Ο κ.Χρυσοχοϊδης έδρεψε δάφνες και αναδείχθηκε πολιτικά σε κορυφαία προσωπικότητα μετά τη σύλληψη μελών της 17 Νοέμβρη, επί υπουργίας του στο Δημοσίας Τάξεως, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Η εξάρθρωση της οργάνωσης, ή τουλάχιστον αυτό που θεωρήθηκε ως εξάρθρωση, του προσέφερε σε μια κρίσιμη στιγμή με τα διεθνή φώτα στραμμένα μονίμως στη χώρα μας, τη δυνατότητα να προβληθεί ταχύτατα τόσο εσωτερικά όσο και στο εξωτερικό, αποκτώντας ένα κύρος και μια αξιοπιστία που τον ξεχώριζαν στην συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών για τη μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα του.


Η δεύτερη θητεία του στο ίδιο πολιτικό αντικείμενο σε συνδυασμό με επαναλαμβανόμενες ατυχείς δηλώσεις, αποδεικνύει μέρα με τη μέρα, ότι οι συγκυρίες μπορούν πρόσκαιρα να προσφέρουν απλόχερα ευκαιρίες για εκτίναξη της δημοτικότητας ενός πολιτικού, η διαχρονική πορεία του όμως στα δρώμενα είναι αυτή που τελικά καθορίζει την ιστορική καταγραφή του στίγματος του. Από τις δηλώσεις περί Μουσουλμάνου Ομπάμα, μέχρι το ιδιαίτερο συμβάν στο Α.Τ. Αγ.Παρασκευής, το και τον εκρηκτικό μηχανισμό στον περίβολο της Βουλής, οι παράγοντες σταδιακής απαξίωσης του κ.Χρυσοχοϊδη, συνεχώς αυξάνουν.

Χθες το βράδυ προς επίρρωση των προαναφερθέντων, ένα συμβάν στην Πλατεία του Αγ.Παντελεήμονα στην Αθήνα, ήρθε να αποδείξει ότι το βεβαρημένο Πασοκικό παρελθόν ανασφάλειας και βίας της δεκαετίας του ’80 (με τον αλήστου μνήμης Αρκουδέα να δίνει ρεσιτάλ) , δεν έχει ξεπεραστεί πλήρως και αρκούν απρόσμενες αφορμές σε ανύποπτο χρόνο, για να μας ξαναδώσουν μια γεύση της άφατης προοδευτικότητας της σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης. Χωρίς συγκεκριμένη πρόκληση και με ανύπαρκτη αιτία, συνελήφθησαν και προσήχθησαν για «προληπτικούς» λόγους, πολίτες, μεταξύ των οποίων και στέλεχος της ΝΔ, ενώ συναθροίζονταν για μια καθ’ όλα νόμιμη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το μεταναστευτικό νομοσχέδιο. Οι κυβερνήσεις και η αστυνομία, την οποία διευκρινίζω ότι τιμώ ιδιαίτερα, λόγω και οικογενειακής σχέσης με το Σώμα, δεν προστατεύουν ή καταδιώκουν πολίτες ανάλογα με το επίπεδο συμφωνίας με τις απόψεις που αυτοί εκφράζουν.

Η πλήρως ελεύθερη έκφραση των ιδεών αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα, κατοχυρωμένο με πολυετείς αγώνες όλων των ιδεολογικών πλευρών και κανένα καθεστώς δεν δικαιούται κρυμμένο κάτω από το πέπλο μιας δήθεν αυτοαποδειχθείσας προοδευτικότητας να αναζητεί αποδιοπομπαίους ιδεολογικούς τράγους σε όσους τυγχάνει να διαφωνούν σε κρίσιμες εθνικά και κοινωνικά επιλογές του. Πόσο δε μάλλον όταν η αδυναμία αντιμετώπισης και συχνά η ανοχή σε φαινόμενα άκρατης βίας και καταστροφής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας καθώς και εθνικών συμβόλων, είναι χαρακτηριστική, όταν προέρχονται από ακροαριστερές ομάδες που αυτοαναγορεύονται σε κοινωνικούς μαχητές.

Ελπίζουμε αυτό το συμβάν να ήταν ένα μεμονωμένο ατυχές γεγονός και να μην αποτελεί επιλογή σύγκρουσης της κυβέρνησης ιδιαίτερα σε μια περίοδο οξείας οικονομικής ύφεσης με όλες τις κοινωνικές συνέπειες που αυτή έχει. Το σίγουρο αποτέλεσμα θα είναι περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών και πρόδηλη προσφορά για προβοκατόρικες κινήσεις σε όσους επιθυμούν αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τις συνεχείς αποτυχημένες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης σε όλα τα κρίσιμα οικονομικά και εθνικά ζητήματα.

Είναι δεδομένο ότι στην κοινωνική εξίσωση οι μεταβλητές της οικονομικής κατάστασης μιας χώρας και της ρευστότητας στην αγορά της είναι άμεσα συνδεδεμένες με το επίπεδο ασφάλειας και την έξαρση της εγκληματικότητας. Η έναρξη της οικονομικής κρίσης συνοδεύτηκε από σημαντική αύξηση της εγκληματικότητας το 2008, όπως ανάγλυφα καταγράφεται και στα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Ιδιαίτερα μάλιστα η πιο βαριά εγκληματικότητα (ληστείες, διαρρήξεις, ανθρωποκτονίες κλπ) εμφανίζουν μια πρωτόγνωρη άνοδο που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την εποχή των μέσων της δεκαετίας το ΄90 που η αθρόα είσοδος λαθρομεταναστών, κυρίως από την Αλβανία, είχε ως αποτέλεσμα την απότομη εκτίναξη του αριθμού κακουργηματικών πράξεων. Είναι επίσης στατιστικά αποδεδειγμένο, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια κάποιων να παραποιήσουν το μήνυμα των στοιχείων, ότι η συμμετοχή των μεταναστών στο βαρύ έγκλημα, κυρίως των λαθραίων, είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την ποσοστιαία συμμετοχή τους στον πληθυσμό της χώρας.

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι ακραίες μορφές εγκληματικής βίας. Τακτικές εκρήξεις σε τράπεζες και πολιτικά γραφεία (ακόμα και του ίδιου του κ.Χρυσοχοϊδη), πρωτοφανείς ένοπλες επιθέσεις σε μικροκαταστήματα έως και νυχτερινά μαγαζιά, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών αντικρουόμενων μαφιόζικων ομάδων, έχουν γίνει καθημερινή πρακτική και η ανακοίνωση τέτοιων περιστατικών τείνει να πάψει να αποτελεί έκπληξη. Προφανώς σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας οι κοινωνικές ομάδες που κυρίως καταφεύγουν με μεγαλύτερη ευκολία στο έγκλημα είναι αυτές που πένονται, που αισθάνονται κοινωνικά απομονωμένες με περιορισμένες δυνατότητες ανέλιξης και εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας. Όσο οι κυβερνώντες δεν έχουν τη διορατικότητα να κατανοήσουν έγκαιρα την προοπτική της κοινωνικής έκρηξης και τουναντίον πράττουν το ένα λάθος μετά το άλλο, υποβαθμίζοντας την αξιοπιστία τους και καταρρακώνοντας το επίπεδο εμπιστοσύνης των πολιτών στη δυνατότητα τους για διαχείριση των προβλημάτων με κοινωνική ευαισθησία, τόσο θα διογκώνονται οι αντιδράσεις και τόσο θα αυξάνουν τα εγκληματικά συμβάντα.

Επιπρόσθετα, οι συνεχείς αστοχίες της ΕΛ.ΑΣ στη διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων αστικής ασφάλειας, επιτείνουν το αίσθημα φοβίας και καχυποψίας των πολιτών που αισθάνονται ανήμποροι και πρακτικά αβοήθητοι μπροστά στο κύμα εγκληματικής πίεσης που τους κυκλώνει. Οι θορυβώδεις, μεγαλεπήβολες διακηρύξεις του κ.Χρυσοχοϊδη, αρχίζουν να ξεφτίζουν ξεπερασμένες από την καθημερινότητα και οι προσδοκίες που γέννησε για μια ακόμα επιτυχημένη θητεία στην προστασία των πολιτών διαψεύδονται πριν ακόμα αρχίσουν να ευοδώνονται. Η περαιτέρω επιδείνωση των κοινωνικών εκρήξεων κρίνεται νομοτελειακή, και σε ένα κλίμα γενικευμένης πολιτικής και κοινωνικής απαξίωσης, η επιπόλαιη και αποσπασματική διαχείριση των νέων δεδομένων θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα που θα μετατρέψει τον τόπο μας σε καζάνι υπό άσβηστη φωτιά.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος- Ψυχολόγος