.png "English"){kind=small}
Οι απαραίτητες κινήσεις στα δυο από τα τρία πεδία αφήνονται ουσιαστικά για τους επόμενους μήνες, αν και ήδη υπάρχουν επιμέρους θετικές πρωτοβουλίες, όπως αυτή για τις καταθέσεις στην Ελβετία και εξαγγελίες για άλλες, όπως η αυστηροποίηση των φορολογικών ποινών, ακόμα και οι θρυλούμενες βελτιώσεις στη φορολόγηση ακινήτων με διεύρυνση της φορολογητέας ύλης κι ελάφρυνση για τη μικρομεσαία περιουσία.
Επί της ουσίας όμως οι σημερινές αλλαγές έρχονται
να επιχειρήσουν μια δύσκολη ισορροπία ανάμεσα στις πιέσεις για νέα
φορολογικά έσοδα και τη διατήρηση ενός modus vivendi κοινωνικής δικαιοσύνης.
Μετά τη συμπίεση των εισοδημάτων και του ΑΕΠ
της χώρας κατά 20-25%, το ύψος των 30 χιλ ευρώ, που ετίθετο επί χρόνια ως ένα
όριο προσδιορισμού της μικρομεσαίας τάξης, έχει επανατοποθετηθεί στις 25 χιλ.
Είναι λοιπόν αρχικά παρήγορο ότι αυτά τα επίπεδα μοιάζουν να προστατεύονται
από νέες επιβαρύνσεις, όπως κι ότι ο υψηλότερος συντελεστής δεν περνά σε
αντιπαραγωγικά και αντικαταναλωτικά πεδία άνω του 40%, διασκεδάζοντας τις
εντυπώσεις από την επικοινωνιακή γκάφα κάποιων πεφωτισμένων τεχνοκρατών.
Αντίστοιχα θετική εξέλιξη είναι και η βελτίωση της
συνολικής φορολόγησης για τις επιχειρήσεις, μειώνοντας τη φορολογία των
μερισμάτων, ένας από τους παράγοντες που έσπρωχνε επιχειρήσεις στην έξοδο
από τη χώρα.
Από την άλλη οι ελεύθεροι επαγγελματίες,
μέρος των οποίων είναι δεδομένα πρωταθλητές στη φοροδιαφυγή, καλούνται να
πληρώσουν συλλήβδην, ετεροχρονισμένα και σε ένα αποσαθρωμένο περιβάλλον
για το προπατορικό αμάρτημα προηγούμενων δεκαετιών, όταν οι πολιτικές ηγεσίες
στο πλαίσιο ενός άτυπου αμοιβαίου συμβιβασμού της ανομίας κράτους και πολίτη,
έδειχναν ανοχή στην προκλητική φοροκλοπή.
Η πλήρης φορολογική εξίσωση με τις εταιρείες
δεν είναι απολύτως τίμια, αφού είναι γνωστό ότι τα εταιρικά σχήματα έχουν
ευρύτερα περιθώρια δικαιολόγησης δαπανών και τα τελικά κέρδη τους
καθορίζονται κι από τον τρόπο που οι ιδιοκτήτες κοστολογούν τη δική τους
συνεισφορά (σε επίπεδο μισθών, ακόμα και μελών της οικογενείας, από τη
συμμετοχή τους στα Δ.Σ. ή άλλες θέσεις).
Η δημιουργική πλευρά αυτής της ανατροπής μπορεί να
προέλθει από την πίεση για συνέργιες ώστε να επέλθει επιτέλους ένας περιορισμός
του κατακερματισμού της αγοράς, αποτέλεσμα της εγωιστικής, προσωποκεντρικής
αντίληψης για το επιχειρείν. Πιθανότερη πάντως μοιάζει η έξοδος από τη χώρα και
η καταφυγή σε ενδοκοινοτικές συναλλαγές ειδικά στο χώρο των υπηρεσιών, παρά η
τόσο ταχύτατη αλλαγή νοοτροπίας.
Υ.Γ. Με βάση το υπάρχον πλαίσιο το να αναφέρεσαι
σε flat tax rate και
μειώσεις ΦΠΑ ως μέσο
τόνωση της ζήτησης και της επενδυτικής διάθεσης, μοιάζει σαν να τάζεις παγωτό
μέσα στο καταχείμωνο. Αναμένουμε λοιπόν σχετικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες μετά
την ολοκλήρωση μιας σειράς απαραίτητων μεταρρυθμίσεων και με τις πρώτες
ουσιαστικές ενδείξεις οικονομικής ανάκαμψης.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια