Οι πολίτες παρακολουθούν επί μήνες μια ατέλειωτη συζήτηση για μέτρα και αποφάσεις που τους μειώνουν το εισόδημα και ανατρέπουν σχεδιασμούς μιας ζωής. Υπομένουν με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει με αυτό το «πακέτο» και πως η χώρα και η ζωή τους θα σταθεροποιηθούν. Όλα αυτά με βαριά καρδιά και από φόβο για τα χειρότερα.

Αλλιώς τα περίμενε ο Πρωθυπουργός, και αλλιώς τα επανασχεδιάζει για την κρίσιμη συνεδρίαση του Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου.

H άρνηση της ΔΗΜΑΡ να ψηφίσει τα μέτρα, είναι τετελεσμένο γεγονός, παρά το αντίθετο που πιστεύουν στου Μαξίμου, ‘ότι ο Φώτης Κουβέλης θα επιδείξει- όπως εκείνοι θεωρούν – σύνεση και θα διαφοροποιηθεί. Ο Αντώνης Σαμαράς από την άλλη, δεν έχει σκοπό να κάνει ούτε στο ελάχιστο πίσω προκειμένου να εκταμιευθεί η δόση, ώστε να επανακινηθεί η οικονομία.

Κανονικά -θέλω να πω δηλαδή αν ζούσαμε σε καιρούς που επέτρεπαν παρόμοιες πολυτέλειες- σήμερα θα όφειλα να απόσχω των καθηκόντων μου, λόγω πένθους. Διότι -να το πω για όσους δεν το έχουν πληροφορηθεί ακόμη- η Μαριλίζα η Ξενογιαννακοπούλου αποχώρησε από το Κίνημα. (Τώρα καταλαβαίνετε σε τι οφειλόταν το ανεξήγητο κενό που νιώθατε χθες και δεν μπορούσατε να συγκεντρωθείτε...) Εν πάση περιπτώσει, κάνω πέτρα την καρδιά, παρηγορούμαι κάπως με τη σκέψη ότι τουλάχιστον η Μαριλίζα μας δεν εγκατέλειψε την πολιτική και πάω παρακάτω, σε θέματα του ελαφρού ρεπερτορίου, που θα με βοηθήσουν να ξεχαστώ...

Αποκαμωμένες οι κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις από τη μακρά διαβούλευση και την διαρκή πίεση των πολιτών που δεν βλέπουν φως χάνουν σταδιακά τη συνοχή τους, όπως απέδειξε η ψηφοφορία της Τετάρτης για τις αποκρατικοποιήσεις και άλλες ρυθμίσεις.

Στη Βουλή στέλνουν οι οικονομικοί εισαγγγελείς την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, διότι δεν μπορούν να διερευνήσουν τυχόν ευθύνες πρώην υπουργών. Έτσι, θα πρέπει τώρα να αποφασίσει η ίδια η Βουλή αν πρέπει ή όχι να διερευνήσει αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες στους χειρισμούς του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Αυτό προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Του Νίκου Φραντζή

Κάπως έτσι γεμίζει η επικαιρότητα μιας ακόμη κρίσιμης εβδομάδας -ή μήπως της πιο κρίσιμης;- για το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης.

Ανάμεσα σε λίστες με επίμαχα ονόματα που οι αρμόδιοι υπουργοί τις ξέχασαν στο... σακάκι που πήγε στο καθαριστήριο και σε hackers που έκαναν φύλλο και φτερό τα ηλεκτρονικά αρχεία του υπουργείου Οικονομικών και κανείς δεν ξέρει ακόμη τι ακριβώς έχουν στη διάθεσή τους από όσα έπρεπε να είναι απόρρητα αλλά τελικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Με επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ συνελήφθη πριν λίγα λεπτά ο άνδρας που ισχυριζόταν ότι είναι ζωσμένος με εκρηκτικά στη συμβολή των οδών Ακακιών και Ηρώδου Αττικού.

Του Βασίλη Τριανταφύλλου

Οι πολιτικοί που διαχειρίστηκαν τις λίστες με τους «πατριώτες» που επέλεξαν να φυγαδέψουν τις «οικονομίες τους» σε φορολογικούς παραδείσους δεν τόλμησαν (γιατί άραγε;) να αποκαλύψουν τα ονόματα, αν και την ίδια ώρα ζητούσαν με θράσος από τους πολίτες να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι.

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις παντού. Σαν χαλασμένο γραμμόφωνο επαναλαμβάνεται απ' όλες τις πλευρές η ανάγκη των επενδύσεων ώστε να βγει η χώρα από τη βαθιά ύφεση. Μάταια, όμως. Το Fast Track μέχρι πρόσφατα παρέμενε ένα... άδειο πουκάμισο, ένας μηχανισμός χωρίς ουσία, άχρηστος. Χθες, όμως, η διυπουργική επιτροπή έδωσε ένα δείγμα γραφής για το τι μπορεί να γίνει αν η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να παραμερίσει όλα τα εμπόδια.

Υπήρξε τελικώς εμπλοκή με τα εργασιακά στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε όλες τις προηγούμενες μέρες; Και ήταν, όντως, προσθήκη της τελευταίας στιγμής αυτό καθ΄ αυτό το θέμα των εργασιακών, κατ΄ απαίτηση της τρόικας; Ερωτήματα που ζητούν άμεσες απαντήσεις, καθώς απ΄ αυτές εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ίδια η επόμενη μέρα της κυβέρνησης.