Ένα χρόνο μετά τις εκλογές και τα δημοσκοπικά ευρήματα, τουλάχιστον σε ότι αφορά τους δυο πρωτοπόρους, δείχνουν σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε. Η διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ περίπου η ίδια (3%) και τα ποσοστά τους πάνω – κάτω στα ίδια επίπεδα, ειδικά αν συνυπολογιστεί και το περιθώριο στατιστικού σφάλματος. Αν εξαιρέσει κανείς την άνοδο της Χρυσής Αυγής και τον καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ, η συνολική εικόνα δείχνει ανεπαίσθητες διαφορές. Ισχύει αυτή η φαινομενική «ηρεμία» ή οι εξελίξεις έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν υπόγειες δυναμικές, ικανές, υπό προϋποθέσεις, να αλλάξουν άρδην το σκηνικό;

Παρά τις νέες εισοδηματικές περικοπές και την αύξηση της ανεργίας οι κοινωνικές αντοχές παραμένουν τόσο λόγω των αστικών αντανακλαστικών ενός σημαντικού μέρους των πολιτών όσο και λόγω της νεφελώδους κι αντιφατικής αντιπολιτευτικής πρότασης που δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια για τις συνέπειες πιθανής εκτέλεσης της. Ταυτόχρονα όμως η απαξίωση για τις δομές του πολιτικού συστήματος παραμένει ισχυρή και η αμφισβήτηση λειτουργιών, διαδικασιών και προσώπων εντείνεται.