Μαζεύτηκαν λοιπόν στο μαγευτικό Πόρο, όλες οι "επιτυχημένες" φωνές της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς και μερικοί φίλοι τους διαπρεπείς τεχνοκράτες (κυρίως οικονομολόγοι), τη φωνή των οποίων όμως δεν δείχουν να ακούν με ιδιαίτερη προσοχή), για να κλάψουν στα συντρίμμια της ξεπερασμένης Σοσιαλδημοκρατικής προσέγγισης της προηγούμενης δεκαετίας, να οικτίρουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η λειτουργία του οποίου όμως ξέφυγε με επιλογή του κράτους (τοξικά δάνεια στις ΗΠΑ!!) και μέσα σε μια συναίνεση παραφροσύνης να υποσχεθούν μια άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν για την έξοδο από την κρίση (εμείς από το μνημόνιο), μόλις αναθερμανθεί το οικονομικό περιβάλλον. Θα αναδιανείμουν φυσικά τον πλούτο!!

Να υποθέσουμε με υψηλότερη φορολόγηση, περισσότερη κρατική παρέμβαση κλπ, όπως τον παλιό καλό καιρό. Μάλλον ο Στόιγκλιτζ δεν τους εξήγησε καλά την ύφεση που φέρνουν αυτές οι επιλογές!! Στο επόμενο συμπόσιο ίσως .να προλάβει... (αν έβλεπε ο Πλάτωνας για ποιες εκδηλώσεις χρησιμοποιείται ο όρος Συμπόσιο, θα ζητούσε κι αυτός μια δόση κόνιο μετά το δάσκαλο του τον Σωκράτη!!)
 
Δεν χρειάζεται νομίζω να αναφερθώ στην πλειάδα ων δημοσιευμάτων που στιγματίζουν αυτόν τον ιδιότυπο πολιτικό παραλογισμό. Είναι κατανοητό τόσο το αδιέξοδο των μέτρων του μνημονίου, όσο κυρίως η ρήξη που δημιουργούν με τον πυρήνα του κοινωνικού μετώπου που επί τρεις δεκαετίες συντηρούσε μονίμως το ΠΑΣΟΚ σε ποσοστά πέριξ και άνω του 40%.

Είναι εμφανής η αδυναμία να πεισθούν, όλα αυτά τα στρώματα που ανεδείχθησαν μέσω της τοποθέτησης σε μια δημόσια θέση, μέσω κύκλων επιχειρηματικών εργασιών που προέρχονταν από κρατικές δουλειές, μέσω επιχορηγήσεων κι επιδοτήσεων συχνά πλασματικών, για την αναγκαιότητα να απεμπολήσουν δικαιώματα και κεκτημένα. Γι’ αυτό και γίνεται αυτή η σχιζοειδής προσπάθεια, τη στιγμή που προχωρούν σε πρωτοφανείς κοινωνικές ανατροπές, να παραπέμπουν στο μέλλον όπου μια άλλη πολιτική με χαρακτηριστικά που αναιρούν τις σημερινές επιλογές θα έρθει να αποκαταστήσει τις ισορροπίες

Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποφασίσει ποια θα είναι η φυσιογνωμία και η πορεία του την επόμενη δεκαετία (η δήλωση Καστανίδη περί πιθανής ανυπαρξίας της Κεντροαριστεράς τα επόμενα 30 χρόνια είναι χαρακτηριστική). Δυστυχώς η προσκόλληση του στο μνημόνιο, όσα πλαστά επιχειρήματα απόδοσης αποκλειστικών ευθυνών στη διακυβέρνηση της ΝΔ κι αν χρησιμοποιήσει, δεν μπορεί να αποτρέψει το τελικό σχίσμα με τις διαχρονικές αξίες, ιδέες και επιλογές. Και δυστυχώς για την κυβέρνηση τα ευχολόγια πλέον δεν αρκούν. Θα έχει να αντιμετωπίσει ένα γόρδιο δεσμό, διπλής κοινωνικής αντίδρασης. Από τη μια της στενής κομματικής του πελατείας που αισθάνεται παραγκωνισμένη κι από την άλλη το ευρύ κύμα της λαϊκής οργής απέναντι σε μια πολιτική που δεν δίνει ελπίδα, δεν δίνει προοπτική για τον τόπο.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος