Προφανώς αυτό το ερώτημα θα έμοιαζε παράταιρο και ανούσιο, σε φυσιολογικές οικονομικές συνθήκες. Είναι γνωστό ότι η χώρα μας είναι από τις πιο εξαρτημένες ενεργειακά από τις εισαγωγές πετρελαίου. Το φυσικό αέριο μόλις που αρχίζει να αποκτά θέση στη συνείδηση των πολιτών, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας βρίσκονται στα σπάργανα της ανάπτυξης και η συζήτηση για πιθανή εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας έχει περιθωριοποιηθεί πριν καν αρχίσει. Πως λοιπόν θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη η νέα εκτόξευση των διεθνών τιμών του πετρελαίου μετά την κοινωνική έκρηξη στη Λιβύη και την επαπειλούμενη επέκταση της και σε άλλες ισχυρές πετρελαϊκά αραβικές χώρες;

Το σίγουρο είναι ότι η άνοδος των τιμών επηρεάζει άμεσα το κόστος νοικοκυριών (μετακίνηση, θέρμανση) και επιχειρήσεων (μεταφορικά, λειτουργικά) με αποτέλεσμα την αυξητική τάση των τιμών και την επιβάρυνση του πληθωρισμού. Σε μια περίοδο που αναζητείται διέξοδος από τον στασιμοπληθωρισμό (βαθιά ύφεση με άνοδο τιμών) μια επιπρόσθετη πίεση από το ενεργειακό κόστος θα εκτροχίαζε κάθε δημοσιονομική πρόβλεψη.