Το 8ο Συνέδριο της Ν.Δ. χαρακτηρίστηκε από την ομιλία ορόσημο του Προέδρου της Αντώνη Σαμαρά, που έθεσε ξεκάθαρα τις ιδεολογικές, οικονομικές, και κοινωνικές βάσεις της Νέας Μεταπολίτευσης αλλά κι από την εκ βάθρων ανανέωση της Κ.Ε. του κόμματος τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και ηλικιακά. Η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω της η τοποθέτηση Σαμαρά, επιζητεί την ανάλογη ηγετική ομάδα που θα κληθεί να προωθήσει και να επεξηγήσει στους πολίτες με τρόπο πειστικό τις πολιτικές και τα επιχειρήματα που σηματοδοτούν την μετάβαση από το λαϊκισμό και τον κρατισμό της μεταπολίτευσης στον ορθολογισμό του αυτονόητου και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας στη νέα ψηφιακή εποχή.

Οι συνεχείς αναφορές του Αντώνη Σαμαρά στις αξίες και τους άξιους (και του διαδικτύου) ήρθαν να επικυρωθούν με τον εμφατικότερο τρόπο με την επισήμανση του ότι οφείλουμε να αναδείξουμε σε όλους τους τομείς τους αυτοδημιούργητους Έλληνες. Είναι λοιπόν κομβικό το ερώτημα κατά πόσο το νέο κομματικό όργανο εκφράζει αυτή τη λογική, στο βαθμό που ευθέως υπονοούν τα λόγια του Προέδρου. Αποτελεί άραγε η συντριπτική πλειοψηφία των εκλεγμένων επιτυχημένα σε ακαδημαϊκό και κοινωνικό επίπεδο άτομα, με αξιοσημείωτη προσωπική πορεία στην αγορά και τα ευρύτερα κοινωνικά τεκταινόμενα; Έχουν επιδείξει οι περισσότεροι εξ αυτών ιδεολογική και ρητορική επάρκεια; Ενσαρκώνουν όλοι τους τις αξίες που προβάλει σε κάθε περίσταση ο Σαμαράς; Υπάρχει ανάμεσα στα νέα μέλη της Κ.Ε. σημαντικός αριθμός ατόμων που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως οι άξιοι του διαδικτύου;

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα όσο και σαφέστατης σημειολογικής σημασίας για την αρχική εικόνα που δίνουν στην κοινωνία οι πρώτες επιλογές προσώπων, αν και για να είμαστε ειλικρινείς η ταυτότητα που θέλει να δώσει ο κάθε ηγέτης αποτυπώνεται προφανώς ακριβέστερα στην ηγετική ομάδα που επιλέγει για να εκτελέσει το όραμα του για τον τόπο. Είναι επίσης αλήθεια ότι ανεξάρτητα από τη θετική ή μη απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, η κοινωνία ελάχιστα ασχολείται με τη σύσταση ενός τόσο ευρύ κομματικού οργάνου (με πολλά νέα κι άγνωστα στο πλατύ κοινό ονόματα), σε μια περίοδο μάλιστα ανυπέρβλητων αδιεξόδων και συνεχών ανατροπών της καθημερινότητας του. Αυτοί που θα κριθούν είναι όσοι κληθούν να διαχειριστούν πιο συγκεκριμένους, προσωποποιημένους ρόλους.

Όσο κι αν μπορεί να μην αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο, η ύπαρξη στη λίστα και κάποιων πολιτευτών ή στελεχών που ίσως δεν έχουν πείσει με την πορεία τους για τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες τους, κάποιοι μάλιστα με διφορούμενα αποτελέσματα σε κρατικές ή άλλες θέσεις, μπορεί να σκιάζει την παρουσία συναδέλφων τους με πιο διάφανη, επιτυχημένη διαδρομή. Όσο κι αν θεωρεί κανείς παρήγορη τη συμμετοχή σημαντικού αριθμού νέων ανθρώπων στη Κ.Ε. παραμένει ερώτημα ιδιαίτερα για τους συνομηλίκους τους, το κατά πόσο για κάποιους από αυτούς αυτή η θέση αποτελεί το επιστέγασμα μιας εξαιρετικής προσωπικής καταγραφής ή την εξαργύρωση μιας «αφυδατωμένης» κομματικής παρουσίας και προσωπικών ή συγγενικών σχέσεων.

Η αξιοσύνη των ανθρώπων φυσικά και καθορίζεται από τη συνολική τους πορεία και τη γενικότερη δραστηριοποίηση τους σε κάθε επίπεδο του κοινωνικού βίου. Η τελική λοιπόν αποτίμηση της προσφοράς του καθενός γίνεται στο καμίνι της καθημερινότητας, της πολιτικής τριβής, των κοινωνικών αγώνων. Κι εκεί θα κριθούν κι όσοι είτε ως μέλη της Κ.Ε. είτε ως συμμετέχοντες σε ένα στενότερο πολιτικό συμβούλιο αναλάβουν το βαρύ φορτίο της ενεργοποίησης της κοινωνίας μέσα από την πρόταση Ελπίδας του Αντώνη Σαμαρά. Σε αυτή τη φάση οι γενικευμένες μεμψιμοιρίες και γκρίνιες δεν έχουν να προσφέρουν πολλά. Η εποικοδομητική κριτική αποτελεί αναγκαίο συστατικό των δημοκρατικών διαδικασιών, αλλά δεν μπορεί να μετατραπεί σε ανακύκλωση εσωστρέφειας ακόμα και από όσους μπορεί να έχουν δικαιολογημένες πικρίες,

Αυτό όμως που θα συνεχίσουμε να τονίζουμε διαρκώς, με βάση τις εξαγγελίες του Αντώνη Σαμαρά, είναι η ανάγκη ανάμειξης με την πολιτική από θέσεις ευθύνης νέων, άφθαρτων αυτοδημιούργητων ανθρώπων από την κοινωνία που ενσαρκώνουν ένα σύγχρονο ύφος και λόγο κι έχουν άμεση σχέση με τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις αθέατες κοινωνικές ζυμώσεις ιδιαίτερα στο χώρο της νεολαίας που μεταλλάσσουν δομικά τις ανάγκες της πολιτικής επικοινωνίας. Το στέρεο έδαφος επάνω στο οποίο θα πρέπει να στηθεί το οικοδόμημα της Νέας Μεταπολίτευσης πρέπει να αποτελείται από αναδομημένους θεσμούς που αναβαθμίζουν την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος αλλά κι ένα πλήρως ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό που μακριά από αγκυλώσεις του παρελθόντος θα μπορεί να εμπνεύσει και να επαναφέρει τη βαριά τρωθείσα εμπιστοσύνη των πολιτών στους ταγούς του.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος