Τι ακολουθεί μετά το PSI; Οι εκλογές. Αυτό είναι το κυρίαρχο μήνυμα πλέον στις τάξεις του οικονομικού επιτελείου, το οποίο αντιλαμβάνεται πως το κρίσιμο στοίχημα, σε αυτή τη φάση, είναι να μην επιτρέψουν στο σύστημα να χαλαρώσει.

Μια πιθανή παραίτηση του υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αμέσως – αμέσως, δημιουργεί ένα κρίσιμο κενό για την μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου.

Πως η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο, το ακούσαμε για πρώτη φορά πριν από τριάντα περίπου χρόνια από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σήμερα η άποψη αυτή έχει αποκρυσταλλωθεί στη συνείδηση των απανταχού Ελλήνων. Στην άποψη δε αυτή του απέραντου φρενοκομείου, ενσωματώνεται η επικρατούσα αντίληψη της γενικευμένης διαφθοράς, της χωρίς καν προσχήματα κλοπής του δημόσιου πλούτου, της απόλυτης απαξίωσης κάθε έννοιας δικαίου, ήθους, σεβασμού των θεσμών.

Η χθεσινή κόντρα μεταξύ του κ. Χρυσοχοΐδη και του κ. Παπουτσή για την κατάσταση που επικρατεί στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ενισχύει την άποψη ότι εδώ και ένα χρόνο πληρώνουμε ακριβά τις εσωκομματικές συγκρούσεις στο ΠΑΣΟΚ.

Διαβάζω καθημερινά τα εμπιστευτικά έγγραφα του Wikileaks που αναδημοσιεύουν «Τα Νέα» και ομολογώ ότι έχω σοκαριστεί!

Αν πιστέψουμε αυτά που γράφονται -δεν τα έχει άλλωστε διαψεύσει κανείς- η Ελλάδα είναι ένα ατέλειωτο σουρωτήρι όπου οι ξένες μυστικές υπηρεσίες μαθαίνουν με λεπτομέρειες τα μυστικά του ελληνικού κράτους. Σύμφωνα με τα αρχεία αυτά, οι αμερικανοί έχουν πληροφοριοδότες παντού. Στην κυβέρνηση, στον στρατό, στην αστυνομία -σιγά το δύσκολο θα πείτε- και όπου αλλού βρίσκονται τα συμφέροντα ης χώρας.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Το ότι η Bild δεν είναι ο φάρος της παγκόσμιας δημοσιογραφικής αξιοπιστίας είναι γεγονός. Όμως μέσα στην υπερβολή της, καταδεικνύει τη ρίζα του πολιτικού αδιέξοδου που βιώνει ο Τσίπρας. Ενώ φλέρταρε με τη δραχμή, πέρασε στη λογική της καλύτερης διαπραγμάτευσης που ο ίδιος θα πετύχαινε, προφανώς λόγω γνώσεων και διεθνούς κύρους. Μπορεί να μην έχει προσωπική σχέση με εξτρεμιστικές οργανώσεις, αλλά η πανσπερμία συνιστωσών στο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει οργανώσεις και φωνές που υποθάλπουν τη λαθρομετανάστευση, τις "δυναμικές" κινητοποιήσεις και τα έκτροπα, με τον ίδιο να ισορροπεί ανάμεσα στην τυπικότητα των δηλώσεων και τα υπονοούμενα. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Το γαρ πολύ της θλίψεως... Ένας ακόμα νεότευκτος αντιμνημονιακός που προσπαθεί να ανοίξει όλα τα ζητήματα που κάποτε του έφεραν μια εκλογική επιρροή, με τον πλέον λαϊκίστικο τρόπο. Η εγκληματικότητα είναι τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα για να αντιμετωπίζεται με τέτοιες πομφόλυγες. Είναι γεγονός ότι η χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς περιορίζεται  περισσότερο απ' ότι σε όλη τη Δύση λόγω των γνωστών μεταπολεμικών και λοιπών συνδρόμων. Πουθενά όμως δεν υπάρχει ελεύθερη χρήση. Δεν μιλάμε για κεφαλοκυνηγούς, σε εργαζόμενους ανθρώπους αναφερόμαστε! Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

Στρατηγική αποδυνάμωσης των πιέσεων που δέχεται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων της προετοιμάζει η ΝΔ, στοχεύοντας στην αυτοδυναμία από το αποτέλεσμα που θα βγάλει η επικείμενη κάλπη. Υπό το πρίσμα αυτό, από την Συγγρού επιχειρούν να «τελειώσουν» κάθε συζήτηση που περιστρέφεται γύρω από το θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών. Σενάρια τα οποία, όπως εκτιμούν από τον γ’ όροφο του «γαλάζιου» αρχηγείου απεργάζονται, όχι τόσο το εσωτερικό πολιτικοεπιχειρηματικό σύστημα, όσο εξωχώρια κέντρα εξουσίας.

Επιτέλους, δεν είναι δυνατόν αυτή η χώρα να μη θυμίζει στοιχειωδώς συντεταγμένη πολιτεία. Κανένα καθεστώς απανταχού της γης, δημοκρατικό, φιλελεύθερο, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό, λαοκρατικό, ολοκληρωτικό, αυταρχικό, φασιστικό, ή ακόμη και αναρχικό, δεν θα ανεχόταν και δεν ανέχεται τους προπηλακισμούς και τους ξυλοδαρμούς από μικρές ομάδες δήθεν «αγανακτισμένων», εγκαθέτων σε ημερήσια σχεδόν βάση. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει σε συνθήκες οχλοκρατίας, όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζει.

Η ραγδαία εξάπλωση που εμφανίζει το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» σε ολόκληρη τη χώρα καταδεικνύει με έναν ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο την επιτυχία που μπορεί να έχει μια οικονομική δραστηριότητα όταν αυτή αποδεσμεύεται από κυκλώματα, συντεχνίες και «μεσάζοντες» και λειτουργεί ελεύθερα.

Η μείωση των τιμών για τον καταναλωτή, με την ταυτόχρονη αύξηση των εσόδων για τον παραγωγό, που χαρακτήρισαν την έως τώρα πορεία του κινήματος αυτού, καθιστούν σαφή τα δυνητικά οφέλη που θα είχε η εθνική οικονομία από την κατακρήμνιση των κάθε λογής συντεχνιών, εμπορικού, συνδικαλιστικού, ή άλλου χαρακτήρα.

Αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, θα κατέληγε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό αίτημα των καιρών είναι το «Περάστε κόσμε» στη Βουλή! Αρκετές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μπαίνουν στη Bουλή 6-7 κόμματα, ενώ αρκετές άλλες ανεβάζουν τον αριθμό των κομμάτων που διεκδικούν να υπερβούν το 3% έως το… δέκα! «Κουτσοί, στραβοί στον Aγιο Παντελεήμονα»…

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Από τα ταμεία με τα περισσότερα κρατικά ομόλογα είναι και αυτό των δημοσιογράφων που επίσης αρνείται να μετέχει στο PSI. Οι κήνσορες της πολιτικής και οι αγκιτάτορες της κοινωνικής αντίδρασης, ενώ αναλύουν τα κέρδη της χώρας από το "κούρεμα" αρνούνται το δικό τους. Όπως κι όταν συγχωνεύονταν τα ταμεία επί Πετραλιά, έβγαιναν στο κλαρί με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ για την αυτονομία τους. Πάνω απ' όλα το καλό της χώρας!! Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

Δεν πιστεύω ότι θα δικαιωθεί ο Μισέλ Ροκά στις προβλέψεις του για επιβολή δικτατορίας στην Ελλάδα. Αλλά έχει δίκιο, όταν λέει πως όταν αφαιρείς το 25% του εισοδήματος ενός λαού, οι λύσεις δεν μπορεί να είναι ομαλές. Οι νεοφιλελεύθεροι φωστήρες βρήκαν την εσωτερική υποτίμηση ως μέθοδο δήθεν αποκατάστασης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και προχωρούν ακάθεκτοι λες και λειτουργούν σε κενό εργαστηρίου.

«…Κι εσύ τώρα μου ζητάς, τα όνειρα δεν είναι πια για μας…»

Υπέροχο τραγούδι. Μαγική αυλή, 2002GR. Όσοι ανήκετε στην γενιά των τριαντάρηδων θα το θυμάστε…15 χρόνων τραγούδι και, όμως, διαχρονικό. Και τώρα που ξεκινήσατε να διαβάζετε το κείμενο αναρωτιέστε πού θέλω να καταλήξω. Ποιο είναι το θέμα. Σίγουρα δεν είναι η θέση μου να κάνω κριτική σε ένα τραγούδι, ούτε να αναφερθώ στους στίχους του. Επιστρέφοντας λοιπόν, ένα βράδυ σπίτι, απογοητευμένη από όλη την κατάσταση που βιώνουμε, άκουγα στο αμάξι αυτό το τραγούδι. Χάθηκα στις σκέψεις μου. Γύρισα το χρόνο πίσω. Τότε που είχα όνειρα. Που είχαμε όλοι όνειρα. Στόχους. Την εποχή που ο περισσότερος κόσμος χαμογελούσε. Ξέγνοιαστος, χωρίς σοβαρά προβλήματα. Τότε που όλα ήταν πιο αθώα, πιο αγνά, πιο εύκολα. Θυμάμαι σαν σήμερα, τη στιγμή που ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θέλω να πάω στην Αθήνα και να γίνω δημοσιογράφος. Ήταν ένα από τα όνειρά μου. Και, πράγματι, μετά από λίγο καιρό το κατάφερα. Το πραγματοποίησα. Και ήμουν 25 χρόνων.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Η στήριξη υποψηφίων που ανήκουν στο ίδιο ιδεολογικό χώρο από συναδέρφους τους άλλων χώρων είναι μια θεμιτή κι αναμενόμενη κίνηση. Αυτό που περιγράφεται στη συγκεκριμένη υπόθεση βγάζει μια εμπάθεια κι έναν κομπλεξισμό που δεν ταιριάζει σε ηγέτες που έχουν στα χέρια τους της τύχες της Ευρώπης, στην πιο κρίσιμη ιστορική συγκυρία. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...

ΣΗΜΕΡΑ, στη δημόσια ρητορική, όλοι παραδέχονται ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι τελικά περισσότερο πολιτική, παρά οικονομική υπόθεση.

Οι μέχρι σήμερα «εξουσίες» αμφισβητούνται και ρεύματα πολιτών κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργώντας ένα κομματικό τοπίο με ασαφή όρια, μπερδεμένο ή αντιφατικό λόγο και ποσοστά αποδοχής σε απόλυτη ρευστότητα.

Την ώρα που το καράβι «Ελλάς» μαζί με τους πολίτες του πάει ορθόπλωρο προς τα βράχια, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν το δούλεμα και τα ευχολόγια. Ενώ οι πάντες ομολογούν ότι ο λογαριασμός δεν πρόκειται να βγει ούτε με το νέο πακέτο βοήθειας αν παράλληλα δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα και πρόνοιες ενίσχυσης της ανάπτυξης, όταν φτάνουν στο διά ταύτα, σφυρίζουν αδιάφορα και πετούν την μπάλα στην εξέδρα.