.png "English"){kind=small}
Είναι τραγελαφική η εικόνα του εκπροσώπου τύπου της κυβέρνησης να προσπαθεί να επιτελέσει το ρόλο του ως επικοινωνιακού αναπαραγωγού μιας πολιτικής της οποίας οι περιορισμοί και τα αδιέξοδα είναι πλέον προφανή και στον πιο καλόπιστο απέναντι στις αρχικές κυβερνητικές προθέσεις. Όταν τα επιχειρήματα υπεράσπισης των επιλογών της, εκτείνονται από αναφορές στο πλαίσιο του καπιταλισμού στο οποίο κινούμαστε, έως τον εκτροχιασμό της ύφεσης (λες και προκύπτει από παρθενογένεση!) και την αναθεώρηση του καταγεγραμμένου ελλείμματος για το 2009 (λησμονώντας τον τρόπο με τον οποίο έγινε!) τότε είναι πρόδηλη η αμηχανία τους μπρος στην αδυναμία συντήρησης του φοβικού σκεπτικού με το οποίο επέβαλλαν την προσφυγή στην Τρόικα.
Οι διαχρονικοί συντηρητές του υπερτροφικού κράτους και της εξαρτώμενης από αυτό οικονομίας, οι θιασώτες του συνδικαλιστικού παρασιτισμού και της αναξιοκρατίας παριστάνουν τώρα τους υπερασπιστές του καπιταλισμού! Ποιου καπιταλισμού άραγε;
Αυτού της υπερφίαλης κι εν πολλοίς καταστροφικής υπερκερδοσκοσπίας του χρηματιστηριακού σορταρίσματος και των γυμνών ασφαλίστρων κινδύνου που συνδιαμορφώνουν κι εντείνουν την χρεοκοπολαγνεία;; Αυτού που προτιμά την άρον άρον εκποίηση δημόσιου πλούτου, όταν αρνιόταν επωφελείς συμφωνίες με τριπλάσιο τίμημα:;; Ή μήπως αυτού που επιχειρεί τη δημοσιονομική προσαρμογή με οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων και υπερφορολόγηση επί δικαίων (σπάνιο!) και κυρίως αδίκων, επειδή αδυνατεί να εισπράξει τα ληξιπρόθεσμα χρέη από πτωχευμένες εταιρείες, ιδιοκτητών με τεράστια προσωπική περιουσία ή να οργανώσει επιτέλους σε σύγχρονη βάση τη λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών;;
Η αποστεωμένη, από αιτίες, αναφορά στην ύφεση ως παράγοντα υπερβάσεων κι υστερήσεων στον προϋπολογισμό θυμίζει ιατρική διάγνωση που θα αναφερόταν στο σύμπτωμα (πυρετός, βήχα κλπ) χωρίς να θεωρεί απαραίτητη την ανάλυση γύρω από τους μηχανισμούς που το δημιούργησαν. Το ύψος της ύφεσης ξεφεύγει κάθε χρόνο 0,5-1% ακριβώς λόγω της αναποτελεσματικότητας της ακολουθούμενης δημοσιονομικής πολιτικής που συμπιέζει την κατανάλωση και δεν δημιουργεί συνθήκες ανάπτυξης, ούτε για τους πιο υγιείς τομείς της οικονομίας.
Τελευταίο καταφύγιο της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας η αναπροσαρμογή στο 15,5% αντί του αρχικού 13,5% για το έλλειμμα του 2009. Λησμονούν άραγε τους τρόπους με τους οποίους το έλλειμμα έφτασε στο 13,5% με τις εξαιρετικής έμπνευσης κινήσεις για χορήγηση επιδόματος αλληλεγγύης, αναβολή είσπραξης του ΕΤΑΚ, κατάργησης της ρύθμισης για ημιυπαίθριους, προεξόφλησης οφειλών κλπ.; Λησμονούν ταυτόχρονα και την επιβολή από την Ε.Ε. για αλλαγή στον τρόπο καταγραφής των εγγυήσεων προς νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία που ευθύνεται για το επιπρόσθετο 2%!
Το κυριότερο όμως είναι ότι λησμονούν τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου ότι η όποια αναθεώρηση για το έλλειμμα του 2010, δεν θα επιβαρύνει την εκτέλεση του προϋπολογισμού για το 2011, για να οδηγηθεί στο νέο φορολογικό τσουνάμι σε λίγους μήνες! Τώρα θα μου πείτε, έχει νόημα να αναζητείς αξιοπιστία στα λόγια του υπ. Οικονομικών που λίγο πριν την υπογραφή του μνημονίου μας διαβεβαίωνε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα και «απειλούσε» με παραίτηση αν αναγκαζόταν να επιβαρύνει επιπρόσθετα νοικοκυριά και επιχειρήσεις;
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
0 σχόλια