Τις αντιφάσεις και την πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να βάζει στο στόχαστρο της η Νέα Δημοκρατία. Το «φακέλωμα» των δηλώσεων των εκπροσώπων του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι καθημερινό. Η ΝΔ εστίασε εχθές την προσοχή της, σε τρία πρόσωπα, τους κυρίους Σκουρλέτη, Λαφαζάνη και Στρατούλη.

«Η Ελλάδα χρειάζεται αξιοπρεπή εκπροσώπηση στην Ευρώπη», δήλωσε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, μετά τη συνάντησή του με ομοσπονδίες εργαζομένων και συνδικαλιστικές ενώσεις. Εχει δίκιο. Πράγματι, η Ελλάδα χρειάζεται μια κυβέρνηση που να μπορεί να την εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια και επάξια στην Ευρώπη. Ακριβώς γι’ αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να κερδίσει τις επόμενες εκλογές!

Στο μήνυμα της αυριανής εθνικής εκλογικής συνδιάσκεψης της ΝΔ επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους από την Συγγρού με στόχο να ενισχυθεί η συσπείρωση στην εκλογική βάση της ΝΔ, με αφορμή την παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά.

Ως κοινός παρονομαστής της προσπάθειας αναδεικνύεται ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, ο οποίος θα βρίσκεται επίσης στο ΣΕΦ αύριο, ολοκληρώνοντας την εικόνα ανασύνθεσης της Κεντροδεξιάς.

Η επιλογή της ψήφου είναι το μόνο δικαίωμα που ουδείς μπορεί από κανέναν να αφαιρέσει. Μας αρέσει να πιστεύουμε και να διακηρύσσουμε οτι η επιλογή αυτή γίνεται με ιδεολογικά κατά βάση κριτήρια, πλην όμως οι αποφάσεις καθορίζονται και από άλλους παράγοντες. Άλλωστε η ζωή εξελίσσεται και προχωρά, οι συνθήκες αλλάζουν και συνεπώς μπορεί να αλλάζουν και οι ιδέες. Αυτό ισχύει για τους ανθρώπους, αλλά ισχύει και για τα πολιτικά κόμματα. Αμετακίνητο στις θέσεις του μόνο το ΚΚΕ έχει μείνει, αλλά το ΚΚΕ δεν κυβερνά και ίσως ορισμένοι εκ των σημερινών ψηφοφόρων του να μην το ψήφιζαν, εάν η προοπτική μιας τέτοιας διακυβέρνησης της χώρας ήταν πιθανή.

Μέχρι πρότινος αρκετοί υποστήριζαν την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι μπλοφάρουν, ότι δεν μπορούν να αναλάβουν το ρίσκο μιας ενδεχόμενης ελληνικής εξόδου από την ευρωζώνη και ότι θα υποχωρήσουν, θα δώσουν αυτά που εμείς θέλουμε και διεκδικούμε. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών όμως άλλα φανέρωσαν. Η θεωρία της μπλόφας δεν επιβεβαιώνεται.

Από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε το μήνυμα του “δαγκωτού” από τις συντεχνίες των κρατικών υπαλλήλων οι συνιστώσες του δεν έχουν λόγο να μην βγάλουν τα απωθημένα τους για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι σε αυτές είναι έξω από την ιδεολογία της νέας ελληνικής Σοβιετίας.

Δεκαετίες τώρα ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την «αθηναϊκή κοινωνία» για το ποιοι είναι οι λόγοι που νέα κόμματα στελεχωμένα με άριστους επιστήμονες ή τεχνοκράτες «δεν περπατάνε». Θυμάμαι ακόμη την απογοήτευση των οπαδών των «Νέων Δυνάμεων», του ΚΟΔΗΣΟ, της «Συμμαχίας» και άλλων παλαιότερων σχηματισμών, οι οποίοι συγκίνησαν την ελίτ της χώρας, αλλά άφησαν παγερά αδιάφορη την υπόλοιπη κοινωνία. Το ίδιο συνέβη πρόσφατα με τη Δράση όταν πολλοί μπέρδεψαν το τοπικό «ρεύμα» στο Κολωνάκι ή τα βόρεια προάστια με την... κοινωνία. Ένας μάλιστα καλός φίλος προσπαθούσε να εξηγήσει το εκλογικό αποτέλεσμα και το πώς αυτό συμβαδίζει με το γεγονός ότι «το βράδυ πριν από τις εκλογές ήμουν σε ένα εστιατόριο και όλοι ψήφιζαν Μάνο»...

Στην πολιτική η γενναιότητα ενίοτε διευκολύνει την παραδοχή του λάθους. Όταν μάλιστα εκδηλώνεται προς χάριν του εθνικού συμφέροντος, όπως στην περίπτωση της Ντόρας Μπακογιάννη, οι πολιτικές διαφορές μετατίθενται την επομένη των εκλογών, και πάντα είναι συνυφασμένες με το αποτέλεσμα.

Ομοιάζουν σε πολλά οι δίδυμες εκλογές Μαϊου και Ιουνίου. Αναζητείται διακυβέρνηση, εν μέσω ρευστότητας και πολυδιάσπασης με μηδαμινές πιθανότητες αυτοδυναμίας. Ομως διαφέρουν και σε πολλά. Τώρα, υπάρχει η αναμέτρηση του νέου δικομματισμού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με βαθύτατες διαφορές. Παραταξιακές, πολιτικές, προγραμματικές.

Η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους στην Ιστορία, γνωστή ως PSI Plus, ολοκληρώθηκε επιτυχώς αφού η συμμετοχή άγγιξε το 97% περίπου των τίτλων που ήταν υποψήφιοι για ανταλλαγή. Παρ’ όλα αυτά, οι αγορές δεν πείστηκαν ότι το ελληνικό χρέος θα καθίστατο φερέγγυο αν υποχωρούσε στο 120% του ΑΕΠ το 2020 υπό κάποιες προϋποθέσεις. Όμως, οι συνθήκες θα ήταν πολύ διαφορετικές αν οι Έλληνες πατριώτες έκαναν το καθήκον τους, και εξηγούμαστε.

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ και πιο ξεκάθαρη στάση που κυριάρχησε στο εκλογικό σώμα είναι η επιθυμία του για σχηματισμό κυβέρνησης (72,5%) και όχι η προκήρυξη νέων εκλογών (24,3%). Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η επιλογή του 52,2% των πολιτών, που θα προτιμούσαν τα «δεινά» του ευρώ, σε σχέση με το 28,8% εκείνων οι οποίοι θα ρίσκαραν μια ριζική αλλαγή στην οικονομική μας πολιτική, κόντρα στο μνημόνιο, με κίνδυνο εξόδου από την ευρωζώνη και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

H Ελλάδα έχει μια ευκαιρία για διαπραγμάτευση. Το ζήτημα της οικονομικής ανάπτυξης μπήκε με ορμή όχι μόνο στην ευρωπαϊκή σκηνή, αλλά και στην παγκόσμια. Η επέλαση της κρίσης χρέους και η ύφεση στην οποία οδηγούνται οι χώρες με τις περιοριστικές οικονομικές πολιτικές απειλούν να τινάξουν στον αέρα το ευρώ και το παγκόσμιο σύστημα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, εν όψει και των εκλογών στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, υποστηρίζει τον Γάλλο ομόλογό του Φρανσουά Ολάντ, που ζητεί αναπτυξιακές πολιτικές για την ευρωζώνη - εν όψει μάλιστα και των κοινοβουλευτικών εκλογών που αντιμετωπίζει κι αυτός στις 10 και 17 Ιουνίου.

Μάχη που θα κριθεί στις λεπτομέρειες φαίνεται πως θα είναι εκείνη της 17ης Ιουνίου με τις δημοσκοπήσεις να είναι μοιρασμένες, ως προς την πρωτιά, ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικότερα σε τέσσερις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σε κυριακάτικες εφημερίδες σήμερα, η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτη σε δύο (ΑLCO και ΜRB) ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις μετρήσεις της Metron Analysis και Pulic Issue.