You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ , ΤΡΟΙΚΑ - Μέτρα και αντίμετρα...

Από τη μια μεριά η κυβέρνηση επιχειρεί να λύσει την αντιφατική εξίσωση της τελευταίας συμφωνίας με την τρόικα διαχειριζόμενη τις υφεσιακές προτάσεις με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση για την πλειονότητα των πολιτών, από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να λύσει το γρίφο του εναλλακτικού σχεδίου σε περίπτωση που οι φιλόδοξες ρητορικές διεκδικήσεις του καταλήξουν ένας αυτοϊκανοποιητικός μονόλογος μιας πρόσκαιρης, συλλογικής θυμικής αποφόρτισης.

Ο πιθανός διπλασιασμός του ΦΠΑ στις ξενοδοχειακές κρατήσεις είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ανορθολογικής Ευρωπαϊκής διοίκησης που αποστερεί από τις χώρες τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται με ειδικά φορολογικά καθεστώτα τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα. Έρχονται κατόπιν οι ηγεσίες να θρηνήσουν το χαμένο Ευρωπαϊκό όραμα και να τρομάξουν μπρος στην εκτίναξη ακραίων Ευρωσκεπτικιστικών σχηματισμών.

Βέβαια και οι ξενοδόχοι αντέδρασαν σχεδόν με συντεχνιακά επιχειρήματα. Πριν καν ανακοινωθεί η ρύθμιση προέβαλλαν μελέτη (πότε πρόλαβαν να την οργανώσουν;) με υπερβολική αποτύπωση επιπτώσεων στην οικονομία. Δεν προσμέτρησαν καν το γεγονός ότι οι επερχόμενες φοροελαφρύνσεις, οι μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, η μείωση του ενεργειακού κόστους, το προσωπικό με μορφή μαθητείας που ξεπερνά κάθε ανεκτή ποσόστωση είναι παράγοντες που επιτρέπουν τη διατήρηση της ίδιας κερδοφορίας ακόμα κι αν επιβαρυνθούν με ένα επιπρόσθετο 6,5%. Ούτε καν τους πέρασε από το μυαλό να απορροφήσουν σημαντικό μέρος της όποιας αύξησης ΦΠΑ, αντισταθμίζοντας με συγκράτηση των τιμών τα παραπάνω θετικά για τους ίδιους δεδομένα που μέσα στο σημερινό κλίμα αποπληθωρισμού θα έπρεπε να οδηγήσουν σε περαιτέρω μειώσεις;

Τα κίνητρα για τη συλλογή καταναλωτικών αποδείξεων ή η αύξηση των ελάχιστων ετών για την κατοχύρωση σύνταξης και ο περιορισμός των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων είναι παρεμβάσεις που θα έπρεπε να αποτελούν κοινό τόπο κι όχι πεδίο αντιπαραθέσεων. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να θεωρούμε προάσπιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων τη χορήγηση συντάξεων, με 15 χρόνια εργασίας (μέσα σε ένα εν δυνάμει εργασιακό βίο που ξεπερνά τα 45 χρόνια!), πολλές φορές μεγαλύτερων μαζί με το ΕΚΑΣ από αυτές με διπλάσια χρόνια ασφάλισης, υποθάλποντας έμμεσα την μαύρη εργασία ή να βαφτίζουμε στήριξη της μητρότητας και μέτρο κατά της υπογεννητικότητας την πρόωρη συνταξιοδότηση αντί να δημιουργούμε ένα σταθερό πλέγμα οικονομικών και κοινωνικών κινήτρων για τη στήριξη των νέων οικογενειών.

Ευτυχώς υπάρχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ που... δεν τρομάζει τους επενδυτές με τις θέσεις του για παύση των ιδιωτικοποιήσεων, κρατικοποίηση τραπεζών, φορολόγηση του πλούτου (με αυτή την ασάφεια στον ορισμό του!) και κυρίως διαθέτει σχέδιο για το πως θα αντιμετωπίσει την έλλειψη συμμαχιών στην Ευρώπη και την δεδομένη άρνηση όλων των χωρών της Ε.Ε. να διαγράψουν μεγάλο μέρος του Ελληνικού χρέους φορτώνοντας τους δικούς τους προϋπολογισμούς. Αγνοούν μάλιστα ότι αυτή καθεαυτή η διαγραφή δεν θα σήμαινε υποχρεωτικά και μεγαλύτερη άμεση μείωση των ετήσιων τόκων (που είναι το κρίσιμο στοιχείο για την αναβάθμιση από τις αγορές και την απρόσκοπτη αναχρηματοδότηση του χρέους) από ότι θα προέκυπτε με παραμετρικές αλλαγές όπως η μείωση επιτοκίων και η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής.

Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ όπως λένε τα στελέχη του ανακοίνωσε αυτά που μπορεί κι όχι αυτά που θέλει να κάνει! Εφικτές προτάσεις όπως η πάταξη της μισής φοροδιαφυγής... σε έξι μήνες και η συλλογή 20 δις από τα ληξιπρόθεσμα (που ήδη ρυθμίστηκαν με προνομιακούς όρους). Ο Τσίπρας ανέβασε τα ανείσπρακτα χρέη προς το δημόσιο σε 50 δις αντί για 30-35 δις που αφορούν πτωχευμένες εταιρείες δίνοντας το σήμα της γενικευμένης σεισάχθειας. Με τόσες... ρηξικέλευθες αναπτυξιακές θέσεις να μην χαρίσει και 15 δις ιδιωτικών χρεών;

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ , ΤΡΟΙΚΑ