… Και σύντομα, μάλιστα, Κυριάκο!!!
Πριν από 11 ώρες
Αυτές τις μέρες γενικής κατάνυξης μπρος στα Θεία
Πάθη, δεν λείπουν οι αναφορές στην ανάγκη ενδοσκόπησης, αναζήτησης των
εσώτερων ισορροπιών και δυνάμεων που μπορούν να κατευθύνουν την ανθρώπινη δράση
στην υπέρβαση του καθημερινού και πρόσκαιρου, στην υπομονή και την επιμονή πέρα
από τις όποιες αντιξοότητες, στην εγκράτεια και την ιεράρχηση των αξιών
με βάση υπαρκτές κύριες ανάγκες του ατόμου. Στην εποχή της βίαιης
αναπροσαρμογής πολλών δεδομένων στη διαβίωση, στο αξιακό σύστημα, στις ευρύτερες
προτεραιότητες, είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που αυτή η ενδοσκόπηση
αποκτά ουσιαστικό κι όχι θεωρητικό αντικείμενο.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Ο αποπληθωρισμός λειτουργεί με αργούς ρυθμούς. Όταν οι μέσες μειώσεις μισθών ξεπερνούν το 20%, η μείωση του κόστους για το πασχαλινό τραπέζι κατά 10% συμπιέζει αντί να ελαφρύνει το εναπομείναν εισόδημα των πολιτών. Το τραγελαφικό είναι ότι το κόστος είναι αυξημένο σε σχέση με το 2010,προφανώς λόγω αύξησης ΦΠΑ και λοιπών φόρων! Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...
Συνήθως όταν προσεγγίζουμε μια αυτοκτονία
αναζητούμε τους ψυχολογικούς και βιολογικούς παράγοντες που συντελούν
στην απονενοημένη απόφαση, τις κοινωνικές συνθήκες κυρίως στο άμεσο
οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον που επιβαρύνουν τον ψυχισμό και οδηγούν
σε συμπεριφορές που προοιώνιζαν το γεγονός. Βέβαια η επιστολή του αυτόχειρα και
οι δηλώσεις της κόρης του, προσδίδουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό υπόβαθρο
συμβατό, από όσα μαθαίνουμε, με τη διαχρονική δράση του ως ενεργού αριστερού
πολίτη. Μήπως όμως αυτό που τελικά μένει ως απόσταγμα δεν είναι η τραγική
περιπτωσιολογία, η ανάλυση της οποίας μπορεί να είναι πιο πολύπλοκη από το
προφανές, αλλά το κλίμα «εθνικής» αυτοκτονίας που διαρρέει τις γενιές
(παλιές και νέες), το κράτος και την οικονομία, το πολιτικό σύστημα και τους
θεσμούς.