Στην αγωνιώδη προσπάθεια να πείσουν και τους εαυτούς τους ότι το αρχικό σχέδιο του μνημονίου για εσωτερική υποτίμηση υλοποιείται, αλλά ταυτόχρονα να δοθεί και η εντύπωση μιας ανάτασης του επενδυτικού κλίματος, οι αρμόδιοι (ή μάλλον κάποιοι από τους αρμόδιους!!) για την ανάπτυξη υπουργοί κ.κ. Χρυσοχοϊδης και Παμπούκης καταφεύγουν σε δηλώσεις που πέραν του ότι στρεβλώνουν τα δεδομένα, στηρίζονται πρωτίστως σε προσωπικές εικασίες και προσδοκίες. Η αναφορά σε μείωση τιμών, με τον πληθωρισμό σταθερά στο 4,5% και η καθυστερημένη αναπαραγωγή της Κινεζικής βοήθειας που αγγίζει πλέον τα όρια του αστικού μύθου, μάλλον απογοητεύουν τους πολίτες, ως χαρακτηριστικό δείγμα παλαιοκομματικής νοοτροπίας που επιζητεί την ωραιοποίηση της πραγματικότητας ανεξαρτήτως κόστους για την κοινωνία.
Ο κ. Χρυσοχοϊδης περιχαρής μας ανακοίνωσε ότι η χώρα είναι από τις λίγες Ευρωπαϊκές στις οποίες οι τιμές βαίνουν μειούμενες. Βέβαια δεν μας εξήγησε τι ακριβώς συμβολίζει η επίσημη καταγραφή του πληθωρισμού αν όχι τη συνολική εξέλιξη των τιμών σε μια χώρα και ποιος ιδιαίτερος επιμέρους δείκτης μπορεί να αποτυπώσει καλύτερα την πραγματικότητα της αγοράς. Αναμασώντας μάλιστα την λογική της υπερφορολόγησης, που όντως συντηρεί ψηλότερα τον τιμάριθμο, την δικαιολόγησε ως αναγκαίο κακό μιας πολιτικής που παρόλα αυτά όμως διαιωνίζει τον στασιμοπληθωρισμό κρατώντας τη χώρα σε ρηχά αναπτυξιακά νερά.
Είναι άλλωστε υποκριτικό να κάνεις τμηματική ανάλυση των δεδομένων, μιλώντας για προ φόρων τιμές, λες και καταργείς ρητορικά τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία ή να επικεντρώνεσαι στα προϊόντα και τις υπηρεσίες που είχαν μια μείωση στις τιμές τους, λες και η καθημερινότητα του πολίτη δεν περιλαμβάνει όλους τους υπόλοιπους που κινούνται ανοδικά. Όλα αυτά μάλιστα σε μια περίοδο που διεθνώς οι τιμές των πρώτων υλών, της ενέργειας και βασικών προϊόντων (άλευρα, ρύζι κλπ) έχουν εκτοξευθεί.
Ταυτόχρονα μας ενημέρωσε ότι αρχίζει επιτέλους, και μετά από ανεπίτρεπτη καθυστέρηση που στέρησε αναγκαίες επενδυτικές «πνοές» από την οικονομία, να ενεργοποιείται ο νέος αναπτυξιακός νόμος. Σε ένα αφιλόξενο νομοθετικό και φορολογικό περιβάλλον, με μια γραφειοκρατική και διεφθαρμένη κρατική διαχείριση, με πληθώρα ζωτικών τομέων να αποκλείονται (όπως το εμπόριο) από την χρηματοδότηση και την περιφερειακή διάσταση των κινήτρων να απουσιάζει, τι αποτελέσματα περιμένει, άραγε, ο υπουργός να υπάρξουν;
Από την άλλη ο υπεύθυνος επί των μεγάλων ξένων επενδύσεων κ.Παμπούκης ανακίνησε για μια ακόμα φορά το ζήτημα της εξ Ανατολών βοήθειας που με τον έναν ή άλλο τρόπο επανέρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην επικαιρότητα με τη μορφή της σωτήριας Κινεζικής παρέμβασης. Πέρα από τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό της ετεροχρονισμένης επίκλησης αυτού που προεκλογικά καταδίκαζες, η υπερφίαλη, υπεραισιόδοξη προσέγγιση δεν ωφελεί.
Η στροφή του βλέμματος της Κίνας προς τις Ευρωπαϊκές αγορές, αποτελεί κυρίως μιας τακτική κίνηση σε ένα παιχνίδι συναλλαγματικών ισορροπιών με τις ΗΠΑ. Όσο η δεύτερη θα επιχειρεί να επιβάλλει (και μέσω της υποτίμησης του δολαρίου) την επαναφορά της «τάξης» που διαταράσσει η Κινεζική εμμονή στο σκληρό γουάν, τόσο η πρώτη θα αναζητεί εναλλακτικές επιλογές τοποθέτησης κάποιων κεφαλαίων της, ώστε να αντισταθμίσει τις όποιες απώλειες. Σε αυτό το πλαίσιο οι όποιες επενδυτικές κινήσεις από Κινεζικής πλευράς μπορεί να αποδειχτούν επισφαλείς σε βάθος χρόνου, ιδιαίτερα όσον αφορά την αγορά Ελληνικών κρατικών ομολόγων, όταν φυσικά επιστρέψουμε στις αγορές!
Παραθέτω τη δήλωση του κορυφαίου Κινέζου οικονομολόγου Γιου Γιογκντιγκ, που φέρει τον τίτλο του "δολοφόνου του δολαρίου" για να έχουμε μια αξιόπιστη εικόνα των πραγματικών σχεδιασμών τους: "Άλλα νομίσματα δεν είναι οι ιδανικοί αντικαταστάτες των αμερικανικών ομολόγων, εντούτοις μια τέτοια κίνηση θα επιτρέψει στο Πεκίνο να μειώσει τις ζημιές από μια ενδεχόμενη μείωση της ισοτιμίας του αμερικανικού νομίσματος. Μόνο όταν θα επιδοθεί στο "πολιτικό παζάρι" θα ήταν φρόνιμο για την Κίνα να αγοράσει ευρωομόλογα, και μόνο μερικά. Ελάχιστη επένδυση, μέγιστη επιρροή - αυτή είναι η στρατηγική του Πεκίνου για την Ευρώπη".
Παραθέτω τη δήλωση του κορυφαίου Κινέζου οικονομολόγου Γιου Γιογκντιγκ, που φέρει τον τίτλο του "δολοφόνου του δολαρίου" για να έχουμε μια αξιόπιστη εικόνα των πραγματικών σχεδιασμών τους: "Άλλα νομίσματα δεν είναι οι ιδανικοί αντικαταστάτες των αμερικανικών ομολόγων, εντούτοις μια τέτοια κίνηση θα επιτρέψει στο Πεκίνο να μειώσει τις ζημιές από μια ενδεχόμενη μείωση της ισοτιμίας του αμερικανικού νομίσματος. Μόνο όταν θα επιδοθεί στο "πολιτικό παζάρι" θα ήταν φρόνιμο για την Κίνα να αγοράσει ευρωομόλογα, και μόνο μερικά. Ελάχιστη επένδυση, μέγιστη επιρροή - αυτή είναι η στρατηγική του Πεκίνου για την Ευρώπη".
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
0 σχόλια