Ο λαλίστατος σχολιαστής του κεντρικού δελτίου του MEGA κ.Τσίμας που κάθε βράδυ μας «βομβαρδίζει» με τις αναλύσεις του επί παντός επιστητού, κατακεραυνώνοντας τους συνομιλητές – συνεντευξιαζόμενους, στη χθεσινή παρέμβαση του για το ζήτημα των δηλώσεων της κ.Μπιρμπίλη (περί της ανάγκης δημοσίου χαρακτήρα των κύριων ΔΕΚΟ), μας εξέπληξε με την αδυναμία του να εκφέρει άποψη για το θέμα. Δεν έχω άποψη, μας είπε, για το αν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, επιβεβαιώνοντας ότι ούτε γαρ έρχεται μόνον! Μάλλον η μνήμη του τον ξεγελά για τις εδώ και δεκαετίες εκπεφρασμένες θέσεις του. Ή μήπως πάλι δεν είναι θέμα προσωπικής μνήμης αλλά γενικευμένης αμνησίας των πεπραγμένων ενός συστήματος εξουσίας!
Πέρασαν φαίνεται στη λήθη οι εποχές των αρχών της δεκαετίας του ’90 όταν ένα μέρος της κεντροαριστεράς ονειρευόταν τη δημιουργία του τρίτου πόλου εξουσίας από τον ενιαίο τότε Συνασπισμό. Όταν οι μαχητικοί γράφοντες στην εφημερίδα «ΠΡΩΤΗ» συμπεριλαμβανομένου του κ.Τσίμα, εγκαλούσαν τη ΝΔ για «ξεπούλημα» δημοσίου πλούτου, επειδή τόλμησε να ανακινήσει το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων.
Πέρασαν στη λήθη και οι πολύ πιο πρόσφατες λυσσώδεις αντιδράσεις σχεδόν σύσσωμου του εκδοτικού κατεστημένου, στην προσπάθεια της τελευταίας κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, να προχωρήσει σε ανάλογες κινήσεις (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, χρήση προβλήτας Πειραιά στην COSCO κλπ), με ένα πολύ πιο σταθερό χρηματοοικονομικό περιβάλλον (πολλαπλάσιες οι τότε χρηματιστηριακές αξίες σε σχέση με τις σημερινές).
Σήμερα μοιάζουν οι πάντες, να έχουν επηρεαστεί από την αστραπιαία επιχείρηση μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ, που από τη συστράτευση με κάθε κινητοποίηση και συχνά την υποκίνηση τους από τη συνδικαλιστική νομενκλατούρα του, πέρασε στην «αναμορφωτική» περίοδο (όπου οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες επί δεκαετίες στεκόταν απέναντι, κρίνονται ως αναγκαίες!).
Ως εκ θαύματος, σχεδόν ταυτόχρονα, οι δημοσιογραφούντες (με πρωτεργάτες πολλούς τηλεοπτικούς αστέρες των βραδινών δελτίων) είτε σιωπούν επιδεικνύοντας πρωτοφανή άγνοια επί των επίμαχων ζητημάτων (ιδιωτικοποιήσεις, αξιοποίηση – εκποίηση της δημόσιας περιουσίας), είτε μετατρέπονται σε όψιμους θερμούς υποστηρικτές κυβερνητικών πρωτοβουλιών, όσο κι αν αυτές αντιτίθεται σε πάγιες θέσεις τους.
Ο σεβασμός των άλλων κι η αξιοπρέπεια όσο δύσκολα κερδίζεται τόσο εύκολα ξοδεύεται με τις αντιφάσεις και την αμνημοσύνη. Δεν είναι βέβαια υποχρεωτικό να ιεραρχείται αυτή η αξία ως κορυφαία από όλους, αλλά οι τρόποι και η νοοτροπία με την οποία ο καθένας επιλέγει να «κερδίσει» το «παντεσπάνι» του και το πόσο είναι διατεθειμένος να εκχωρήσει τη συνείδηση και τη σκέψη του για να το πετύχει, απλά τον χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητα. Σας ευχαριστούμε που σας επιλέξαμε για την ενημέρωση μας! Καλό σας βράδυ!
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
0 σχόλια