You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ - Ο... «τυφλός» συνδικαλισμός

Δυο από τα γεγονότα της εβδομάδας που κεντρίζουν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον είναι η αποκάλυψη ότι τα πλαστά επιδόματα τυφλότητας έφθαναν και το 85% των περιπτώσεων και η απόφαση κατάργησης της ειδικής «συνδικαλιστικής» σύνταξης που λαμβάνουν, εδώ και δεκαετίες, οι επικεφαλείς των φορέων. Μέσα στα πλαίσια του πελατειακού κράτους και της συντεχνιακής επιβολής μπορεί να έμοιαζαν έως και αδιάφορα αυτά τα συμβάντα. Ο τρόπος αντίδρασης όμως των εμπλεκομένων, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες κοινωνικής Αποκάλυψης, είναι χαρακτηριστικές των «ανθών του κακού» που έχουν αναπτύξει πολύ βαθιές ρίζες στη συλλογική αντίληψη.

Ήταν απρόσμενη η έκπληξη, να ακούς τον εκπρόσωπο των «τυφλών» να επικεντρώνεται στη δυσκολία με την οποία εκδίδονται τα επιδόματα, λόγω απαίτησης υψηλού ποσοστού αναπηρίας, ως «εξήγηση» του συγκεκριμένου φαινομένου. Σε άφηνε άναυδο η επιμονή του στο ότι η πλειοψηφία αυτών που έπαιρναν πλαστά επιδόματα είναι τυφλοί με μικρότερη αναπηρία (αυτό δικαιολογεί την παρανομία;), ενώ έχει αποδειχτεί ότι επρόκειτο, σε μεγάλο βαθμό, για κλασική περίπτωση ρουσφετολογικών χορηγήσεων σε απολύτως υγιή άτομα.

Από την άλλη, έρχεται και η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ να μας θυμίσει γιατί η συντεχνιακή κουλτούρα των σωματείων είναι συστατικό στοιχείο του προβλήματος και οι σημερινές τους παρεμβάσεις πέρα από υποκριτικές, δεν αποτελούν και λύση για τα κρίσιμα ζητήματα προοπτικής της χώρας. Θέλησε λοιπόν να μας υπενθυμίσει τα 30 (ναι, τριάντα!!) χρόνια αγώνων της για την κατάργηση της συνδικαλιστικής σύνταξης προσδοκώντας στην εξιλέωση απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.

Ξέχασε βέβαια να μας σχολιάσει το πως οι άεργοι «δημοκράτες» αγωνιστές της εργασίας, αποδέχονταν μια ρύθμιση που έρχεται από τα βάθη του «απολυταρχισμού», πίσω στα 1937! Λησμόνησε επίσης να μας ενημερώσει γιατί τα συλλογικά τους όργανα δεν προχώρησαν, έστω και τα τελευταία χρόνια της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, σε μια γενναία απόφαση μη αποδοχής αυτού του ποσού, προχωρώντας στη συντονισμένη προσφορά του σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Στρουθοκαμηλισμός, σολιψισμός, οπορτουνισμός! Το τρίπτυχο της «επιτυχίας» του εγχώριου συντεχνιασμού που ενώ διαχρονικά λειτούργησε υπεροπτικά σε σχέση με τα δεδομένα, κοντόφθαλμα σε σχέση με την προοπτική και ανοργάνωτα σε σχέση με το σχεδιασμό, ακόμα και σήμερα δεν αδυνατεί απλά να αντιληφθεί τις ευθύνες του αλλά επιμένει να υποθάλπει τις πρακτικές που κατεύθυναν τη χώρα στο αδιέξοδο.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ