Η χθεσινή συμμετοχή στις εκλογές για ανάδειξη Προέδρων ΝΟΔΕ και Τ.Ο. κρίνεται υπό τις γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, μέσα στις οποίες διενεργήθηκαν, ιδιαίτερα ικανοποιητική. Μπορεί ο αριθμός των περίπου 350,000 συμπολιτών μας που επέλεξαν να εκφράσουν την άποψη τους και να καταγράψουν την ενεργή συμμετοχή τους στα παραταξιακά δρώμενα, να φαντάζει μικρός μπροστά στις 800,000 της εκλογής Προέδρου, αλλά αν θέλουμε να αποτυπώσουμε με ψυχραιμία την πραγματικότητα, μια ακόμα τέτοια μαζική ενεργοποίηση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αποτελεί κατάκτηση για τα πολιτικά ήθη και έθιμα της χώρας μας. Κανείς δεν αρνείται ότι όσο ευρύτερη ήταν η προσέλευση των πολιτών τόσο ισχυρότερο θα ήταν το μήνυμα ανανέωσης αλλά μια απλή σύγκριση με την προηγούμενη παρόμοια διαδικασία στην οποία συμμετείχαν πάνω από 100,000 λιγότερα μέλη αποδεικνύει την αξιοπιστία του συμπεράσματος μας.

Αν θέλουμε με νηφαλιότητα να αποτυπώσουμε τα δεδομένα μέσα στα οποία διενεργήθηκαν αυτές οι εκλογές, αλλά και τα χαρακτηριστικά που τη σκιαγραφούν, θα πρέπει να αποδεχτούμε τις ακόλουθες αλήθειες. Από κοινωνικής απόψεως διανύουμε την πιο έντονη περίοδο απαξίωσης του πολιτικού γίγνεσθαι και η προσοχή όλων είναι απολύτως φυσικά στραμμένη στην προσωπική οικονομική διαχείριση και την προσπάθεια ελέγχου των συνεπειών της οικονομικής κρίσης και της κυβερνητικής πολιτικής. Όταν καθημερινά γύρω μας οι κοινωνικές αντιδράσεις φθάνουν στα όρια της αποδόμησης του ίδιου του κοινοβουλευτικού συστήματος, με την παρούσα μορφή του, είναι τουλάχιστον ουτοπικό να απαιτείται από τους πολίτες να ιεραρχήσουν ψηλά μια τέτοιου επιπέδου εσωκομματική διαδικασία. Γνωρίζουμε άλλωστε πως αξιολογείται από την κοινωνία η διαχρονική λειτουργία των περιφερειακών κομματικών οργάνων, ποια ήταν η διοίκηση τους, η επαφή τους με τα προβλήματα της κάθε περιοχής, η ενεργοποίηση τους προς το συμφέρον της «κοινότητας». Όσο κι αν η πρόθεση για πλήρη ανανέωση σε πρόσωπα, ιδέες και τρόπο λειτουργίας υπήρξε ειλικρινής, το συλλογικό ασυνείδητο που λειτουργεί με βάση τη συσσωρευμένη εμπειρία, αδυνατεί ακόμα να αναγνωρίσει την προοπτική της ριζικής αναδιοργάνωσης που προδιαγράφεται.

Πέραν όμως της ευρύτερης κοινωνικής πτυχής, υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι για την πολύ λογικά μικρότερη συμμετοχή. Καταρχάς είναι σχεδόν ιεροσυλία, να συγκρίνει κάποιος την κορυφαία διαδικασία εκλογής Προέδρου και μάλιστα για πρώτη φορά στη χώρα μας με αυτό τον τρόπο, με την ανάδειξη τοπικών κομματικών «αρχόντων». Είναι, σχηματικά, σαν να θεωρεί κάποιος ότι ο τελικός του Μουντιάλ, μπορεί να προσελκύσει το ίδιο ενδιαφέρον με το τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος!! Πόσο δε μάλλον που η ενημέρωση για τους υποψηφίους, τα βιογραφικά τους και τους στόχους τους ήταν σε πολλές περιπτώσεις ελλιπέστατη, σε μεγάλο βαθμό με προσωπική τους ευθύνη, έτσι ώστε ακόμα και ενεργά επί δεκαετίες στελέχη να μην γνωρίζουν μέχρι την τελευταία στιγμή, ποιος και αν άξιζε την προτίμηση του. Έχω την εντύπωση ότι έστω μια απλή πρόσκληση σε κάθε ΝΟΔΕ και Τ..Ο. ώστε να εκθέσει ο κάθε υποψήφιος τις απόψεις και να υπάρξει μια πρώτη γνωριμία θα είχε λύσει μεγάλο μέρος του προβλήματος. Αντίστοιχα η αποστολή επιστολών στα μέλη κάθε οργάνωσης ή ακόμα και η διαδικτυακή παρουσία του κάθε υποψηφίου θα λειτουργούσε ενισχυτικά και στη συμμετοχή αφού θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να αυξήσει το βαθμό ταύτισης του κάθε μέλους με τα εν δυνάμει στελέχη της περιφέρειας του.

Όσο κι αν κάποιοι συγκυριακοί λόγοι όπως οι κλιματολογικές συνθήκες και η χωροταξία κάποιων Τ.Ο. δεν αποτελούν τον βασικότερο παράγοντα επηρεασμού της κινητοποίησης των μελών, η διαφορά ανάμεσα σε μια ήπια φθινοπωρινή ημέρα και σε μια εξαιρετικά ζεστή, αποπνικτική καλοκαιρινή, είναι τεράστια τόσο για τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας (για λόγους υγείας), όσο και για τους νεότερους (για λόγους διασκέδασης) που είναι φυσικό να προτίμησαν τη δροσιά του σπιτιού ή τις απολαύσεις μιας παραλίας. Επιπρόσθετα, και μιλώ από προσωπική εμπειρία, οι συγχωνεύσεις τοπικών ή η αλλαγή της τοποθεσίας των γραφείων, δυσκόλευαν την προσέγγιση στις Τ.Ο. ιδιαίτερα σε πιο ευπαθή άτομα.

Η ουσία για όσους θέλουν να κατανοήσουν το νόημα αυτών των εκλογών βρίσκεται στη αδιάλειπτη σχέση εμπιστοσύνης που έχει οικοδομηθεί ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τους πολίτες. Η Ελπίδα που αυτός κατάφερε να ριζώσει στις ψυχές εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, ήταν ο παράγοντας, το ισχυρό κίνητρο που κράτησε τη συμμετοχή σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα. Είναι αυτή η Ελπίδα που σταδιακά, κι όσο θα ξεδιπλώνεται το επόμενο διάστημα η προσπάθεια για πλήρη ανανέωση σε δομές, πρόσωπα, ύψος, λόγο και ιδέες που θα συγκροτεί γύρω από τον Αντώνη Σαμαρά το κοινωνικό μέτωπο της Νέας Μεταπολίτευσης. Ένα μέτωπο με αγνά πατριωτικά κι όχι εθνικιστικά χαρακτηριστικά, με σύγχρονες οικονομικές και κοινωνικές προσεγγίσεις με βασικό συμπαραστάτη και συνδιαμορφωτή του νέου πλαισίου τη νεολαία και τις γενιές που έρχονται όχι μόνο να υποστούν τις συνέπειες του μεταπολιτετυτικού σκηνικού, αλλά να τα αναδομήσουν και να προχωρήσουν στην επόμενη Ψηφιακή φάση τη δημοκρατίας μας.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος