Η καινοφανής εσωκομματική διαδικασία αποτέλεσε ταυτόχρονα μια κίνηση δημοκρατικής ενδυνάμωσης αλλά ανέδειξε εντονότερα μέσω της ευρείας μιντιακής προβολής τις αντιθέσεις και τις υποβόσκουσες συγκρούσεις (πολιτικές και κυρίως προσωπικές). Η πολυσήμαντη νομιμοποίηση όμως μέσω των 800,000 συμμετεχόντων έκλεισε τις όποιες «πληγές» για όσους ενδιαφέρονται για την μετεξέλιξη και τη διεύρυνση της παράταξης. Έκτοτε η ανακύκλωση γνωστών επιχειρημάτων περί λαϊκισμού, εθνικισμού και περιχαράκωσης καταδεικνύουν ξεκάθαρα τα απωθημένα και τη συμπλεγματική συμπεριφορά κάποιων που επιμένουν να μην επιθυμούν να συνεισφέρουν δημιουργικά στις διεργασίες αναδιοργάνωσης.

Συχνά επιχειρείται οι προσωπικές διαφωνίες και τα απωθημένα του παρελθόντος να περιβληθούν με ένα πέπλο ιδεολογικής αντιπαράθεσης που δεν έχει όμως ουσιαστικές αναφορές στις αναλλοίωτες αξίες και τα ιδανικά της παράταξης όπως αυτά αποτυπώθηκαν στην ιδρυτική της διακήρυξη από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με βάση τα οποία πορεύεται και ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθώντας μάλιστα να τονίσει την ανάγκη απενοχοποίησης της Κεντροδεξιάς και ανάδειξης των ισχυρών ιδεών και θέσεων της. Το απολύτως προσωπικό κάποιων αντιδράσεων αποδεικνύεται κι από την αντιμετώπιση των υποψηφιοτήτων στις περιφερειακές εκλογές που άλλοτε δεν είναι αρκούντως αυτοδιοικητικές (Πλακιωτάκης) κι άλλοτε η αυτοδιοικητική υφή τους δεν καλύπτει τις πολιτικές επιδιώξεις μας (Δράκος)!!

Ακόμα πιο εμφαντική είναι η αντίδραση στη δραστηριοποίηση νέων ανθρώπων της γενιάς των τριαντάρηδων που άλλοτε δεν κρίνονται ικανοί (άραγε πιο είναι το κοινωνικό, ακαδημαϊκό κι επαγγελματικό βιογραφικό των επικριτών;) κι άλλοτε δεν διαθέτουν την απαραίτητη πολιτική εμπειρία λες και η δική τους συσσωρευμένη «εμπειρία» μέσα από μια σειρά περισσότερο ή συνηθέστερα λιγότερο επιτυχημένων αποτελεί εχέγγυο για τις μελλοντική θετική συνεισφορά τους. Σε αυτή την περίοδο γενικευμένης απαξίωσης των πολιτικών αλλά και των θεσμικών διαδικασιών κάποιοι θεωρούν ότι η εμπειρία των επαναλαμβανόμενων λαθών και μιας παρωχημένης μεταπολιτευτικής νοοτροπίας μπορούν να αποτελούν ακόμα παρακαταθήκη για την αναγκαία αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τις ταχύτατες κι ευρύτατες κοινωνικές διεργασίες.

Η εποχή της εσωστρέφειας για τη ΝΔ περνά οριστικά στην ιστορική λήθη, μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρόεδρου της. Μετά και την τυπική ολοκλήρωση των οργανωτικών αλλαγών της, η στόχευση όλων οφείλει να βρίσκεται στην άρθρωση αξιόπιστου, εμπεριστατωμένου, συντεταγμένου αντιπολιτευτικού λόγου. Η κυβέρνηση κρυπτόμενη πίσω από το αιώνιο άλλοθι της δήθεν άγνοιας για την κατάσταση που παρέλαβε κατορθώνει να επιβιώνει ακόμα πολιτικά παρόλο που οι άλλοτε αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας κι οι άλλοτε καθυστερημένες κι αποσπασματικές επιλογές της οδήγησαν τη χώρα στις αδιέξοδες πολιτικές του μηνμονίου, που μας ωθούν σε περαιτέρω συσσώρευση χρέους, την κοινωνική κι εργασιακή εξαθλίωση, τη βαθύτατη ύφεση.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική αλλά και την νεφελώδη επιλογή της διοικητικής αναδιοργάνωσης του "Καλλικράτη", με τον τρόπο που προωθείται, η ΝΔ πρέπει να προβάλλει πειστικά, με επιχειρήματα τη δική της εναλλακτική πρόταση για τον ταχύτερο και με τις λιγότερες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, απεγκλωβισμό της χώρας από τις ασφυκτικές επιταγές του μηνμονίου. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για όσους ενδιαφέρονται ειλικρινά για το μέλλον της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα, να συνεισφέρουν με τις προτάσεις αλλά και την ενεργή συμμετοχή τους στη διάδοση του παραταξιακού λόγου. Ότι άλλο αποτελεί πλέον καταφανέσταση αντίθεση τόσο με το λαϊκό αίσθημα όσο και προφανή προσπάθεια έμμεσης στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής και της μακροημέρευσης  της στην εξουσία.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος