Οι θέσεις του Β.Μαρκεζίνη τόσο για την εξωτερική πολιτική όσο και γενικότερα για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, εκφράζουν πολλές από τις ανησυχίες μεγάλου μέρους του λαού. Από τη μια τονίζει την έλλειψη προσαρμοστικότητας στα νέα διεθνή δεδομένα. Η τεράστια οικονομική ανάπτυξη των αναδυόμενων αγορών της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, κι η σταδιακή επανάκαμψη, με όλα τα δομικά προβλήματα, της Ρωσίας έχουν αλλάξει τους όρους των διεθνών ισορροπιών. Από την άλλη οι σχέσεις μας με την Τουρκία μοιάζουν εγκλωβισμένες σε σχήματα και συνθήκες του παρελθόντος, επιτρέποντας ουσιαστικά στη γείτονα χώρα, να προωθεί απρόσκοπτα τα ευρύτερα σχέδια της για την περιοχή.

Ειδικά η σημερινή κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός υπηρετούν μια πολιτική που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με αυτές τις διαπιστώσεις. Ο κ. Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών επένδυσε πολλά στη προοπτική οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης με την Τουρκία που θεωρητικά ακούγεται πολύ ελπιδοφόρο, πρακτικά αποδείχτηκε ότι δεν είχε ξεχωριστά θετικά αποτελέσματα για τη χώρα μας.

Στη πορεία του χρόνου δεν υπήρξε κάποια θετική εξέλιξη στο θέμα του casus belli (που επανήλθε αυτές τις μέρες με νέα ένταση), στις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, στο Κυπριακό, στην αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών. Ούτε φυσικά λύθηκε το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας (που όλα δείχνουν ότι υπάρχει συμφωνία για προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης). Ταυτόχρονα η Τουρκία συνεχίζει το «ταξίδι» της προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της, αγνοώντας επιδεικτικά σημαντικούς όρους της συμφωνίας της με την Ε.Ε.

Ίσως είναι πλέον καιρός να δούμε από άλλη οπτική τη στάση μας απέναντι της, και να αναζητήσουμε τα πλεονεκτήματα της ενίσχυσης των σχέσεων μας με τις αναδυόμενες δυνάμεις. Και σε αυτό το επίπεδο ο Παπανδρέου έδειξε ξεκάθαρα τη θεώρηση του, αντιδρώντας στην προώθηση του αγωγού φυσικού αερίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, επιδεικνύοντας την ταύτιση του με την Αμερικανική θέση για ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία. Επιπρόσθετα αντέδρασε λαϊκίστικα στο θέμα των Κινεζικών επενδύσεων στη χώρα, για να έρθει με καθυστέρηση και υπό χειρότερες συνθήκες να προσεγγίσει θετικά αυτή την προοπτική.

Ο κ. Μαρκεζίνης αναφέρεται σε έναν πολυ-πολικό κόσμο που απαιτεί ανασχεδιασμό των προτεραιοτήτων και των στόχων της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, γεγονός που η σημερινή κυβέρνηση, περιχαρακωμένη σε ιδεολογήματα του παρελθόντος και παρωχημένες δοξασίες του σημερινού πρωθυπουργού μοιάζει ανίκανη να αντιληφθεί. Το ζήτημα είναι οι εξελίξεις να μην οδηγήσουν σε αποφάσεις με μακρόπνοες γεωπολιτικές επιπτώσεις που θα είναι αδύνατον να αντιστραφούν στο μέλλον από την οποιαδήποτε νέα εξουσία.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος