You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΙΕΘΝΗ , Ε.Ε. , ΕΛΛΑΔΑ , ΗΠΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Η λογική του «κάβουρα»... δεν καθησυχάζει τις αγορές !!

Μέρκελ και Σαρκοζί «ονειρεύονται» απλά την καλύτερη εμπέδωση των .όρων της Λισσαβόνας με την «τιμωρητική» διάθεση να παραμένει κυρίαρχη κι ο Ομπάμα προαναγγέλλει τη λήψη αναπτυξιακών μέτρων αγνοώντας τις παραγωγικές αδυναμίες των ΗΠΑ και τον διεθνή ανταγωνισμό. Είναι λοιπόν λογικό να απορούμε για την καταβαράθρωση των χρηματιστηρίων ανά την υφήλιο; Όσο παραμένουν οι ασάφειες για την μακροπρόθεσμη προοπτική της παγκόσμιας οικονομίας κι όσο οι ισχυροί αντιλαμβάνονται με κοντόφθαλμους όρους, εσωτερικής πολιτικής επιβίωσης, το μέλλον του πλανήτη, η απαισιοδοξία για τις εξελίξεις θα παραμένει κυρίαρχη.

Οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν και θετικές προτάσεις όπως η επιβολή φόρου στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές (μια παραλλαγή του, από ετών γνωστού ως, φόρου Τόμπιν).. Μόνο που είναι δεδομένο ότι τέτοιες αποφάσεις (όπως και ο περιορισμός του σορταρίσαμτος και των «γυμνών» ασφαλίστρων κινδύνων) όσο θεμιτές κι αν φαίνονται στα πλαίσια της προσπάθειας για εξορθολογισμό των υπερκερδοσκοπικών τάσεων, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικές αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη παγκόσμια διαβούλευση και συμφωνία. Αλλιώς το πιθανότερο είναι να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη μετατόπιση κεφαλαίων, κυρίως προς τις Ανατολικές αγορές.

Η εξέλιξη της πραγματικής οικονομίας δεν  μπορεί να προσαρμόζεται σε χρηματιστηριακούς όρους και χρονοδιαγράμματα. Κάποιοι έφτασαν να κατηγορούν ακόμα και το ετυρωομόλογο ως ατελέσφορη πρόταση που απλά θα μεταφέρει μέρος της πιστοληπτικής αναξιοπιστίας των πιο αδύναμων οικονομιών προς τις πιο ισχυρές. Μάλλον δεν προσμετρούν τις παράπλευρες απώλειες και για αυτές τις οικονομίες που συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου. Η μείωση του προβλεπόμενου ρυθμού ανάπτυξης για τη Γερμανία κι η αύξηση των Γαλλικών επιτοκίων δανεισμού θα έπρεπε να είναι σημάδια αφύπνισης.

Η εμμονή στην συνταγματική κατοχύρωση ορίου στο δημοσιονομικό έλλειμμα ακούγεται λογική με την έννοια ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να διαβιώνει ή να «χρηματοδοτεί» το κοινωνικό της κράτος μέσω της συσσώρευσης ελλειμμάτων. Μας απομακρύνει όμως ως σκεπτικό από τον πυρήνα του ζητήματος. Ελλείμματα θα συνεχίσουν να δημιουργούνται ακόμα κι αν ενστερνιστούμε τη Γερμανική δημοσιονομική λογική, ακριβώς λόγω των τεράστιων παραγωγικών προβλημάτων και των αντιφάσεων της Ευρωπαϊκής «μηχανής».

Άλλωστε η σαφής διατύπωση για ελλείμματα κάτω του 3% στις έως τώρα συμφωνίες, δεν απέτρεψε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες – μέλη της Ε.Ε. και της ΟΝΕ να παραβούν κατά καιρούς αυτό το όριο, όχι μόνο λόγω δομικών προβλημάτων αλλά και ως αντανακλαστική αντίδραση σε απρόβλεπτα χρηματοοικονομικά ή εθνικά γεγονότα (φυσικά φαινόμενα κλπ).

Η Ευρωζώνη χρειάζεται άμεσα ένα πλέγμα διοικητικών και οικονομικών παρεμβάσεων που έχουν επανειλημμένα διατυπωθεί «Διπλή» κρίση χρέους και το μέλλον ΗΠΑ και Ε.Ε.». Από το μόνιμο υπ. Οικονομικών και την ενίσχυση του ρόλου της ΕΚΤ, έως την έκδοση ευρωομολόγου και την αναδιάρθρωση του παραγωγικού της ιστού με βάση το διεθνή ανταγωνισμό. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλά προφάσεις εν (εσωτερικής κατανάλωσης) αμαρτίαις!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΙΕΘΝΗ , Ε.Ε. , ΕΛΛΑΔΑ , ΗΠΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ