.png "English"){kind=small}
Μετά την παταγώδη αποτυχία της μεγάλης επένδυσης, από κεφάλαια προερχόμενα από το Κατάρ, στον τομέα του υγροποιημένου φυσικού αερίου (το περιβόητο πλάνο του Αστακού), έρχονται οι εξελίξεις στο άλλο κεντρικό επενδυτικό σχέδιο (αυτό του Ελληνικού) να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά, αυτό που είχαμε εκτενώς αναλύσει και στην ανάρτηση "Το πολιτικό DNA του ΠΑΣΟΚ, δεν μεταλλάσσεται!". Ο χώρος του Ελληνικού υπήρξε επί χρόνια αναξιοποίητος, με τα κόμματα της αριστεράς, αλλά και το ΠΑΣΟΚ να «μάχονται» για το ποιος αντιτίθεται πιο δυναμικά στην αξιοποίηση του.Σε εποχές που η εμπορική του αξία ήταν σαφώς υψηλότερη της σημερινής, οι όψιμοι «αναμορφωτές» της χώρας ξιφουλκούσαν ενάντια σε κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης του Ελληνικού με στόχο τη δημιουργία Μητροπολιτικού πάρκου. Απέκλειαν μάλιστα και την ελάχιστη εμπορική χρήση των χώρων που θα προσέφερε αναπτυξιακή ανάσα στην περιοχή αλλά και τα απαραίτητα έσοδα για να συντηρούνται οι τεράστιες εκτάσεις πρασίνου που προβλέπονταν στην πρόταση που είχε καταθέσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Παρόλο το ιδεολογικό άλμα των τελευταίων μηνών και στο χώρο των επενδύσεων (αλησμόνητες οι αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ για τις ιδιωτικοποιήσεις επί ΝΔ, σε Ολυμπιακή, ΟΤΕ και την είσοδο Κινεζικών κεφαλαίων), η διαχείριση των κυβερνητικών στελεχών και σε αυτό το ζήτημα δεν μπορεί να ξεφύγει από τις «παραδοσιακές» κρατικίστικες καταβολές του.
Το ζήτημα του Αστακού δεν προσέκρουσε μόνο στις παράλογες απαιτήσεις ενός εκ των συμμετεχόντων στο σχήμα, αλλά και στην κυβερνητική αναποφασιστικότητα για την ύπαρξη ή μη θεμάτων ασφαλής λειτουργίας του έργου, περιβαλλοντικών αντιρρήσεων αλλά και διαδικαστικών και άλλων καθυστερήσεων που μόνο αξιοπιστία και σταθερότητα δεν εξέπεμπαν στους επίδοξους επενδυτές.
Αντί λοιπόν να διδαχθούν το ελάχιστο, από αυτούς τους αποτυχημένους χειρισμούς, έρχονται να ενισχύσουν την εικόνα ανυποληψίας και αδιαφάνειας δίνοντας έντονα την αίσθηση προσυμφωνημένων επιλογών για την αξιοποίηση του Ελληνικού, που έφερε μάλιστα και διεθνείς αντιδράσεις. Παρόλη την επιχείρηση αποσιώπησης τους από κυβερνητικής πλευράς, είναι γεγονός ότι υπήρξε γενικευμένη δυσαρέσκεια για την μη προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού.
Η διαδικασία θυμίζει κάτι από τις μνημειώδεις φωτογραφικές προκηρύξεις προσλήψεων ή μειοδοτικών διαγωνισμών του δημοσίου, όπου η περιγραφή των απαιτούμενων προσόντων ή των απαιτήσεων για τη συμμετοχή σε αυτές, ήταν τέτοια που οδηγούσε νομοτελειακά στην ανάδειξη συγκεκριμένων υποψηφίων.
Όλο αυτό το κλίμα καχυποψίας εντείνεται κι από τον τουλάχιστον περίεργο τρόπο εμπλοκής του κ.Αθεμπίγιο (ο γνωστός αρχιτέκτονας που προεκλογικά παρουσιαζόταν από τον Παπανδρέου ως αυτός που θα αναδιαμόρφωνε την εικόνα της Αθήνας!). Από άμισθος σύμβουλος (στα πλαίσια της τόνωσης του διεθνιστικού προφίλ του πρωθυπουργού!) βρέθηκε να συμμετέχει στην εταιρία που ανέλαβε τη διαμόρφωση του στρατηγικού σχεδιασμού για την αξιοποίηση του Ελληνικού.
Κατά το χιλιοειπωμένο «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να δείχνει τίμια», δεν αρκούν για την κυβέρνηση οι εντυπωσιακές εξαγγελίες, τα φανταχτερά ταξίδια και οι συναντήσεις με πιθανούς επενδυτές για να αποδείξουν την απομάκρυνση από τις αδιαφανείς πρακτικές του παρελθόντος. Χρειάζεται μεθοδική και συνεπής ενασχόληση με το ζήτημα και προώθηση ρυθμίσεων που θα απομακρύνουν κάθε σύννεφο ύποπτης συναλλαγής που τελικά δεν απομακρύνει μόνο τους σοβαρούς επενδυτές αλλά εντείνει και την έλλειψη εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
0 σχόλια