You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΑΜΑΡΑΣ - Ευθύνη ή συνευθύνη;

Το τελευταίο διάγγελμα Σαμαρά, όπου επί της ουσίας προχώρησε σε μια αντιπρόταση διεξόδου από τη διαφαινόμενη αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, αντιμετωπίστηκε με τη γνωστή διχογνωμία που διέπει σχεδόν όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις. Ένθερμοι υποστηρικτές που διαβλέπουν μια πρώτη αχνή πιθανότητα προεδρικής συναίνεσης αλλά και διαφωνούντες που προτάσσουν την ανάγκη μη συμβιβασμού κάτω από την πίεση της ανευθυνότητας της αντιπολίτευσης.

Θα ήταν άραγε προτιμότερο να προβεί εξαρχής ο Σαμαράς σε αποδοχή μιας λύσης που θα αύξανε τις δυνατότητες ευρύτερων συναινέσεων ή στην πολιτική οι στρατηγικές ξεδιπλώνονται σταδιακά και με βάση τα έως τότε αποτελέσματα; Θα ήταν ένδειξη στιβαρότητας η μονολιθική αντιμετώπιση της κατάστασης ή θα οδηγούσε τη χώρα σε ένα άνευ προηγουμένου κυκεώνα απρόβλεπτων συνεπειών με τον Σαμαρά να καταγράφεται ιστορικά ως το πρόσωπο που δεν εξάντλησε κάθε προσπάθεια αποφυγής του απευκταίου;

Όντως η ανευθυνότητα της σημερινής αντιπολίτευσης έχει ξεπεράσει, τόσο εξαιτίας της ιδιάζουσας κατάστασης του τόπου όσο και της πρωτοφανούς λαϊκίστικης τακτικής, κάθε προηγούμενο στην ομολογουμένως διαχρονική τάση υπερβολής και μικροκομματικής αντιμετώπισης της πραγματικότητας από τα κατά καιρούς αντιπολιτευόμενα κόμματα. Κι αυτό επειδή διανθίζει το λόγο της με ακανθώδεις προτροπές που απομονώνουν τη χώρα και αρνείται να αναλάβει το βάρος των αποφάσεων της αποκρύπτοντας από την κοινωνία τις επιπτώσεις των υποσχέσεων της.

Δικαιολογεί όμως αυτή η διαπίστωση μια άτεγκτη στάση από πλευράς πρωθυπουργού που θα επέτεινε αντί να εξομαλύνει τις δυσκολίες; Η κυβερνητική υπευθυνότητα εξαντλείται στην αποκάλυψη της ανωριμότητας του αντιπάλου αδιαφορώντας για την κατάληξη της τυπικής συνέπειας της ή μπρος στο φάσμα απρόβλεπτων και εξαιρετικά δυσχερών εξελίξεων απαιτείται να αναζητήσει εναλλακτικές προσεγγίσεις που εξυπηρετούν τον απώτερο σκοπό;

Η πραγματική ευθύνη δεν μεταβιβάζεται ματαιόδοξα στον ανταγωνιστή σου παραμένοντας παρακολουθητής μιας καταστροφής που πλησιάζει. Προσφέρεις περιθώρια συνευθύνης που ενώ δεν αλλοιώνουν την ουσία των στόχων σου επιτρέπουν την εύρεση διόδων σύμπλευσης με όσους διατηρούν ακόμα επαφή με το ρεαλισμό.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι οι πιο ένθερμοι επικριτές της απόφασης Σαμαρά είναι όσοι διακινούν μετ’ επιτάσεως σενάρια για κυβέρνηση ειδικού σκοπού περιφέροντας αυτάρεσκα μέσω διαρροών τα δικά τους ονόματα ως ιδανικών για την ανάληψη της πρωθυπουργίας σε μια τέτοια περίπτωση. Είναι οι ίδιοι που δεν φείδονται αναφορών σε συναινετικές διαδικασίες και συνεννόηση με την αντιπολίτευση αρκεί προφανώς να διαφυλάσσεται μια εξέχουσα θέση για τη μεγαλοπρέπεια τους στο νέο σκηνικό!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΑΜΑΡΑΣ