Από τη μια ο
Τσίπρας και οι εσχάτως... λοιποί πολιτικοί συγγενείς να
υπερθεματίζουν και να θεωρούν παρακαταθήκη το αρχικό Κυπριακό «όχι» (να το εκλάβουμε
ως προετοιμασία για τις συνέπειες της πολιτικής τους;) κι από την άλλη ο
Σαμαράς
συνεπής στη διαχρονική στήριξη της Μεγαλονήσου και τη διατήρηση της
ουδετερότητας. Από τη μια όσοι βρήκαν την ευκαιρία να αναπαράγουν με ακόμα
μεγαλύτερο στόμφο, απ’ ότι στην αντίστοιχη εγχώρια συγκυρία, τις
μυθοπλασίες
περί «ξανθού» γένους και λοιπών σωτήρων κι από την άλλη ο στιβαρός
Ευρωπαϊκός
προσανατολισμός που διεκδικεί χωρίς να παίζει στα ζάρια το μέλλον της
χώρας.