Επανεξελέγη σήμερα από τη Βουλή των Ελλήνων, με συντριπτική πλειοψηφία, ο Κάρολος Παπούλιας και όλοι του ευχόμαστε αυτή τη δεύτερη θητεία του ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας να είναι εξίσου επιτυχημένη με την προηγούμενη. Πρόκειται ομολογουμένως για έναν άνθρωπο και πολιτικό που τίμησε το ύπατο αξίωμα που εκλήθη να υπηρετήσει, λειτουργώντας πάντοτε με σύνεση, αξιοπρέπεια και πατριωτισμό. Η νουνεχής σκέψη και οι στοχευμένες δηλώσεις του σε κρίσιμες εθνικές και κοινωνικές στιγμές για τον τόπο, υπήρξαν φάρος συναίνεσης και αλληλεγγύης όλων των Ελλήνων, παρά το γεγονός ότι οι εξαιρετικά περιορισμένες, από τις συνταγματικές αλλαγές της δεκαετίας του ’80, αρμοδιότητες, δεν του άφηναν ιδιαίτερα περιθώρια πολιτικών παρεμβάσεων, πέρα των γενικόλογων αλλά χαρακτηριστικών παραινέσεων του.

Ο Γ.Παπανδρέου έχοντας επιλέξει το ακριβώς προηγούμενο βράδυ για να πραγματοποιήσει το διάγγελμα του προς τους πολίτες, ώστε να τους ενημερώσει μια ακόμα φορά για την τραγική κατάσταση της οικονομίας και να εξαγγείλει τα άμεσα επιπρόσθετα μέτρα, που αρχικά πριν λίγες μέρες αποτελούσαν το εναλλακτικό πλάνο κινήσεων σε περίπτωση που δεν απέδιδαν οι ήδη προγραμματισμένες προς εκτέλεση προτάσεις, κατόρθωσε να επισκιάσει στην ενημερωτική ιεράρχηση των θεμάτων, την επανεκλογή του Κ.Παπούλια. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες έκανε ότι μπορούσε για να υποβαθμίσει και να απαξιώσει τόσο το θεσμικό ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και την προσωπική αξία και υπόσταση του K.Παπούλια.

Θα μείνει μάλλον ιστορική, η κοντόφθαλμη, μικροκομματική επιλογή του, να εμπλέξει την εκλογή Προέδρου με την προσωπική του ακόρεστη βουλιμία για ανάληψη της εξουσίας. Ενώ αρχικά δεν είχε ξεκαθαρίσει αν προτίθετο να χρησιμοποιήσει αυτό το θέμα ως μέσο πίεσης για την προκύρηξη πρόωρων εκλογών (στελέχη του ΠΑΣΟΚ έδιναν αντιφατικές απαντήσεις στο συγκεκριμένο ερώτημα), όταν συναισθάνθηκε ότι οι συνθήκες, μέσα από τα λάθη της ΝΔ και την κοινωνική αναταραχή για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, έγιναν πρόσφορες και ισχυροποίησησαν την προοπτική επικράτησης του στις εκλογές, ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τη νωχελική, παθητική αντίδραση της ΝΔ στο μήνυμα τους, ανέδειξε το «χαρτί» της άρνησης προεκλογικής συναίνεσης στην επερχόμενη επανεκλογή Παπούλια ως τον καταλυτκό παράγοντα για την εκβιαστική προσφυγή στις κάλπες.

Αψήφησε ακόμα και την μακρόχρονη πολιτική και προσωπική του σχέση με τον Κ.Παπούλια, ίσως και λόγω της ανασφάλειας του για τις προσωπικές του, πολιτικές αδυναμίες και την ένδεια προτάσεων του ΠΑΣΟΚ να το ώθησαν στην απολύτως δημαγωγική, αμοραλιστική διαχείριση των συγκυριών. Άλλωστε είναι ακόμα έντονες οι μνήμες από την πρωτοφανή ανάλογη κίνηση του πατέρα του, 25 χρόνια πριν, όταν άφησε έκθετο τον εθνάρχη Κ.Καραμανλή, στον οποίο ενώ είχε επανειλημμένα υποσχεθεί και καθησυχάσει για την αίσια έκβαση της ανανέωσης της θητείας του, εν μία νυχτί τον υπερκέρασε προωθώντας τον Χ.Σαρτζετάκη ως αντικαταστάτη του., εισάγοντας στην πορεία μια σειρά συνταγματικών αναθεωρήσεων που περιόρισαν δραματικά τις παρεμβατικές δυνατότητες του Προέδρου.

Δεν αποκλείεται υπό διαφορετικές από τις σημερινές κρίσιμες, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αντιδρούσε πιο δυναμικά, στο σκηνικό εμπαιγμού και εμπλοκής των θεσμών στα μικροπολιτικά παιχνίδια, όπως άλλωστε εύστοχα επεσήμαναν και κορυφαίοι συνταγματολόγοι ακόμα κι από το χώρο του ΠΑΣΟΚ ίσως ακόμα και αρνούμενος την πρόταση για συνέχιση της θητείας του. Η προσωπικότητα όμως και το αίσθημα ανάγκης στήριξης της κοινωνικής συνοχής, περιορίζοντας τους επιπρόσθετους συγκρουσιακούς παράγοντες, τον οδήγησαν στο μονοπάτι της σύνεσης, για κάποιους ίσως και του συμβιβασμού, αποδεχόμενος την μετεκλογική πρόταση επανεκλογής από τον Γ.Παπανδρέου.

Αξίζει να γίνει ειδική αναφορά και στην υπεύθυνη στάση του Α.Σαμαρά που επέμεινε στην εθνικά χρήσιμη θέση στήριξης του νυν Προέδρου, πέρα από ανεύθυνους, συχνά επικίνδυνους καιροσκοπικούς λαϊκισμούς τύπου Καρατζαφέρη για περαιτέρω εμπαιγμό του θεσμού, με το έωλο, ισοπεδωτικό επιχείρημα των «αντιποίνων» στην στάση του ΠΑΣΟΚ προκηρύσσοντας εκλογές μόλις 5 μήνες μετά τις τελευταίες κι εν μέσω της σημαντικότερης μεταπολεμικής κρίσης, υποτιμώντας την επιλογή του Ελληνικού λαού και υποπίπτοντας ουσιαστικά στο ίδιο «αμάρτημα» εμπαιγμού των θεσμών με τον Γ.Παπανδρέου. Η εναγώνια ανάγκη του προέδρου του ΛΑΟΣ για διαφωνία και προσπάθεια πολιτικής πίεσης της ΝΔ, τον οδηγεί συνεχώς σε πολιτικά ατοπήματα και υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών αφού επενδύει σχεδόν αποκλειστικά στα κατώτερα, συναισθηματικά ευάλωτα ένστικτα τους για πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη.

Μια υπεύθυνη, συγκροτημένη Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλει να αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα με αίσθημα χρέους απέναντι στους πολίτες και το μέλλον του τόπου. Ως εν δυνάμει μελλοντική κυβέρνηση απαιτείται να προτείνει εφικτές πολιτικές λύσεις στα προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των παραγόντων που διαμορφώνουν το πλαίσιο κάθε κατάστασης, καθώς και τα άμεσα ή έμμεσα αποτελέσματα και συνέπειες των πράξεων και λεγόμενων της. Οι εύκολες, αποσπασματικές προσεγγίσεις, μπορεί ενίοτε να προσφέρουν πρόσκαιρα οφέλη σε όσους τις επιλέγουν, αυτοί όμως καταγράφονται στο διαχρονικό συλλογικό ασυνείδητο των πολιτών ως καιροσκόποι της παραπολιτικής. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει αποδείξει, με το συνολικό του πολιτικό βίο, ότι ουδέποτε ανήκε σε αυτή την κατηγορία και οι κινήσεις του διέπονται από υψηλό αίσθημα υπευθυνότητας και συναίσθησης του κρίσιμου ρόλου του και των συνεπειών των επιλογών του.