Για την αναγκαιότητα του «ανοίγματος» μιας σειράς προστατευμένων στη λειτουργία τους από το κράτος, επαγγελμάτων έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα, όπως και στις θετικές επιπτώσεις που μπορούν να προκύψουν για την ανάπτυξη της οικονομίας αλλά και τη συμπίεση των τιμών προς όφελος του καταναλωτή. Η λογική της ενδοοικογενειακής επαγγελματικής συντήρησης και η διαχείριση ενός δημόσιου αγαθού όπως η «άδεια» άσκησης επαγγέλματος ως επιχειρηματικού κεκτημένου, δεν συνάδουν με το σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον. Η θεωρία όμως από την πράξη, συχνά απέχουν και αυτή η πικρή αλήθεια έχει επιβεβαιωθεί ουκ ολίγες φορές στον τόπο μας, με διάψευση των προσδοκιών μας σε μια σειρά ζητημάτων. Υπάρχουν λοιπόν δυο κρίσιμα θέματα που αν δεν προσεχθούν και αντιμετωπιστούν εγκαίρως, μπορούν να μετατρέψουν αυτή την απαραίτητη διαρθρωτική αλλαγή σε μια προβληματική ρύθμιση.

Η Ελληνική αγορά είναι απολύτως κατακερματισμένη, με πολύ υψηλό αριθμό αυτοαπασχολούμενων. Η μεταπολεμική τάση που διατηρείται μέχρι σήμερα, για το απαραίτητο της ακαδημαϊκής πορείας των παιδιών μιας οικογένειας, οδήγησε στην υπερπληθώρα κατόχων πανεπιστημιακών τίτλων (κυρίως σε πολύ συγκεκριμένους τομείς που η συλλογική νοοτροπία συνδύαζε με κοινωνική και οικονομική καταξίωση), Έτσι η χώρα μας να διαθέτει πλέον τα πρωτεία στη σχέση επιστημόνων – πληθυσμού σε όλους τους τομείς.

Η επέμβαση του κράτους με τους περιορισμούς στη λειτουργία κάποιων επαγγελμάτων δημιούργησε ένα ιδιότυπο καθεστώς που προσέλκυε το ενδιαφέρον των νέων, μέσα από επίπλαστη μυθοποίηση μιας πραγματικότητας που στην πορεία δεν αποδεικνύονταν πάντα τόσο παραμυθένια για τους μη έχοντες ιδιαίτερες οικογενειακές ή άλλες σχέσεις με τον συγκεκριμένο κλάδο στον οποίο επιθυμούσαν να ενεργοποιηθούν. Αυτό το δεδομένο σε συνδυασμό με την αποδεδειγμένη κι από επιστημονικές μελέτες σχετική αδυναμία του σύγχρονου Έλληνα να καθυποτάξει το εγώ του σε έναν κοινό σκοπό, απέτρεψαν τη δημιουργία «πολυσυλλεκτικών» σχημάτων που να εκμεταλλεύονται τις οικονομίες κλίμακος και να αποκτούν άλλη ανταγωνιστική ισχύ εντός κι εκτός της χώρας.

Το «άνοιγμα» κάποιων επαγγελμάτων μπορεί να αποβεί μοιραίο για τους χιλιάδες «ανώνυμων» επιστημόνων που τώρα εκτός από τον «κατεστημένο» ανταγωνισμό των μεγαλοσχήμονων (που δεν μπορούσαν να τον «χτυπήσουν» ούτε καν σε επίπεδο ζητούμενης αμοιβής λόγω του προκαθορισμού τους από το κράτος), θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τον εισερχόμενο ανταγωνισμό, όχι τόσο των μεμονωμένων επαγγελματιών, όσο των πολυεθνικών εταιρειών. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη για την κυβέρνηση να ακολουθήσει μερικά αυτονόητα βήματα, αν ενδιαφέρεται για την προστασία των συμφερόντων των Ελλήνων επαγγελματιών.

Οφείλει να είναι αυστηρή στους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας αυτών των εταιρειών στη χώρα μας, ώστε να μην εκμεταλλεύονται νομικά., λογιστικά και φορολογικά «παράθυρα» δημιουργώντας αθέμιτες συνθήκες σε σχέση με τον εγχώριο ανταγωνισμό. Οφείλει επίσης να δώσει στους Έλληνες επαγγελματίες όλα εκείνα τα απαραίτητα κίνητρα (φορολογικά, επιδοτήσεων κλπ) και την ενημέρωση, ώστε να διερευνήσουν επιτέλους την προοπτική σύμπτυξης των δυνάμεων με δημιουργία εταιρειών.

Τέλος με μια πιο μακροπρόθεσμη οπτική θα πρέπει επιτέλους το εκπαιδευτικό μας σύστημα, στα πλαίσια του επαγγελματικού προσανατολισμού της νεολαίας μας, να δώσει μια πιο πιστή αποτύπωση των δεδομένων και των προοπτικών κάθε επαγγελματικού κλάδου. Οι πάντες θα πρέπει να συμβάλλουν στην προσπάθεια να ξεπεραστούν επιτέλους προκαταλήψεις και συλλογικά απωθημένα του παρελθόντος που ανακυκλώνουν μια απολύτως στρεβλή, με βάση τις παραγωγικές μας ανάγκες, εργασιακή εικόνα.


Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος