Δεν έχουν περάσει
παρά μόνο λίγες μέρες από την επέτειο της Πτώσης του Τείχους του Βερολίνου. Όλη
η ανθρωπότητα γιόρτασε με κάθε μεγαλοπρέπεια τη νίκη της ελευθερίας και της
δημοκρατίας πάνω στις δυνάμεις του σκοταδισμού, της εσωστρέφειας, του
μίσους. Κάποιοι βέβαια βάλθηκαν να αμαυρώσουν ακόμα κι αυτή τη χαρά
προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν επρόκειτο παρά για ένα πισωγύρισμα στο
ρου της λαϊκής επανάστασης. Ακόμα και το τείχος δεν ήταν παρά η αντίδραση
της ιερής και άμωμης δικτατορίας του προλεταριάτου απέναντι στη επιβουλή των
Δυτικών.
Η ελληνική εκδοχή
μιας ανάλογης «πτώσης», αυτή του Πολυτεχνείου από γεγονός υπενθύμισης της
αξίας βασικών ενωτικών κοινωνικών εννοιών μετατράπηκε σε υποχείριο της
ψευδοαντίστασης απέναντι στο αστικό κατεστημένο. Το μήνυμα της προάσπισης
του δημοκρατικού κεκτημένου, την απομάκρυνση από φανατισμούς, εμμονές κι
απωθημένα που λιγοστεύουν το θεσμικό «λάδι» εκφυλίστηκε σε ένα κακέκτυπο
λαϊκής οργής κατά ακόμα και του κοινοβουλευτισμού.
Το σύνθημα για
«ψωμί - παιδεία – ελευθερία» ως
κατάλοιπο της Γαλλικής επανάστασης δεν έφερε τον ελληνικό Διαφωτισμό.
Περισσότερο λειτούργησε ως προπέτασμα για την διάδοση των πιο αντιδραστικών,
πιο αντιπαραγωγικών, πιο ανελεύθερων θεωρήσεων. Το «ψωμί» από δημιουργικός
μόχθος έγινε δανεικό παντεσπάνι και θόλωσε στα απόνερα του ευδαιμονισμού,
της δήθεν γκλαμουριάς και της επίδειξης στο γείτονα. Η «παιδεία» από πολιτισμός
, κουλτούρα, έρευνα έγινε παιχνιδάκι στα χέρια του φοιτητικού συνδικαλισμού,
της απαξίωσης των συνεχών καταλήψεων, ακόμα και της προπαγάνδισης της
τρομοκρατίας. Η «ελευθερία» από αναφαίρετο δικαίωμα έγινε ρητορική
ελευθεριότητα, ανηθικότητα, ευτελισμός της ανθρώπινης υπόστασης. Η ανομία
επιβεβλημένο κεκτημένο.
Οι αποδεκατισμένες
και διαστρεβλωμένες έννοιες δεν επαναφέρονται στην αρχική κατάσταση τους
με ιδεολογικά μπαλώματα και παροδικές «θεραπείες». Απαιτείται η πλήρης
αναπροσαρμογή των αιτημάτων του Πολυτεχνείου ώστε να αντικατοπτρίζουν το
σημερινό αξιακό ζητούμενο. Προαπαιτούμενο για το ψωμί πρέπει να είναι η δημιουργία,
για την παιδεία ο πολιτισμός, για την ελευθερία η ευνομία.
Το νέο αξαικό
Πολυτεχνείο προτάσσει την προστασία και την κινητροδότηση της
δημιουργικής εργασίας απέναντι στον παρασιτικό κρατισμό, την προφύλαξη
της εκπαίδευσης και του ερευνητικού έργου από πάσης φύσεως παρεκκλίσεις, το
σεβασμό σε βασικούς, κοινώς αποδεκτούς κανόνες ευνομίας. Ένα νέο αξιακό σύστημα που αποχαιρετά τις παθογένειες τις μεταπολίτευσης και ορθώνει ισχυρό τείχος αξιοπιστίας και αξιοκρατίας.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος –Ψυχολόγος
0 σχόλια