Από τη μια, το «αεροπλανάκι» του Σταυρίδη που έμεινε από πολιτικά και επικοινωνιακά καύσιμα με την έγκαιρη παρέμβαση Σαμαρά και πριν πυκνώσουν οποιεσδήποτε σκιές πάνω από τη λειτουργία του ΤΑΙΠΕΔ, σε ένα κρίσιμο σημείο για την παραγωγή αποτελεσμάτων. Από την άλλη, οι άκαιρες και υπερβολικές δηλώσεις αξιωματούχων για το πλάνο εξέλιξης των πλειστηριασμών τα επόμενα χρόνια, φούσκωσε τα φτερά σε ένα επικοινωνιακό «αεροπλανάκι» που συγκρατήθηκε στο έδαφος με τη διαβεβαίωση Σαμαρά για προσωπική εμπλοκή του στο θέμα ώστε οι ρυθμίσεις να συμβαδίζουν με την κοινωνική πραγματικότητα.

Το ζήτημα Σταυρίδη διαθέτει μυρωδιά σκανδάλου μόνο για όσους έχουν εθισμό στις αντιπολιτευτικές κορώνες. Η συμφωνία για την πώληση του 33% του ΟΠΑΠ θεωρητικά θα μπορούσε να έχει ένα καλύτερο τίμημα αλλά όσοι αρέσκονται στην εύκολη κριτική θα πρέπει να αναζητήσουν τους λόγους για τους οποίους οι προσφορές δεν ήταν τόσες όσες αναμενόταν (ίσως να αρκεί μια πιο προσεκτική ματιά στον ισολογισμό της εταιρείας και τα αναπτυξιακά πλάνα της) και να υπολογίσουν το όφελος από τον όρο για καταβολή του 30% των ακαθάριστων εσόδων.