Ο κ.Παπανδρέου συνειδητοποιώντας την εκλογική συντριβή που έρχεται στις επικείμενη αναμέτρηση, αποφάσισε όψιμα να δώσει πολιτικό χρώμα στο διακύβευμα. Επέλεξε λοιπόν να εκφοβίσει τους πολίτες με το ενδεχόμενο χρεοκοπίας αν δεν ακολουθηθεί απαρέγκλιτα το πρόγραμμα του μνημονίου, και να τους εκβιάσει με πιθανή προσφυγή σε εθνικές εκλογές, γνωρίζοντας ότι πάγια οι συνεχόμενες αναμετρήσεις δεν ενθουσιάζουν κανέναν. Από την παροχολογία του 2009 ο Παπανδρέου πέρασε στο έσχατο μέσο εκβιασμού του εκλογικού σώματος, μέσα μάλιστα από μια διαγγελματική και κατάφορα αντιδημοκρατική διαδικασία που αναδεικνύει και τη διάχυτη ανασφάλεια του.

Είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσο αυτή η επιχειρηματολογία μπορεί να έχει θετική επιρροή στα εκλογικά αποτελέσματα του ΠΑΣΟΚ. Οι Έλληνες αμφισβητούν πλέον ευθέως τη λογική του μονόδρομου προς το μνημόνιο, θέτοντας ερωτήματα για τη σκοπιμότητα αυτής της επιλογής. Όσο μάλιστα ακούν αξιόπιστα χείλη διεθνών αναλυτών να διαβλέπουν την πιθανότητα αναδιάρθρωσης του χρέους ως πιθανή εξέλιξη, λόγω αδυναμίας άμεσης προσέλκυσης φθηνού δανεισμού από τις αγορές, τόσο κι αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο των κυβερνητικών πολιτικών, Οι διαρκείς διαβεβαιώσεις για τη μη λήψη νέων μέτρων μοιάζουν με ανέκδοτο, τόσο γιατί αυτές οι δηλώσεις γίνονται πριν την ανακοίνωση της περαιτέρω αύξησης του ελλείμματος του 2009, όσο και γιατί θεωρού ως μη επιπλέον επιβάρυνση μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ, τα νέα τεκμήρια, η εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης κλπ, που θα βάλουν βαθιά το χέρι στις τσέπες των πολιτών.

Ταυτόχρονα δικαιώνεται η εξαρχής επιμονή Σαμαρά για εντονότερη αναπτυξιακή πλευρά στην οικονομική πολιτική. Είναι πλέον κοινός τόπος, η παραδοχή ότι γι να αποφευχθεί η χρεοκοπία μετά το 2013, οφείλουμε να επιτύχουμε υψηλότατους ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό φυσικά και δεν μπορεί να γίνει με αύξηση της φορολογίας και με αναβολή ψήφισης νέου αναπτυξιακού νόμου, ούτε με τη μετονομασία του ΤΕΜΠΜΕ και την πλήρη αδυναμία αξιοποίησης της διαχρονικά χημάζουσας ακίνητης περιουσίας.

Είναι γεγονός ότι η απογοήτευση που έφερε η προσφυγή στο μνημόνιο και οι συνέπειες του, είχαν οδηγήσει αρχικά τους πολίτες σε παθητική στάση, συναισθανόμενοι την αδυναμία τους να διαχειριστούν τις εξελίξεις. Η ψυχραιμότερη αντιμετώπιση της πραγματικότητας στην πορεία, έχει συσσωρεύσει αρκετή οργή μέσα τους, που δεν κατευνάζεται με εκβιαστικά διλήμματα. Τουναντίον η προσπάθεια να πιέσεις ακόμα πιο πολύ προς τον τοίχο μια πληγωμένη «γάτα» θα οδηγήσει κάποια στιγμή σε απροσδόκητα έντονη επιθετική στάση με απρόβλεπτες εξελίξεις.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος