επανεκλεγόταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εις βάρος του εσωκομματικού του αντιπάλου Βαγγέλη Βενιζέλου. Σήμερα, εφόσον δεν ανατραπεί η ροή των γεγονότων, ο Γιώργος Παπανδρέου διανύει την προτελευταία ή την τελευταία μέρα του στην πρωθυπουργία. Είναι το τέλος μιας πολιτικής διαδρομής;
ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για την Ελλάδα τακτικές του κ. Γιώργου Παπανδρέου δικαιώνουν τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, και το σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνη Σαμαρά, για τις υπεύθυνες επιλογές τους στα κρίσιμα εθνικά ζητήματα.
ΤΩΡΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ καθαρά ότι τόσο ο πρώην όσο και ο νυν πρόεδρος της Ν.Δ., υπό διαφορετικές συνθήκες ο καθένας, δεν κοίταξαν το προσωπικό και κομματικό συμφέρον, αλλά τι ωφελεί περισσότερο τη χώρα και τον ελληνικό λαό.
Σύμφωνα με τηλεγράφημα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters που αναμεταδίδει το αμερικανικό Marketwatch ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι ενδέχεται να παραιτηθεί μέσα στις επόμενες ώρες!
Δεν είχαν περάσει λίγες ώρες απ’ όταν στις Κάννες οι πανίσχυροι ηγέτες τους πλανήτη έκαναν τον κ. Παπανδρέου να φαίνεται απέναντί τους ένας πολιτικός νάνος. O ίδιος προσπαθούσε από το βήμα της Βουλής να μας πείσει στη συνέχεια ότι όλα αυτά ήταν ένα παιγνίδι τακτικής απέναντι στον κ. Σαμαρά. Αν δεν πρόκειται για έναν ψεύτη που χρήζει άμεσης ψυχιατρικής βοήθειας, τότε μιλάμε για έναν ραδιούργο. Ποιος θα τον οδηγήσει στην έξοδο της προσωπικής του περιπέτειας;
Mετά την (κωμικο)τραγική αποτυχία της συγκρότησης κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής, για μένα το μόνο κυρίαρχο ερώτημα που χρήζει διερευνήσεως είναι η ανεξήγητη ευκολία με την οποία ανοίξαμε μόνοι μας την πόρτα για την έξοδό μας από το ευρώ. Μοιάζει σαν ένα ζευγάρι που, έπειτα από δέκα χρόνια γάμου (όσα και η ΟΝΕ), σκοτώνεται συνεχώς, αλλά επειδή σκέφτεται τα παιδιά δεν λέει να χωρίσει.
