ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε που έλεγε και μια παλιά Ελληνική ταινία. Τα είπαμε όταν συνυπογράφαμε την προσφυγή στο ΔΝΤ, όταν δεν ξεκολλάγαμε από τις υπουργικές καρέκλες παρά τα κροκοδείλια τηλεοπτικά δάκρυα για τις επιπτώσεις του μνημονίου, όταν στηρίζαμε τον Παπανδρέου στις δημοψηφισματικές περιπέτειες. Συμφωνία μπορεί, κοινωνική λίγο δύσκολο! Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Αντιμετωπίζουμε με έκπληξη, φαινόμενα που γνωρίζουμε ότι είναι καθημερινή πρακτική στη δημόσια διοίκηση. Πέρα όμως από την τηλεοπτική προβολή και την καταδίκη με πύρινους λόγους, μήπως θα πρέπει ο διάλογος να κατευθύνεται στον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό του κράτους που θα μειώνει τη γραφειοκρατία, την νομοθετική απλοποίηση και τον εξονυχιστικό εσωτερικό έλεγχο των σχετικών υπηρεσιών; Μήπως; Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Η τεχνολογία στην υπηρεσία της γνώσης. Άλλοτε με εντυπωσιακά θετικά αποτέλεσμα, άλλοτε με πιο αμφισβητήσιμο ρόλο! Μια εποχή που χάνεται υπό τη δύναμη του μικροτσίπ! Γλυκιά η νοσταλγία αλλά κι χρηστικότητα απαραίτητη για να είναι πιο λειτουργική η μετάδοση της πληροφορίας! Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

Του Κώστα Στούπα

Μετά τις πληρωμές συντάξεων σε ανθρώπους που έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια και τις δεκάδες χιλιάδες συντάξεις «μαϊμού» αναπηρίας, πρόεκυψε και «θηλυκιά» συμμορία του ΙΚΑ.

Η υπόθεση της συμμορίας που είχαν στήσει κυρίως γυναίκες υπάλληλοι του ΙΚΑ, οι οποίες υπεξαίρεσαν μερικά εκατομμύρια ευρώ, δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά τον κανόνα του τρόπου δόμησης και λειτουργίας του ελληνικού δημοσίου.

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος είναι πλέον ο µοναδικός υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και όλα δείχνουν ότι η βάση του Κινήµατος, ή ό,τι έχει αποµείνει από αυτήν, θα επισηµοποιήσει την εκλογή του την Κυριακή 18 Μαρτίου.

Κατά την άποψή µας, ο κ. Βενιζέλος οφείλει σε μεγάλο βαθμό την προώθησή του στην ηγεσία σε παρασκηνιακή συνεννόηση µε τον κ. Παπανδρέου. Ο τελευταίος τον προώθησε τον περασμένο Ιούνιο στο υπουργείο Οικονοµικών και στην αν τ ιπροεδρία της κυβέρνησης, σε µια προσπάθεια να ελέγξει την εσωκομματική, ενδοκυβερνητική αντιπολίτευση, της οποίας µέχρι τότε ηγείτο ο κ. Βενιζέλος. Από την αντιπαλότητα πέρασαν στη συνεργασία και στη συνέχεια στη συνεννόηση για τη διαδοχή.

Στο σημείωμά μου με τίτλο «Σώστε τους φοίνικες» ο φίλος Νίκος, με το σχόλιό του θέλησε να μας υπενθυμίσει, ότι περίπου αυτά τα ζητήματα στην εποχή της κρίσης που ζούμε είναι χωρίς σημασία. Πέρα από την αντίρρησή του στην επιλογή του θέματος, η τελευταία πρόταση στο σχόλιό του μου δίνει αφορμή για κάποιες σκέψεις πάνω στην ελπίδα.

Το ραντεβού στα τυφλά των κυβερνήσεων με τον προϋπολογισμό συνεχίζεται, αναδεικνύοντας τον παραλογισμό, τον ανορθολογισμό και εν τέλει την αναποτελεσματικότητα των οριζόντιων περικοπών. Τα σχέδια απουσιάζουν, οι προτεραιότητες είναι άγνωστες, οι στόχοι και οι πολιτικές που τους υπηρετούν παραμένουν έννοιες κενές περιεχομένου.
Την ώρα που η πάταξη της φοροδιαφυγής υποτίθεται πως είναι και θα έπρεπε απαραίτητα να είναι από τους πρώτους στόχους, τι κάνει η κυβέρνηση; Στο όνομα της περικοπής των δαπανών κόβει τα κονδύλια και του ΣΔΟΕ, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι φορολογικοί έλεγχοι και ο πήχης για τις εισπράξεις από τη φοροδιαφυγή να τοποθετείται χαμηλότερα από πέρυσι.

Μάλλον μας περίσσεψε τελευταία ο πυρετός των άρρωστων εποχών και του μεσογειακού πάθους. Ο καθένας τον νόμο στα χέρια του και ομάδες με μεθόδους αυτοδικίας, βίας και ανομίας. Μέσα σε συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας μάλιστα.

Τυφλός φανατισμός λ.χ. στην παρέλαση της Ρόδου εναντίον τριών βουλευτών που είχαν καταψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙ (οι δύο μετά διαγραφής από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ). Αντισυγκεντρώσεις, όπως τη δεκαετία του 1960, με «αντιφρονούντες», φαινόμενο που μπορεί να εξελιχθεί σε επικίνδυνο, με αιματηρές συμπλοκές σύντομα.