.png "English"){kind=small}
Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
Σύμβουλος Επενδύσεων
Κάθε προϋπολογισμός καταγράφει την εικόνα των δημοσιονομικών στοιχείων και την τάση της οικονομίας για την επόμενη χρονιά. Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις αυτά τα δεδομένα αποτυπώνει την κοσμοθεωρία, τις πιθανές ιδεοληψίες, την μικροπολιτική αντίληψη με τα οποία αντιλαμβάνεσαι τις εξελίξεις. Μπορεί να αντιλαμβάνεσαι ότι ανοίγει ένας δρόμος ελπίδας και ευκαιριών ή να θεωρείς ότι επιτελείς το «έργο σου» περιγράφοντας το παρελθόν, καταγράφοντας το παρόν, αποφεύγοντας όμως το μέλλον!
Ο
προϋπολογισμός του 2015 καταγράφει υψηλή ανάπτυξη μετά από πολλά χρόνια,
μείωση της ανεργίας κατά 2%, πρωτογενές πλεόνασμα που σχεδόν μηδενίζει και το
συνολικό έλλειμμα, τις πρώτες φοροελαφρύνσεις που περιορίζουν
αναποτελεσματικούς καταναλωτικούς φόρους και αυξάνουν, έστω και λίγο, το
εισόδημα όλων με την σταδιακή κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης (μετά την
αύξηση μισθών κατά 1% που είχε φέρει από το περασμένο καλοκαίρι η μείωση των
ασφαλιστικών εισφορών).
Αποτυπώνει
την δυνατότητα της χώρας να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες από
τις αγορές, το εξαιρετικά περιορισμένο των τόκων για αποπληρωμή δανείων, χωρίς
μάλιστα να υπολογίζεται η όποια θετική επίδραση από την αναμενόμενη ρύθμιση
του ελληνικού χρέους. Περιγράφει τη μεταρρυθμιστική συνέπεια μιας
χώρας που έχει αποφασίσει να γυρίσει την πλάτη στις παθογένειες που την
κρατούσαν δέσμια του ρουσφετολογικού κρατισμού και της αναξιοποίησης των
συγκριτικών πλεονεκτημάτων της.
Απέναντι
σε αυτόν τον αισιόδοξο, γενναίο αλλά και απαιτητικό νέο κόσμο της
μεταμνημονιακής εποχής, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως «αιχμάλωτος» ενός
ιδιότυπου Συνδρόμου της Στοκχόλμης αδυνατώντας να περάσει από την αποτύπωση των
συνεπειών ενός λαθεμένου αρχικού σχεδιασμού πιεστικής χρονικά εσωτερικής
υποτίμησης το 2010, στην άρθρωση ρεαλιστικών προτάσεων που επουλώνουν
πληγές χωρίς να διακινδυνεύουν το μέλλον της χώρας.
Τα 9
δις που προβλέπεται να αντλήσουμε από τις αγορές θα προκύψουν εφόσον υπάρχουν
οι δυο απαραίτητες προϋποθέσεις
που αυτές θέτουν. Πολιτική σταθερότητα και μεταρρυθμιστική συνέχεια.
Αρκούσε η υπόνοια αδιέξοδης σύγκρουσης με την Ε.Ε. ή περαιτέρω καθυστέρησης των
διαρθρωτικών αλλαγών για να εκτοξευθούν τα επιτόκια του δεκαετούς ομολόγου στο
6,8%. Πιστεύει κανείς ότι η διελκυστίνδα των αντιμαχόμενων δηλώσεων στελεχών
του ΣΥΡΙΖΑ για μονομερή διαγραφή, απόσυρση ή επιμήκυνση του χρέους
καθησυχάζουν τις αγορές;
Πόσο
υπολογίζουν ότι θα μειωθεί η ανεργία την επόμενη διετία αν ο φόρος των επιχειρήσεων και των
αυτοαπασχολούμενων δεν μειωθεί στο 15% όπως προβλέπεται αλλά παραμείνει
σταθερός στο 26% όπως με πόνο καρδιάς αποδέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνοντας
ταυτόχρονα... με ένα νόμο το εργασιακό κόστος κατά 25%; Τα 5 δις που
υποσχέθηκε για ενίσχυση της απασχόλησης από κονδύλια του ΕΣΠΑ ή του ΤΧΣ, που
γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν αφού έχουν
προγραμματιστεί να απορροφηθούν σε άλλες χρήσεις, δεν είναι παρά το αναμάσημα
μιας παρωχημένης κρατικής παρεμβατικότητας.
Συνδυάζεται προφανώς με την εμμονή στις
δημόσιες επενδύσεις τη στιγμή που καμιά μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία δεν
καλύπτει τις άγνωστες προδιαγραφές της Κουμουνδούρου. Μόνο που είναι άλλο η βελτίωση
των υποδομών είτε μέσω προγραμμάτων της Ε.Ε. είτε και με παραχώρηση χρήσης
σε ιδιώτες, η ενεργειακή αναβάθμιση και η μείωση του σχετικού κόστους κι άλλο η
νεκρανάσταση του κράτους – επιχειρηματία των γραφειοκρατικών και
διεφθαρμένων μηχανισμών.
Τα δημόσια
έσοδα ήδη ξεπερνούν τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο που ήταν ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ και
η ανθρωπιστική κρίση που θα αντιμετωπίσει με δανεικά και φορολόγηση του...
πλούτου, το όρίο του οποίου εσκεμμένα δεν ορίζεται για να καλύπτει με
ευκολία τη μεσαία τάξη, αντιμετωπίζεται με κοινωνικό μέρισμα, φοροελαφρύνσεις
και στοχευμένες δράσεις κοινωνικής ενσωμάτωσης.
Ένας
προϋπολογισμός. Δυο εντελώς αντίθετοι κόσμοι...
0 σχόλια