.png "English"){kind=small}
Ε, όχι και απόταξη!
Πριν από 31 δευτερόλεπτα
Στο ΣΥΡΙΖΑ όμως
δεν έμειναν σε αυτούς τους μάλλον ιδεολογικά συντηρητικούς σχολιασμούς
που σκοπό έχουν την περισσότερη ευνομία και ευταξία. Όταν έχεις να «ταΐσεις»
επιχειρηματολογία ένα κοινό που ονομάζει τους τρομοκράτες λαϊκούς αγωνιστές της
ένοπλης πάλης και σπεύδει να υπερασπιστεί τα «πολιτικά» κίνητρα της
δράσης τους, αισθάνεσαι άβολα να ευχαριστείς την αστυνομία που πράττει το έργο
της. Την αστυνομία που σχεδιάζεις να αφοπλίσεις ή να την απομακρύνεις από το
κέντρο της πόλης. Αυτούς που με την πρώτη ευκαιρία χαρακτηρίζεις ως «μακριά
χέρια» του συστήματος και παρακράτος.
Μάλλον σου είναι
πιο εύκολο να σωπαίνεις και επιμελώς να συντηρείς φαιδρές απορίες και
τραγικά ερωτήματα για το πως έγινε η σύλληψη (τυχαία ή συντονισμένα), ποιος
και που πυροβόλησε (μετά το ραντεβού στα γουναράδικα θα δίνουμε και ραντεβού
στα... ξενυχτάδικα με τους τρομοκράτες για να είναι πιο εύκολη η όλη
διαδικασία!), αν χτυπήθηκε πολύ ο Μαζιώτης κι αν η μια σφαίρα που έφυγε από
πιστόλι αστυνομικού, κι όχι οι οκτώ βολές του τρομοκράτη, ευθύνεται για τον τραυματισμό
των τουριστών.
Για να μην
αγωνιούμε είναι δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει κανένα συγχαρητήριο μήνυμα από την
αξιωματική αντιπολίτευση, πολύ δε περισσότερο δήλωση συμπαράστασης στον
τραυματισμένο αστυνομικό. Οι διαβεβαιώσεις τους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει
απερίφραστα την τρομοκρατία γιατί είναι με τα λαϊκά κινήματα έχουν τόση αξία όση οι
αντίστοιχες διαβεβαιώσεις ότι θέλουν επενδύσεις στη χώρα αλλά αδυνατούν να
ορίσουν μια υπάρχουσα επένδυση που καλύπτει τις ιδεολογικές τους απαιτήσεις,
επιθυμούν την αξιολόγηση στο δημόσιο αλλά καμιά μέθοδος από τα πέρατα της
οικουμένης δεν τους ικανοποιεί.
Η επί της αρχής
συμφωνία σε ένα γενικό πλαίσιο είναι εύκολο να αναιρεθεί αν κάθε «ναι»
ακολουθείται από μια ατελείωτη σειρά με προαπαιτούμενα κι αμφιβολίες.
Μπορεί όλη η ριζοσπαστική αριστερά να μην ασπάζεται ή έστω να ανέχεται μορφές ένοπλης
πάλης αλλά κανείς τους δεν μπορεί να αρνηθεί ότι σημαντικό κομμάτι του αρχικού
πυρήνα του χώρου έβλεπε και βλέπει με συμπάθεια, κατανόηση και τάση
συμπαράστασης «επαναστατικές» εκδηλώσεις που στρέφονται εναντίον του αστικού
κράτους και της έννομης τάξης. Γιατί κανένα δάχτυλο δεν είναι τόσο μεγάλο,
ώστε αιωνίως να κρύβεσαι πίσω από αυτό!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος –Ψυχολόγος
