Τρεις μέρες αρκούσαν για να αποκαθηλωθεί πλήρως ο Παπανδρέου σε όλα τα επίπεδα της εσωτερικής πολιτικής λειτουργίας! Αποκαθηλώθηκε και τυπικά από το ρόλο του ηγέτη της χώρας, όταν αποδέχτηκε την αδυναμία του να διαχειριστεί την οικτρή και πολύπλοκη πραγματικότητα και παραιτήθηκε της πρωθυπουργίας (έστω κι για λίγες ώρες!). Αποκαθηλώθηκε από αδιαμφισβήτητος αρχηγός της παράταξης του, όταν την επόμενη μέρα αμφισβητήθηκε ευθέως (ουσιαστικά εκβιάστηκε!) από μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας! Αποκαθηλώθηκε από πολιτικός με δήθεν προσωπικό σύγχρονο σκεπτικό που ξεπερνούσε τις παθογένειες και τις παρασιτικές νοοτροπίες του «βαθέως» κομματικού χώρου του, όταν προχώρησε χθες, σε έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό ισορροπιών, ομφαλοσκόπησης και ξεκάθαρης εκλογικής λογικής.
Η βασικότερη επιλογή, η τοποθέτηση δηλαδή Βενιζέλου στο υπ. Οικονομικών αποτελεί μια πολιτική κίνηση απότοκη της ανάγκης για εσωτερική επικοινωνιακή (ρητορική) διαχείριση υψηλού επιπέδου χωρίς πρακτική ουσία για την κοινωνία και την αγορά, όσον αφορά την κατεύθυνση του τρόπου υλοποίησης των οικονομικών στόχων. Η άγνοια των θεμάτων λόγω έλλειψης τυπικών γνώσεων, που κομίζει ο έγκριτος συνταγματολόγος, τον καθιστά ακόμα πιο αδύναμο διαπραγματευτή με την Τρόικα, εκτός κι αν θεωρεί ότι η αλλοπρόσαλλη αντιμνημονιακή ρητορική του κ. Οικονόμου αρκεί για να καλύψει τα όποια κενά.
Ποια είναι τα εχέγγυα δυναμικής παρέμβασης υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων στο αυριανό Eurogroup, όπου η τεχνική συζήτηση για τον τρόπο προώθησης της εθελοντικής συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών (κυρίως τράπεζες) στην επιμήκυνση αποπληρωμής του Ελληνικού χρέους; Ποια η διαβεβαίωση περί σκληρής διαπραγμάτευσης για τις συνθήκες και τους όρους ένταξης της χώρας στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης, σε ένα χρόνο (κι εφόσον δεν έχει υπάρξει προσφυγή στις κάλπες);
Η μετακίνηση του κ. Παπακωνσταντίνου στο υπ. Περιβάλοντος μετατρέπει την πράσινη ανάπτυξη από κυρίαρχη προτεραιότητα στην ατζέντα Παπανδρέου, σε παραπληρωματική δραστηριότητα, αναδεικνύοντας την πιο ορθολογική αντίληψη στη δόμηση των περιοχών Natura, στην τακτοποίηση των ημιυπαίθριων και τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Οι περιορισμοί λοιπόν της Ελληνικής καθημερινότητας έπνιξαν τον αρχικό ενθουσιασμό των «πράσινων» επιδιώξεων του πρωθυπουργού, που γρήγορα συμβιβάστηκε με κατεστημένες αντιλήψεις.
Αναγνωρίζοντας την αδυναμία του να επιβάλλει την υπέρβαση των κομματικοδίατιων συνδικαλιστικών νοοτροπιών στο όλο ΠΑΣΟΚ, τοποθέτησε τον κ. Ραγκούση στο υπ.Υποδομών, όχι τόσο επειδή θα έχει να συνεισφέρει κάτι το ξεχωριστό στη διαχείριση των μεγάλων έργων, αλλά κυρίως γιατί θα είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στις απαραίτητες μετατάξεις στις ΔΕΚΟ, αλλά δεν θα διστάσει να φτάσει και σε πιο ακραίες επεμβάσεις, όπως οι απευθείας απολύσεις υπαλλήλων.
Η εκλογική προοπτική αυτής της κυβέρνησης είναι προφανέστατη. Ακόμα κι αν δεν γίνουν στους αμέσους επόμενους μήνες (που φαντάζει πλέον πολύ πιθανό), η δομή, η σύσταση και οι προτεραιότητες της είναι πρωτίστως εκλογικής λογικής. Χωρίς σημαντικές αλλαγές στην ουσία της πολιτικής, ενισχύεται η επικοινωνιακή διαχείριση αρχικά των εσωκομματικών αντιδράσεων, με την ελπίδα να επεκταθεί συνολικότερα στην κοινωνία ένα αδιόρατο πέπλο αισιοδοξίας. Μάλλον για μια ακόμα φορά λειτουργούν σε συνθήκες πολιτικού αυτισμού κι η τελική σύγκρουση με το πεπρωμένο τους μοιάζει απολύτως προδιαγραμμένη.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
0 σχόλια