.png "English"){kind=small}
Δυο σαφείς προεκλογικές εξαγγελίες του
Αντώνη Σαμαρά ήταν η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πως η χώρα οδηγήθηκε
στο ΔΝΤ και το αναδρομικό πόθεν έσχες, από το 1974, για το πολιτικό προσωπικό
της χώρας. Με τη γνωστή βιασύνη που διέπει τον αντιπολιτευτικό λόγο,
πολλοί βιάζονται να προεξοφλήσουν ότι καμιά από τις δυο πρωτοβουλίες δεν
πρόκειται να ολοκληρωθεί, επειδή δεν έχουν προκύψει σχετικές κινήσεις μέσα
στους 2,5 μήνες θητείας αυτής της κυβέρνηση. Το βασικό επιχείρημα όσων
αμφιβάλουν για το αν και πότε θα προκύψουν αυτές οι παρεμβάσεις είναι η στήριξη
που παρέχει στο σημερινό σχήμα και το ΠΑΣΟΚ που φέρει και την ευθύνη της
επτάμηνης διαχείρισης πριν την υπογραφή του μνημονίου.Το ξεκαθάρισμα του μεταπολιτευτικού σκηνικού και η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί παρά να προκύψει από ρηξικέλευθες θεσμικές παρεμβάσεις μέρος των οποίων είναι και οι δυο προαναφερθέντες επιλογές. Η Νέα Μεταπολίτευση δεν μπορεί να κουβαλάει τα βάρη της προηγούμενης διαχείρισης και κυρίως δεν νοείται να μην διέπεται από ένα ξεκάθαρο πλαίσιο ελέγχου και τιμωρίας κάθε λογής επίορκης συμπεριφοράς.
Το αναδρομικό πόθεν έσχες δεν θα αποκαλύψει
απλώς κάποιες από τις περίεργες εξελίξεις ορισμένων πολιτικών παραγόντων, ακόμα
κι αν τυπικά (ελέω αντικειμενικών αξιών ακινήτων και οικογενειακού
εισοδήματος!) μπορούν να καλυφθούν, αλλά θα δώσει κι ένα ισχυρό εργαλείο στο
σύστημα για την αποφυγή ανάλογων περιπτώσεων και στο μέλλον.
Η εξεταστική για το αμαρτωλό επτάμηνο του
«Τιτανικού», των cds, των πρόωρων επαφών με τον Στρος-Καν, της
αποφυγής λήψης κάθε απόφασης (πχ την εκπόνηση ενός ετήσιου μεταρρυθμιστικού και
δημοσιονομικού πλάνου με την ταυτόχρονη απορρόφηση των προσφερόμενων δανειακών
ποσών από την αγορά) είναι απαραίτητο εργαλείο εξαγνισμού κυρίως για το ίδιο το
ΠΑΣΟΚ. Αν επιθυμεί να εξευμενίσει μέρος της λαϊκής οργής για τις τότε
επιλογές και να αποκτήσει μια νέα ευκαιρία αναγέννησης του ευρύτερου
σοσιαλδημοκρατικού χώρου αντί ουσιαστικά να παραμένει ένα κόμμα σφραγίδα,
φάντασμα του εαυτού του, θα έπρεπε να είναι πρωτοστάτης σε μια τέτοια ενέργεια!
Αν λοιπόν τα αποτελέσματα από τις προώθηση αυτών
των δυο εξαγγελιών θα είναι τόσο θετικά, για την κοινωνία και το πολιτικό
σύστημα, ποιος ο λόγος να μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία άμεσα; Η
απάντηση προκύπτει από την πρόσφατη ανάλογη εμπειρία σε σχέση με τις στρατηγικές
διεργασίες που καλούμαστε να διαχειριστούμε το αμέσως επόμενο διάστημα.
Μια ανακίνηση εσωτερικών θεμάτων ακριβώς τη
στιγμή που κομβικό ζητούμενο είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας, θα
θυμίζει ένα κακέκτυπο της λογικής «Τιτανικού» των Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου. Οι τότε
βλαπτικές δηλώσεις ευθείας συκοφάντησης της προηγούμενης κυβέρνησης, ως άλλοθι
εσωτερικής κατανάλωσης για τον Αρμαγεδώνα που ερχόταν, λειτούργησαν ως
ισχυρό εργαλείο στα χέρια των αγορών και των εταίρων ώστε να μετατραπεί η χώρα
σε παρίας της Ευρώπης.
Όταν όμως ολοκληρωθεί ένας κύκλος εξελίξεων που
αφορούν τη σταθεροποίηση της οικονομίας, ο δρόμος για την εκπλήρωση
αυτών των υποσχέσεων ανοίγει διάπλατα, ακόμα κι αν χρειαστεί να είναι οι τελευταίες
νομοθετικές ρυθμίσεις αυτής της κυβέρνησης.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια