.png "English"){kind=small}
Όπως θα έλεγε κι ο περιβόητος Λιακόπουλος «ζουν
ανάμεσα μας» και κουβαλούν στον ψυχισμό τον εκρηκτικό συνδυασμό της
μεγαλοσύνης ενός Μεγάλου Αλεξάνδρου και τη μιζέρια ενός Νίκου Ξανθόπουλου!
Είναι όσοι αυτοπροσδιορίζονται διαρκώς ως «έτοιμοι από καιρό» για «μάχες» και
μεγαλεία και ταυτόχρονα αναζητούν μονίμως σε παράγοντες έξω από αυτούς τις
ευθύνες κάθε εξέλιξης (ιδιαίτερα των αρνητικών!).Ο δυναμισμός, η μαχητικότητα, η υπέρβαση του ρεαλιστικού είναι μια αδιόρατη ιστορική γραμμή που ενώνει το παρόν με το ένδοξο παρελθόν μας. Στηριζόμενοι, εκμεταλλευόμενοι, συχνά ακόμα και καπηλευόμενοι τη ροή πάθους και έντασης αυτής της νοητής διαδρομής, επιδεικνύουμε, προσποιούμαστε ή απλά ανεξέλεγκτα χειριζόμαστε τη μοναδικότητα της νόησης και του πράττειν μιας εντελώς άλλης εποχής.
Την ίδια στιγμή είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε
άκριτα κάθε συνωμοσιολογικό σενάριο, κάθε δικαιολογία αυτοθυματοποίησης και
προσωπικής ανευθυνότητας, να ενστερνιστούμε τον πειρασμό της αθωότητας
που θα έλεγε κι ο Μπρυκνέρ. Η καλά κρυμμένη αλήθεια (που γνωρίζουν ο
Κωνσταντινίδης του «Εγνατία TV» κι άλλοι
τέσσερις!!) εξηγεί κάθε κακοτοπιά και δεινό αυτού του τόπου, και λειτουργεί
μίζερα αλλά λυτρωτικά στο ανεκπλήρωτο της καταπιεσμένης μεγαλομανίας μας.
«Πετραδάκι, πετραδάκι για τα σένα το’ χτιζα»
τραγούδαγε ο πληγωμένος Ξανθόπουλος του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου
αλλά αστραπιαία κι ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος έρχεται να λύσει το γόρδιο
δεσμό όχι με το σπαθί αλλά με τη φωτιά, καίγοντας τελικά το τσαρδί του!
Μόνο που στα αποκαΐδια θα πρέπει να χτιστεί μια
νέα στέγη κι αυτό δεν μπορεί να γίνει
ούτε απλά με δόσεις ανεξέλεγκτου μεγαλείου, ούτε με πληγωμένους,
παθητικούς συναισθηματισμούς. Χρειάζεται πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας, ρεαλιστικό
αλλά ταυτόχρονα καινότομο σχέδιο, μεθοδική δουλειά, επιμονή και υπομονή.
Και πολύ αμφιβάλλω αν η... στενή «παρέα» του
Αλέξανδρου με το Νίκο, μπορεί να προσφέρει στον ψυχισμό μας την απαραίτητη
ισορροπία για μια τόσο επίπονη και δημιουργική διαδικασία. Δύσκολα θα είχε να
μας δώσει κάτι παραπάνω από ένα επικίνδυνο και αντιπαραγωγικό συλλογικό
διπολικό σύνδρομο!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια