Τα εκβιαστικά, εκφοβιστικά διλήμματα είναι μια συνηθισμένη πολιτική τακτική, ώστε θολώνοντας την κρίση των πολιτών να τους οδηγείς στην άψυχη και άβουλη στήριξη των επιλογών σου. Η σημερινή κυβέρνηση όμως έχει ξεπεράσει κάθε όριο χρήσης αυτής της τακτικής! Ο υπαρκτός και λογικός φόβος της χρεοκοπίας που κανείς δεν επιθυμεί, δεν μπορεί να αποτελεί συνεχώς το άλλοθι της κυβερνητικής ανικανότητας και του εσφαλμένου αρχικού σχεδιασμού από πλευράς Τρόϊκας. Ως αποκορύφωμα αυτού του σκεπτικού έρχεται να προστεθεί η φημολογία για πιθανό δημοψήφισμα, χωρίς φυσικά να διευκρινίζεται το διακύβευμα και το ακριβές ερώτημα.

Τι ανέμενε άραγε ο κ. Παπανδρέου από τη συνάντηση του με τον Αντώνη Σαμαρά, όταν λίγες ώρες πριν τα φλας των «συναινετικών» συνομιλιών, ανακοίνωνε νέα, ισοπεδωτική φοροεπιδρομή; Σύμπλευση στις δημοσιονομικές τακτικές που δεν συγκράτησαν τα ελλείμματα κι εκτίναξαν το χρέος και τα spread σε ασύλληπτα ύψη; Συμπόρευση στο δρόμο που βαθαίνει την ύφεση κι εξαθλιώνει την Ελληνική οικογένεια; Διάταξη πίσω από επιλογές που αναγκάζουν το υπ. Οικονομικών να περικόπτει κάθε τόσο όλο και περισσότερο τις δημόσιες επενδύσεις (που μάλιστα αποδίδουν σημαντικά έσοδα!) για να συγκρατεί κάπως τις αποκλίσεις του προϋπολογισμού; Αν όντως ανέμενε κάτι τέτοια τότε μάλλον ματαιοπονούσε;