Το πιο κωμικοτραγικό με τον φορομπηχτικό «πνιγμό» που επιβάλλει η κυβέρνηση είναι η ονομασία των διαφόρων επιβαρύνσεων ως έκτακτες εισφορές (με τη χρονική και τη μεταφορική έννοια του όρου!) και ειδικά τέλη! Θεωρώντας ότι διατηρεί μια πλασματική εικόνα για το φορολογικό καθεστώς στη χώρα, από τη στιγμή που δεν αλλάζουν οι φορολογικοί συντελεστές, δεν προχωρά σε μια γενικευμένη αύξηση τους, ώστε να περιλαμβάνονται αναλογικά οι αντίστοιχες επιπτώσεις από όλα τα τμηματικά χαράτσια! Παραμένει όμως μυστήριο τι θα συμβεί με τα έσοδα που προέρχονται από αυτές τις ρυθμίσεις, μετά το 2014, και πως ο προϋπολογισμός που υποτίθεται ότι θα έχει επιτέλους πρωτογενή πλεονάσματα θα κληθεί να καλύψει μια νέα τρύπα των 5-6 δις, δηλαδή περίπου το 2,5% του ΑΕΠ!

Η κυβέρνηση αποδέχτηκε ότι οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί της δεν μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο και αναγκάστηκε να μισθώσει ιδιωτικές εταιρείες για να επιτελέσουν μέρος του έργου για το οποίο πληρώνονται από τον Ελληνικό λαό! Θεώρησε όμως σκόπιμο να μη δηλώσει ευθέως ότι περικόπτει ολοκληρωτικά ότι είχε περισωθεί από τα επιδόματα εορτών και διακοπών, αλλά να περιγράψει αυτή την επιλογή ως έκτακτη εισφορά και τελικά να απασχολήσει το προσωπικό των εφοριών με την προετοιμασία και την εκτέλεση αυτής της απόφασης!

Σαν να μην έφτανε αυτό επιβάλλει και ένα έκτατο οριζόντιο τέλος ακινήτων που δεν λαμβάνει υπόψη του, την προέλευση της κατοχής (κληρονομιά, δωρεά), ούτε το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός των πρόσφατων ιδιοκτητών έχουν επιβαρυνθεί με δυσβάστακτο δανεισμό και δεν αποκομίζουν άμεσο οικονομικό όφελος (μίσθωμα) από το ακίνητο αφού αποκτήθηκε για ιδιοχρησία!

Είναι να αναρωτιέσαι αν οι πεφωτισμένοι διεθνείς «καθοδηγητές» μας και οι εγχώριοι διεκπεραιωτές αναζητούν ακόμα στα θολά το υποτιθέμενο ιδανικό μισθολογικό όριο που θα καθιστά ανταγωνιστική την οικονομία μας! Σίγουρα τους είναι αδιάφορο ότι διαχρονικά κινούμασταν σε απόσταση από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο κι ότι η περιβόητη αύξηση των εισοδημάτων την τελευταία δεκαετία είναι αποτέλεσμα της αντίστοιχα σημαντικής αύξησης του ΑΕΠ αλλά κι ενός σταθερού πληθωρισμού, που δεν αγγίχτηκαν ποτέ οι συνθήκες που δημιουργούν τον πυρήνα του!

Το μέγα ερώτημα όμως παραμένει! Τι θα συμβεί μετά το 2014; Μπορεί η επόμενη κυβέρνηση με τη λαϊκή εντολή να καταδικάζει τη φορομπηχτική λογική, να μονιμοποιήσει το πρωτοφανές τέλος στα ακίνητα ή να συνεχίσει το γαϊτανάκι των ειδικών εισφορών;

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι οι σημερινοί κυβερνώντες θα ξιφουλκούν εναντίον των επομένων για τη δημοσιονομική τρύπα που θα υπάρξει, τη στιγμή μάλιστα που η αναπτυξιακή προσέγγιση τους περιορίζεται στην αναβολή μεταρρυθμιστικών αποφάσεων και την παθητική αναμονή της πλήρους απαξίωσης του παραγωγικού μας ιστού, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι επίδοξοι επενδυτές για τη φθηνότερη και υπό πιο συμφέροντες όρους τοποθέτηση τους στην Ελληνική αγορά!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος