.png "English"){kind=small}
Ο Κέυνς έγινε καραμέλα στο στόμα όλου του πολιτικού φάσματος δίνοντας ο καθένας και μια προσωπική ερμηνεία, συνήθως παραβλέποντας κρίσιμα στοιχεία ή διαστρεβλώνοντας άλλα. Βασικό επιχείρημα η ενίσχυση της ζήτησης άρα και της κατανάλωσης. Βέβαια το πιο πλαίσιο ευνοεί μια τέτοια πρόσκαιρη πολιτική επιλογή επέμβασης στην αγορά κι αν το περιβάλλον του ελληνικού προβλήματος έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτό της εποχής του 1930, είναι δευτερεύων θέμα για τους παντός είδους αναλυτές.
Οι κοινωνίες και οι αγορές δεν είναι πλέον
κλειστές αλλά κινούνται σε παγκοσμιοποιημένους ρυθμούς που η τεχνολογία
τους κάνει ακόμα πιο φρενήρεις και ανεξέλεγκτους. Το εμπόριο και η ροή
κεφαλαίων δεν διέπεται από τους περιορισμούς του παρελθόντος, άρα και ο καταναγκασμός
στροφής της κατανάλωσης σε εγχώρια ζήτηση, που δεν διευρύνει το χάσμα του
εμπορικού ισοζυγίου, δεν επιβάλλεται με διατάγματα!
Η Ελλάδα δυστυχώς εξάντλησε τα περιθώρια
της Κευνσιανής πολιτικής όταν εκτόξευσε το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα της
χωρίς να επιτύχει τους βασικούς σκοπούς της. Τη δημιουργία υποδομών που
θα αποτελούσαν το υπόβαθρο για μελλοντικές επενδύσεις και την ανάδειξη της
περιφερειακής ανάπτυξης.
Ακολούθησε ακριβώς την αντίστροφη πορεία
από αυτή που προτείνει ο Κέυνς κι εν πολλοίς ενστερνίστηκε στην περίοδο των
«παχέων αγελάδων» και η Γερμανία. Να συγκρατείς τα δημόσια έξοδα όταν
έχεις ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και να είσαι φειδωλός στις εισοδηματικές
αυξήσεις για να μπορείς σε καιρούς κρίσης να έχεις περιθώρια παρέμβασης μέσω δημοσίων
επενδύσεων. Αν βέβαια η Γερμανία ενίσχυε τώρα τη δική της εσωτερική
κατανάλωση, οι προοπτικές για τον Ευρωπαϊκό Νότο θα ήταν πολύ καλύτερες.
Ο εύρωστος Βορράς λοιπόν, έχει περιθώρια, τόνωσης
της ζήτησης με πολλαπλασιαστικά οφέλη για τις εξαγωγές και το ΑΕΠ του Νότου.
Ο ίδιος ο Νότος όμως, και ιδιαίτερα η Ελλάδα, όφειλε να ασχοληθεί έγκαιρα με το
δημοσιονομικό συμμάζεμα, την αναδιάρθρωση του κράτους με περιορισμό
δομών και σπατάλης, αλλά ταυτόχρονα να «σπρώξει» και την πλευρά της προσφοράς,
αλλάζοντας παραγωγικό μοντέλο και αναπτυξιακή στόχευση.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια