Φανταζόμαστε τις διεθνείς αντιδράσεις, τις επιπλήξεις και τις νουθεσίες από όλες τις πλευρές αν ένας αντίστοιχου βεληνεκούς ‘Έλληνας πολιτικός είχε προβεί σε τόσο ευθεία δήλωση επιβουλής των Τουρκικών κυριαρχικών δικαιωμάτων! Στην περίπτωση Νταβούντογλου όμως όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε κανένας διεθνής παράγοντας (τουλάχιστον η Ε.Ε. με το θεωρητικά έννομο συμφέρον για τα σύνορα της) αλλά ούτε καν η Ελληνική κυβέρνηση ένιωσε την ανάγκη να σκληρύνει τη στάση της λεκτικά και πρακτικά, ιδιαίτερα ως προς την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η Τουρκική ηγεσία εντείνει μια πολιτική που θεωρεί ότι η Ελλάδα στην σημερινή οικτρή οικονομική της κατάσταση αποτελεί εύκολο στόχο για την επίτευξη μιας ετεροβαρούς διευθέτησης των υπαρκτών και ανύπαρκτων διμερών ζητημάτων μας. Προσθέτει μάλιστα συνεχώς ή αναδεικνύει περαιτέρω ζητήματα. Η παθητική δική μας στάση και η ουσιαστικά προειλημμένη απόφαση για πλήρη «διακανονισμό» των θεμάτων μέσω της παραπομπής τους στη διαμεσολάβηση του Διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης, οδηγεί στη γνωστή λογική των «έντιμων» συμβιβασμών» «πασπαλισμένων» για καλύτερη επικοινωνιακή διαχείριση με την προοπτική κάποιων οικονομικών οφελών από την αμεσότερη εκμετάλλευση του όποιου φυσικού πλούτου του Αιγαίου αποδειχτεί ικανός προς αξιοποίηση.


Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος