Η ανακοίνωση της πρότασης της «Τράπεζας Πειραιώς» για την εξαγορά των δυο τελευταίων υπό κρατική επίβλεψη τραπεζών της «Αγροτικής» και του «Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου», ήρθε προς επίρρωση των θέσεων κι εκκλήσεων προς την αγορά του Υπουργού Οικονομικών για την ανάγκη συγχωνεύσεων στον τραπεζικό κλάδο. Την ίδια στιγμή ξεκίνησε η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ΟΣΕ με πιθανότατη την εμπλοκή στη διαχείριση των δρομολογίων (εννοείται των κερδοφόρων) από τις Γαλλική κρατική σιδηροδρομική επιχείρηση, και εντείνονται οι διαπραγματεύσεις με τους Κινέζους επενδυτές (και πάλι για κρατικές επιχειρήσεις τους πρόκειται) για επέκταση των εργασιών τους στον Ελλαδικό χώρο μετά την επιτυχημένη πορεία στο θέμα της προβλήτας στο λιμάνι του Πειραιά.

Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να μπαίνει ανεπιστρεπτί στη λογική της φιλελεύθερης διαχείρισης της οικονομίας με τις αποκρατικοποιήσεις και το άνοιγμα των αγορών (η ενέργεια θα αποτελέσει το επόμενο καίριο πεδίο), να μετατρέπεται σε πυρήνα της πολιτικής του. Η φυσική απορία για κάθε Έλληνα πολίτη και ιδιαίτερα τον απλό κεντροαριστερό ψηφοφόρο που εμπιστεύεται επί δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ, είναι αν και αυτή η μετάλλαξη είναι μέρος των πιεστικών επιταγών του μνημονίου, που όπως και τις εισοδηματικές, εργατικές & ασφαλιστικές περικοπές, ήδη με περισσή θλίψη οι κυβερνώντες προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν τις επιθυμούν και σύντομα θα έρθει η σταδιακή αναίρεση κάποιων από αυτές, ή το κίνημα προσχώρησε σε μια άλλη διαχειριστική λογική όσον αφορά το ρόλο του κράτους.

Απεμπόλησε το ΠΑΣΟΚ την πάγια θέση του για την ύπαρξη κρατικής παρέμβασης στον χρηματοπιστωτικό τομέα, τη στιγμή μάλιστα που διεθνώς η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από ρυθμίσεις για τον περιορισμό της κερδοσκοπίας και τη στοχευμένη κρατική παρουσία για διατήρηση των ισορροπιών και την άσκηση κοινωνικής πολιτικής; Άραγε η ουσιαστική αναστολή της λειτουργίας του ΟΕΚ που στήριζε τους εργαζομένους στο όνειρο για την αγορά κατοικίας βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση;

Ο δημόσιος χαρακτήρας των συγκοινωνιών όπως τόσο σθεναρά τον υπερασπιζόταν επί χρόνια το ΠΑΣΟΚ (οι νεότεροι ας αναζητήσουν πληροφορίες για κάποιους συνδικαλιστές ονόματι Κολλάς και Σταμούλος) δεν αναιρείται με την πώληση μέρους του ΟΣΕ (είναι νωπές ακόμα οι αναμνήσεις από τις προεκλογικές δηλώσεις Παπανδρέου για διαπραγμάτευση κι επαναγορά μέρους της Ολυμπιακής!!);

Έπαψαν οι ξένοι επενδυτές όπως οι Κινέζοι «φίλοι» μας, να αποτελούν κίνδυνο για την κυριαρχία μας, από τη στιγμή που πωλούνται τα «ασημικά» της χώρας σε αλλοδαπά συμφέροντα όπως συνήθιζαν να μας θυμίζουν οι «σοσιαλιστές» της χώρας; Ο Πάγκαλος μίλησε ξεκάθαρα για λάθος εκτίμηση, αλλά όσοι πράττουν τόσο σοβαρές λάθος εκτιμήσεις, πολύ δε περισσότερο όσοι αλλάζουν τόσο εύκολα την άποψη τους για την πορεία του τόπου μπορεί να αποβούν εξαιρετικά επικίνδυνοι διαχειριστές καταστάσεων (εντελώς τυχαία θυμήθηκα τα Ίμια!!). Ο οξύς καταγγελτικός, αντιπολιτευτικός λόγος κι η σθεναρή αντίδραση απέναντι σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης ή αποκρατικοποίησης από την κυβέρνηση της ΝΔ, έχει μετατραπεί με περισσή ευκολία σε αποδοχή ακόμα και ακραίων νεοφιλελεύθερων συνταγών, πάντοτε όμως με τις ανάλογες δόσεις λαϊκισμού.

Το ζήτημα βέβαια ξεφεύγει πλέον από τη σφαίρα της ιδεολογικής αστάθειας του ΠΑΣΟΚ που αγγίζει τα όρια της παραφροσύνης και της κοροϊδίας του κοινωνικού συνόλου και ιδίως των οπαδών του, αλλά περνά και στο επίπεδο της ουσίας των συγκεκριμένων επιλογών. Ο κ.Σάλλας, Πρόεδρος της «Πειραιώς», δεν είναι ένας οποιοσδήποτε τραπεζίτης. Πρόκειται για ιδρυτικό στέλεχος του κινήματος, που διετέλεσε και σε κρατικές θέσεις, αναδείχθηκε ιδιαίτερα και λόγω συγκυριών και ευκαιριών που του δόθηκαν την περίοδο του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, το οποίο και στήριζε με προεκλογικές δηλώσεις για την μελλοντική θετική πορεία του χρηματιστηρίου, στο πνεύμα των αντίστοιχων δηλώσεων Παπαντωνίου.

Σε μια περίοδο έντονων ζητημάτων ρευστότητας των τραπεζών (η «Περιαιώς» είναι μια από αυτές που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, γι’ αυτό και η Standard & Poors προσανατολίζεται στην υποβάθμιση της), με επίσημες καταγγελίες για πρόσφατη διατραπεζική χρηματοδότηση εκατομμυρίων ευρώ, της «Περιαιώς» από το Τ.Τ., και κρατική βοήθεαι ύψους 2,2, δις ευρώ, ο κ.Σάλλας κάνει μια πρόταση εξαγοράς στην χειρότερη χρηματιστηριακά στιγμή με χαμηλό τίμημα, προσβλέποντας στις υπεραξίες που θα δημιουργηθούν από τις επιχειρηματικές συνεργίες και την βελτίωση του οικονομικού περιβάλλοντος τα επόμενα χρόνια.

Άλλωστε η κάθε μια από τις προς εξαγορά τράπεζες διαθέτουν εξαιρετικά εκμεταλλεύσιμα στοιχεία. Η μεν «Αγροτική» έχει ταυτιστεί επί δεκαετίες με την αγροτική οικονομία, το δε «Ταμιευτήριο» παρουσιάζει μηδαμινό επίπεδο επισφαλειών (1,27%) όταν ο μέσος όρος καθυστερούμενων δανείων ανέρχεται το 7-8% με τάσεις να αγγίξει άμεσα το 10%. Εκτός κι αν ο κ.Σάλλας λειτούργησε λόγω των σχέσεων του με το κυβερνητικό στρατόπεδο και με βάση τις επιταγές του οικονομικού επιτελείου για συγχωνεύσεις τραπεζών, ως «υποκινητής» μιας διαδικασίας προσφορών που ήδη ανέβασε σημαντικά την χρηματιστηριακή αξία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος