.png "English"){kind=small}
Δεν απαιτεί
κανείς από μια μάνα να μην συμπαραστέκεται στο παιδί της, ακόμα κι αν
αποδεικνύεται εγκληματίας. Δεν περιμένει κανείς από έναν εκπαιδευτικό να μην
αναζητεί και τα θετικά στοιχεία στην προσωπικότητα του μαθητή του.
Αναμένεται όμως, να μην περνάμε στο άλλο όριο, θεωρώντας υποχρέωση να
δικαιολογήσουμε, ακόμα με επίφαση ιδεολογικής επιχειρηματολογίας, κάθε
πράξη, κάθε δράση, κάθε επιλογή, όσο ακραία και καταφανέστατα αντικοινωνική κι
αν είναι.Μια τέτοια στήριξη δεν απευθύνεται απλώς στο πρόσωπο, στοχεύοντας στον έμμεσο εξαγνισμό του από τις πράξεις μέσω της αναζήτησης δικαιολογιών στο περιβάλλον, τις συνθήκες ή τις συγκυρίες που μπορούν να παρασύρουν κάποιον σε πρόσκαιρες συμπεριφορικές υπερβάσεις. Εν είδει ιδιότυπης «τρομοκρατικής προκήρυξης» αναμασώνται επαναστατικές θεωρίες και προβάλλονται ως θεμιτή αντίδραση όποιου διαφωνεί με λειτουργίες των δημοκρατικών κανόνων.
Μανάδες που την
ημέρα ζουν το μύθο της μπουρζουαζίας, το βράδυ χαλαρώνουν στον καναπέ
τους με ένα ποτήρι σαρντονέ, κατακεραυνώνοντας τους περιορισμούς της αστικής
δημοκρατίας! Εκπαιδευτικοί που το πρωί υποτίθεται ότι διαπαιδαγωγούν νέους και
σφυρηλατούν χαρακτήρες, το απόγευμα αποτελούν μοχλό παραπαιδείας στα
φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Κυρίως όμως μια κοινωνία που έμαθε να παραβλέπει
το εξόφθαλμο, να ανέχεται το παράταιρο, να συμβιώνει με την παρέκκλιση.
Όση ευθύνη
αναζητείται στον περίγυρο των κατηγορουμένων που σπεύδουν να σκεπάσουν με ένα πέπλο
«επαναστατικής» αγνότητας τις δράσεις τους, άλλη τόση θα πρέπει να
αναζητηθεί και στις διαχρονικές ανοχές μιας σιωπηλής πλειοψηφίας που στέκονταν ενοχικά
απέναντι στην επιβολή του νόμου.
Όσο κατακριτέα
είναι η απροκάλυπτη συστράτευση ή ακόμα χειρότερα η λειτουργία ως καθοδηγητικού
εγχειριδίου για την σχηματοποίηση εγκληματικών προσωπικοτήτων, άλλο τόσο η
έλλειψη άτεγκτης στάσης απέναντι στην πολιτικοκοινωνική απόκλιση δημιουργεί
σταθερό υπόβαθρο ακόμα και για την υποσυνείδητη αποδοχή του.
Η ενδοσκόπηση
λοιπόν οφείλει να είναι συλλογική, γιατί τα όρια αποκτούν υπόσταση όταν αυτοί
που τα θέτουν έχουν αποφασίσει να μην αποδέχονται παραχωρήσεις στο όνομα πολιτικών
ή προσωπικών ισορροπιών.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος- Ψυχολόγος
0 σχόλια