You Are Here: Home - ΑΝΕΛ , ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ - Πρώτη φορά Αριστερά με ολίγη Δεξιά... ζάχαρη!

Οι εκλογές ολοκληρώθηκαν με περήφανη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που «αναγκάζεται» όμως ελλείψει αυτοδυναμίας να συγκροτήσει κυβέρνηση με αυτούς που ο ίδιος ο Τσίπρας πριν λίγες μέρες ωρύονταν ότι τους χωρίζει πολιτισμικός άβυσσος. Ο Καμμένος που τηλεοπτικά αυτοπροβάλλονταν ως ικανός μηχανοδηγός για να χαλιναγωγήσει τις υπερβολές του Αλέξη ή ως δεξιά ζάχαρη στο πικρό αριστερό ποτήριον αναλαμβάνει συμπληρωματικό ρόλο στο νέο επαναστατικό σχήμα. Κάπου εδώ τελειώνει ο αντιμνημονιακός μήνας του μέλιτος της πρόσκαιρης συναισθηματικής εκτόνωσης κι αρχίζουν οι εγγενείς αντιφάσεις της νέας κυβέρνησης.

Ο Τσίπρας καλείται να συγκεράσει τις δύο μεριές της πλατείας των αγανακτισμένων και μάλιστα τις πιο αλλοπρόσαλλες εκφάνσεις της προσθέτοντας απαραίτητες αλλά όχι επαρκείς δόσεις ρεαλισμού. Από τη μια η εθνικοπατριωτική θολούρα της Ρωσολαγνείας και των... υδατανθράκων κι από την άλλη η αριστερά της αυτοδιάθεσης και του συντεχνιακού κρατισμού. Όσο όμως οι αντιθέσεις της πλατείας κατόρθωσαν να καταστούν συνεκτική πολιτική πρόταση άλλο τόσο και αυτή η ετερόκλητη συμμαχία θα αποδειχτεί λειτουργική. Εκτός κι αν η συνεκτική ουσία της εξουσίας καθυποτάξει τις επαναστατικές τάσεις στον ορθολογισμό της συνετής διαχείρισης.

Αυτοί μάλιστα που έρχονται να υπερασπιστούν την καιροσκοπική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. πάνω σε έναν ανύπαρκτο κοινό προγραμματικό λόγο, που εξαντλείται στον στείρο αρνητισμό και την αποφυγή της πραγματικότητας, είναι οι ίδιοι που στηλίτευαν την σύμπραξη ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Όσο έντονη κι αν ήταν η σύγκρουση με το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, οι υπαρκτές ακόμα διαφορές με τη σημερινή περιορισμένης επιρροής και πιο εκσυγχρονιστικών απόψεων μορφή του είναι απείρως μικρότερες, για όποιον αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιός, από τις αξιακές αποστάσεις με την αριστερή ιδεολογία που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ πόσο δε μάλλον που πλέον εκπροσωπεί και σε πρόσωπα και σε προτάσεις το πιο αντιδραστικό μέρος του άλλοτε κραταιού Κινήματος.

Με ποιον ελάχιστο οικονομικό κοινό τόπο θα πορευτεί αυτή η κυβέρνηση; Ποιες αναπτυξιακές προτεραιότητες θα υπάρξουν και που θα μπουν τα όρια ανάμεσα στον κρατισμό και την φιλελεύθερη προσέγγιση; Ποιο θα είναι το αξιακό πλαίσιο στις εθνικές θέσεις, την εσωτερική ασφάλεια και την παιδεία; Ή οι κόσμοι που αντιπροσωπεύουν οι δυο εταίροι είναι όντως αντίρροποι όπως προκύπτει από τις θέσεις του οπότε ο βίος της προβλέπεται βραχύβιος αφού δεν θα αργήσουν να αναδειχτούν οι αντιφάσεις τους ή ένας εκ των δυο θα προσαρμοστεί στις επιδιώξεις του άλλου.

Ο μεταπολιτευτικός κύκλος που έμοιαζε να ολοκληρώνεται με την έλευση της κρίσης ανοίγοντας την πόρτα στη Νέα Μεταπολίτευση και τον αξιακό και παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας καταλήγει προς το παρόν μια ξαναζεσταμένη γλαρόσουπα με συστατικά μερικά από τα χειρότερα στοιχεία της μεταπολιτευτικής φαυλότητας.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΝΕΛ , ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ