.png "English"){kind=small}
Επικοινωνιακά θα έμοιαζε πιο ασφαλές για την κυβέρνηση να εξυγιάνει την ΕΡΤ εν λειτουργία προχωρώντας σε ταχύτατη εκκαθάριση, μεταφορά παγίων και υποχρεώσεων στη νέα εταιρεία και οριστικό κλείσιμο με την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Σε έναν ιδεατό κόσμο που θα υπήρχε συναίνεση των περισσοτέρων στο στόχο και ειλικρινή διάθεση συνειδητοποίησης και υπέρβασης της φαυλότητας αυτό θα ήταν το επιθυμητό.
Πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι με την ανακοίνωση, όχι αυτού του εύρους των
ανατροπών, αλλά και της πιο ανεπαίσθητης αλλαγής, θα υπήρχε η δυνατότητα
πρόσβασης και λειτουργίας της ΕΡΤ. Οι αντιδράσεις δεν θα διέφεραν από τις
τωρινές και οι εγκαταστάσεις της θα είχαν μετατραπεί σε «επαναστατικό»
ορμητήριο κάθε κρατικοδίαιτου συνδικαλιστή. Άλλωστε οι μνήμες από το
συνεχές, συχνά στοχευμένο, σιωπητήριο της είναι ακόμα νωπές.
Άκρως σημαντικότερο όμως είναι το πολιτικό υπόδειγμα που δίνεται.
Στον τόπο που η συζήτηση και η προτροπή σε συναίνεση μετατρέπονται σε ακατάσχετη
παραφιλολογία και άγονη αντιπαράθεση, το να παίρνεις αποφάσεις και να τις
εκτελείς κατάντησε θεωρητικό ζητούμενο. Στη χώρα που ο κρατισμός και το
ρουσφέτι αναδείχθηκαν σε σύμβολο μικροπολιτικής «επιτυχίας» το να
συγκρούεσαι με τον πυρήνα της μεταπολιτευτικής νοοτροπίας αποτελεί συνθήκη
γενναίας ρήξης.
Ας αποδειχτεί η σύγκρουση για την ΕΡΤ ο προσεισμός ενός δομικού ρήγματος
με το θεσμικό, κομματικό, διοικητικό και οικονομικό πρότυπο δεκαετιών. Ας
μετατρέψει ο Σαμαράς την αγωνία των πολιτών για μια αξιακή επανάσταση σε
εφαλτήριο πρωτοβουλιών για τον επανακαθορισμό αντιλήψεων και λειτουργιών σε όλο
το εύρος της δημόσιας ζωής.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια