You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΣΥΡΙΖΑ - Όλοι οι δρόμοι καταλήγουν στο λάκκο του Eurogroup

Πέρασαν δυο εβδομάδες «πρώτης φοράς αριστερά» και η συγκυβέρνηση αναλώθηκε σε εσωτερικές χαριτωμενιές και επαναβεβαίωση υποσχέσεων (αναμενόμενες μέσα στην γλυκιά ζάλη από την κατάληψη της εξουσίας) και εθιμοτυπικές διεθνείς αβρότητες με άλλους ηγέτες που καταλήγουν όπως όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης σε αναπτυξιακά ευχολόγια χωρίς τον καθορισμό συγκεκριμενοποιημένων στόχων και πρωτοβουλιών.

Τον ανούσιο δήθεν μήνα του μέλιτος ακολούθησε η σκληρή πραγματικότητα της αντιμετώπισης των θεσμικών παραγόντων. Η Ε.Ε. διαμέσου Γιουνκέρ διαμήνυσε στον Τσίπρα ότι χωρίς ολοκλήρωση της αξιολόγησης του υφιστάμενου προγράμματος δεν πρόκειται να ανοίξει διάλογος για την επόμενη (το μεταμνημονιακό καθεστώς που τώρα ακούω να μετατρέπεται σε νέο τετραετές «κοινωνικό συμβόλαιο» με τους δανειστές!).

Το ΔΝΤ απέκλεισε λόγω καταστατικού κάθε πιθανότητα απομείωσης της δανειακής συνεισφοράς της στην Ελλάδα και η ΕΚΤ για τους ίδιους λόγους απέκρουσε τις ευφάνταστες θεωρητικές ιδέες του Βαρουφάκη για αέναα ομόλογα, ρήτρες ανάπτυξης και πακτωλό πανάκριβων πλέον εντόκων γραμματίων και ανακοίνωσε τον αποκλεισμό των τραπεζών μας από τον απευθείας φθηνό δανεισμό παραπέμποντας μας στον πανάκριβο ELA που θα εξαφανίσει την προοπτική τριπλασιασμού των χορηγήσεων που είχαν ανακοινώσει τα εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ήταν το αποκορύφωμα μιας απομόνωσης που ξεκίνησε με την συμμετοχή μας στην πιστωτική χαλάρωση υπό τον όρο της εξεύρεσης κοινού τόπου με τους εταίρους.

Τι απομένει; Το καθοριστικό επόμενο Eurogroup όπου έχει ήδη δοθεί τελεσίγραφο στην ελληνική πλευρά ότι χωρίς συμφωνία έρχεται το οριστικό τέλος της χρηματοδότησης. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι με μια ψευδεπίγραφη ταμπέλα «μεταρρυθμίσεις» κάτω από την οποία εκτός από απαραίτητες διαρθρωτικές κινήσεις για τους φορολογικούς μηχανισμούς, την γραφειοκρατία και τη διαφθορά (αυτές που περιλαμβάνει ο Βαρουφάκης στο 70% των αποδεκτών απαιτήσεων της τρόικας!) προσθέτει και μια σειρά από κινήσεις ανόρθωσης του πιο αντιπαραγωγικού κρατισμού στο δημόσιο τομέα και την οικονομία, θα πείσει τους συνομιλητές του ώστε να του παραχωρήσουν αφειδώς χρηματοδότηση και τεράστια ελαστικοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων τέτοια που θα σημαίνει ότι για τα επόμενα χρόνια δεν θα πληρώνουμε κανέναν τόκο για το χρέος, τότε μάλλον κατοικοεδρεύει σε άλλον γαλαξία.

Δυστυχώς αν δεν προκύψει κάτι το εντυπωσιακό μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες καταλήγουμε σε μια μετωπική σύγκρουση με το «παπάκι» της ελληνικής κυβέρνησης να προσκρούει με πάταγο πάνω στην Ευρωπαϊκή νταλίκα με προκάλυμμα την στήριξη της κοινωνίας η οποία όμως έδωσε εξουσιοδότηση για μια σκληρότερη διαπραγμάτευση ελπίζοντας σε μια αναίμακτη και χωρίς σοβαρές συνέπειες αντιπαράθεση όχι στην ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας.

Μετά από αυτό μια σχετική ρευστότητα στην αγορά ίσως διατηρηθεί για όσο διάστημα η ΕΚΤ θα αξιολογεί ως αξιόπιστες τις ελληνικές τράπεζες αλλά κι αυτή ανεπαρκής για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών. Τα ταμειακά αποθέματα του κράτους στερεύουν κι αν συνεχιστεί η υστέρηση δημοσίων εσόδων, που ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να καλύψει με νέους φόρους (όπως το ασαφές εφεύρημα της «επιδεικτικής διαβίωσης»), ειδικές εισφορές και νέες περαιώσεις επιχειρήσεων ενώ την ίδια στιγμή θα πετάει ως «τυράκι» στην κοινωνία την 13^η σύνταξη σε χαμηλοσυνταξιούχους (αν παραμένει κυβέρνηση ως το Δεκέμβριο!), την μελλοντική αύξηση του κατώτατου μισθού και την αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ με τον φόρο επί της περιουσίας που θα αγγίξει και τις καταθέσεις.

Ακόμα κι αν επιχειρηθούν λύσεις απελπισίας που θα παραπέμψουν την οριστική χρεοκοπία στον Ιούλιο, όπως η δέσμευση καταθέσεων, η αξιοποίηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων ή η καθυστέρηση της πληρωμής μισθών και συντάξεων, το αποτέλεσμα δεν θα είναι παρά μια οδυνηρή παράταση σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία προς την λαιμητόμο. Εκτός κι αν προτιμηθεί μια ηρωική έξοδος μέσω ενός δημοψηφίσματος που με εθνικοαπελευθερωτικό γαρνίρισμα θα ωραιοποιεί την οικονομική και διπλωματική απομόνωση. Δεν μένει παρά να ευχηθούμε η σύνεση να πρυτανεύσει έστω και την ύστατη ώρα!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΣΥΡΙΖΑ