Τα εκλογικά αποτελέσματα κρύβουν φυσικά σημαντικά μηνύματα και για τη ΝΔ. Κυρίως ενθαρρυντικά για την πρωτοφανή προσπάθεια αναδιοργάνωσης της παράταξης, τον τελευταίο χρόνο, αλλά και ενδείξεις όσον αφορά τη χρήση συγκεκριμένων τακτικών, την ταχύτερη προώθηση αλλαγών, την προσαρμογή κι ευκρινέστερη παρουσίαση των προτάσεων της στα λαϊκά στρώματα. Η μείωση της διαφοράς ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από το 10.5% σε 2% μόνο ως επιτυχία της ηγεσία του Α. Σαμαρά μπορεί να καταγραφεί. Κάποιοι μιλούν για αδυναμία ανόδου των ποσοστών (παραβλέποντας ότι στις περισσότερες εκτός Αττικής περιφέρειες υπάρχει άνοδος που κυμαίνεται από 2 έως 6%!). Λησμονούν επίσης ότι οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών έδιναν στην ΝΔ ποσοστά που δεν ξεπερνούσαν, ακόμα και με τις πιο θετικές αναγωγές το 27-29%! Είναι γεγονός ότι μέσα στο κλίμα γενικευμένης απαξίωσης του μεταπολιτευτικού σκηνικού, οι πολίτες τίμησαν την αναγεννητική προσπάθεια του Α. Σαμαρά που άλλωστε βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και όλες οι πτυχές της δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα.

Η επιρροή της ΝΔ αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές υπέστη σημαντική περαιτέρω μείωση όσο εξελίσσονταν η κυβερνητική επιχειρηματολογία για τις ευθύνες της ΝΔ για την οικονομική κατάσταση. Η αρχική θυμική αντίδραση των πολιτών είναι πιο εύκολο να χρεώσει μεγαλύτερο του πραγματικού μερίδιο ευθύνης, στον πιο πρόσφατο διαχειριστή πέρα από τη διαχρονικότητα των προβλημάτων. Χρειάστηκαν αρκετοί μήνες για να αρχίσει η κοινή γνώμη να αποδίδει διακριτές ευθύνες και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα σε αυτές του Κ. Σημίτη. Η τακτική Σαμαρά και η αντιμνημονιακή ρητορική του, κατόρθωσαν μόλις το τελευταίο διάστημα να αυξήσουν το ακροατήριο που έτεινε ευήκοο ους στην εναλλακτική πρόταση για ταχύτερη και με λιγότερες συνέπειες έξοδο από το μνημόνιο.

Επιπρόσθετα σε αυτό το κλίμα, ο Α. Σαμαράς είχε να διαχειριστεί και τις «πληγές» της εσωκομματικής διαδικασίας, που ανέδειξε συγκρούσεις από το παρελθόν, προσωπικές πικρίες και διαφωνίες. Ελάχιστα όμως αποτυπώθηκε αυτό με εξαίρεση την Κρήτη, που είναι λογική μια σημαντική καταγραφή των υποστηρικτών της Ντόρας Μπακογιάννη στα πλαίσια μάλιστα μιας πιο χαλαρής εκλογικής διαδικασίας, και την Αττική που αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση που χρήζει ξεχωριστής προσέγγισης.

Το ρίσκο της επιλογής Κικίλια αποτέλεσε ένα κερδισμένο στοίχημα για τον Α. Σαμαρά και μια πρώτη θετική εξέλιξη όσον αφορά την ανάδειξη νέων, άφθαρτων κι αυτοδημιούργητων ανθρώπων. Ανέδειξε όμως και χρόνιες παθογένειες των πολιτικών διεργασιών. Ήταν προφανές στην προεκλογική περίοδο ότι η στήριξη, προς το Β.Κικίλια, μέρους του κομματικού κατεστημένου δεν υπήρξε ένθερμη, προφανώς μην επιθυμώντας την ανάδειξη νέων «παικτών» σε πρώτης γραμμής στελέχη. Ο χωρίς σημαντικές πολιτικές παρακαταθήκες υποψήφιος περιφερειάρχης αποτέλεσε λοιπόν έναν εύκολο στόχο. Πόσο δε μάλλον που κάποιες αδυναμίες και ατέλειες θα μπορούσαν να έχουν προσεχθεί περισσότερο, προβάλλοντας τα δυνατά στοιχεία της υποψηφιότητας που δεν βρίσκονται μόνο στο νεαρό της ηλικίας του, αλλά και στην προσπάθεια ομαδικής συνεισφοράς απέναντι στη παλαιοκομματική λογική του επαΐοντα κ. Σγουρού που άγγιξε τα όρια της προσβολής υποτιμώντας τους συνυποψήφιους του.

Η πρώτη εκλογική μάχη της ΝΔ υπό την ηγεσία του Α. Σαμαρά, αποτελεί μια θετική καταγραφή ανασυγκρότησης του χώρου, συγκράτησης των δυνάμεων της, διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες για πιθανή αποσυσπείρωση, και δίνει στη νέα ηγεσία τη δυνατότητα να προχωρήσει δυναμικά στην ανάπτυξη της αντιπολιτευτικής τακτικής της με αισιοδοξία για το μέλλον. Τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής γίνονται μέρα με τη μέρα αντιληπτά από όλο και μεγαλύτερα μέρη του εκλογικού σώματος. Αυτό που απαιτείται, από εδώ και πέρα, είναι η συνεπής πολιτική παρουσία με κατανοητά επιχειρήματα, συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, εκλαΐκευση των οικονομικών θέσεων και κατανόηση στις κοινωνικές συνέπειες της ακολουθούμενης πολιτικής, αναζητώντας νέες συμμαχίες με τάξεις και ομάδες που πλήττονται καίρια από την πολιτική του μνημονίου.

Η πρωτοφανής αποχή θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, ως ένδειξη πλήρους απογοήτευσης από τα πολιτικά δρώμενα που δεν μπορεί να ξεπεραστεί παρά μόνο με θεσμικές παρεμβάσεις που θα περιορίζουν τα εκτεταμένα φαινόμενα γραφειοκρατίας, διαφθοράς κι αναξιοκρατίας. Σε αυτά τα ζητήματα η ΝΔ πρέπει να αποτελέσει τον μπροστάρη στην προώθηση ανάλογων εκσυγχρονιστικών πρωτοβουλιών. Ταυτόχρονα οφείλει να συνεχιστεί η προσπάθεια ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού, του ύφους και του λόγου της παράταξης, ώστε απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες και ξεπερασμένες νοοτροπίες που τόσο αποκρουστικές φαντάζουν στους πολίτες, να αναδείξουν μια άλλη φρέσκια, δυναμική εικόνα της πολιτικής όπως αυτή οφείλει να είναι, όταν αναδεικνύεται γνήσια μέσα από τα κοινωνικά πεδία.

Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος