Με ιδιαίτερη άνεση ο Υπ.Οικονομικών χαρακτήρισε ως υπερβολική εμμονή σε δυνητικούς κινδύνους, τον τρόπο αξιολόγησης των εθνικών οικονομιών από τους διεθνείς οίκους. Το κυβερνητικό σκεπτικό είναι χιλιοειπωμένο. Οι αγορές λειτουργούν απολύτως κερδοσκοπικά, δεν λαμβάνουν υπόψη τα σημαντικά βήματα που κάνει κατά τη γνώμη της η κυβέρνηση και επηρεάζονται πέραν του δέοντος από σενάρια πιθανών μελλοντικών εξελίξεων, που μπορεί να αποδειχτούν αβάσιμα. Είναι άραγε τόσο επίπεδη η πραγματικότητα; Οι αγορές όντως προεξοφλούν απίθανα αρνητικά σενάρια ή αδυνατούν να ανακαλύψουν την αισιοδοξία σε ένα οικονομικό περιβάλλον που παρά τις προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής, δεν δίνει τα εχέγγυα για άμεση και σταθερή ανάκαμψη;

Αυτό όμως δεν δίνει στις κυβερνήσεις, στην προκειμένη περίπτωση την Ελληνική, το δικαίωμα να αποποιείται τις ευθύνες της δικής της πολιτικής και κυρίως να φάσκει και να αντιφάσκει συνεχώς όσον αφορά την αποτύπωση των προοπτικών μας. Δεν είναι η ίδια η κυβέρνηση που κατέθεσε ένα πρόγραμμα σταθερότητας πριν ένα χρόνο που μιλούσε για άνοδο του χρέους στο 140% του ΑΕΠ το 2013; Η ίδια κυβέρνηση δεν το αναθεώρησε τους τελευταίους μήνες στο 150% και τελικά στο 156%; Δεν είναι ο ίδιος υπουργός που αρχικά μιλούσε για θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη του 2010 που κατέληξε στο - 4.2%; διαβλέπει περαιτέρω ύφεση 3 με 3,5% για το 2011 και παραπέμπει υπό συγκεκριμένες συνθήκες αμφιβόλου αξιοπιστίας, σε νωχελική ανάπτυξη το 2012;

Είναι ακριβώς αυτή η αποτύπωση της πραγματικότητας που κάνει τις αγορές δύσπιστες απέναντι μας. Η αποτύπωση μιας χώρας δηλαδή που θα έχει υποστεί έως το 2013 μια τεράστια καθίζηση στο παραγόμενο προϊόν της (με αμφίβολο το κατά πόσο οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα εκτελεστούν με τρόπο που θα αποδώσουν θετικά αποτελέσματα), που θα διαθέτει ένα υπερβολικό δημόσιο χρέος με υψηλά επιτόκια δανεισμού το οποίο θα αδυνατεί να εξυπηρετήσει αφού οι τόκοι θα απορροφούν σταδιακά όλο και πιο ζωτικούς πόρους.

Αν ο κ.Παπακωνσταντίνου αμφισβητεί τις προβλέψεις του, ας μας το πει. Δεν μπορεί όμως να τις ερμηνεύει κατά το δοκούν, όπως έκανε κι όταν μας διαβεβαίωνε ότι η χώρα θα είναι έτοιμη να ξαναβγεί στις αγορές το 2011. Τώρα αμφισβητεί την αλήθεια των δικών του αριθμών, που λένε ότι αυτό θα είναι αδύνατο και το 2013, υπό τις παρούσες συνθήκες κι εφόσον δεν υπάρξουν δραματικές αλλαγές στην κεντρική Ευρωπαϊκή διαχείριση του ζητήματος.

Η αποτυχία στη χάραξη πολιτικής είναι συνηθισμένο φαινόμενο, που συχνά οι πολίτες συγχωρούν με ευκολία. Η εμμονή όμως σε επιλογές που αποδεικνύονται στην πράξη ατελέσφορες αποτελεί εγκληματική επιλογή, μικροπρεπών και εγωιστών πολιτικών που καταδικάζονται διαχρονικά στη συνείδηση του λαού.