ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ πώς ξεκίνησε τη θητεία του πριν από ενάμιση χρόνο ο Γιώργος Παπανδρέου και πού βρίσκεται σήμερα, θα συνειδητοποιήσει ότι περίπου όσο αισθάνονται θύματα της πολιτικής του οι Ελληνες πολίτες άλλο τόσο αισθάνονται θύματα της τακτικής του οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ξεκίνησε με παχιά λόγια περί αξιοκρατίας, ανοιχτής διακυβέρνησης, δημόσιας διαβούλευσης και άλλα τέτοια, που, ενώ τον Οκτώβριο του 2009 ηχούσαν σαν μουσική στ’ αφτιά όσων τα είχαν πιστέψει, σήμερα πλέον ακούγονται απλώς σαν... γελοιότητες. Από τα ανοιχτά Υπουργικά Συμβούλια και τις δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες, οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ προσγειώθηκαν γρήγορα στη σκληρή παπανδρεϊκή πραγματικότητα. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν από έναν στενό κύκλο συνεργατών, κατά κανόνα μη εκλεγμένων, κάπου ανάμεσα σε Μαξίμου και Καστρί, με τη συμβολή και κάποιων ξένων συμβούλων ή συνομιλητών. Με τούτα και με κείνα, φτάσαμε στο Μνημόνιο, το οποίο πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες και με το «πράσινο φως» προς τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να διαπραγματεύεται (τρόπος του λέγειν) και να υπογράφει τις επικαιροποιήσεις του.