You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΜΝΗΜΟΝΙΟ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ - Πηδώντας τις «κόκκινες» γραμμές!

Εορτάζοντας τους πέντε μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καταλήγουμε σε μια συμφωνία που απέχει παρασάγγας όχι μόνο από κάθε προεκλογική εξαγγελία τους αλλά κι από το πλαίσιο δημιουργικής ασάφειας το οποίο υποτίθεται ότι έθετε η συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου. Παρόλο όμως που έδωσαν έναν γοργό σάλτο πάνω από τις κόκκινες γραμμές και βρέθηκαν στο άλλο άκρο της υπερφορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οφείλει καθένας μας να τους αναγνωρίσει ότι πέτυχαν να εγκλωβίσουν την συζήτηση σε ένα διπλό προνομιακό για αυτούς πεδίο.

Από την μια, αυτή η χρονικά κλιμακωτή υποχώρηση προς θέσεις που απάλειφαν κάθε αρχική κυβερνητική υπόσχεση, δημιουργούσε όλο και μεγαλύτερη ανοχή σε επιλογές ιδεολογικά ασύμβατες ειδικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχτιζαν σταδιακά μια επιχειρηματολογία που από την συμβολική μεταφορά ενός προϊόντος σε υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ κατέληξε στον χαρακτηρισμό μακαρονιών και κονσερβών ως προϊόντων πολυτελείας! Πέρασαν βήμα, βήμα από την προστασία μισθών και συντάξεων στην έμμεση οριζόντια μείωση τους.

Η ειδική εισφορά, η μείωση της οποίας κατά 30% καταψηφίστηκε από το ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος πλήρη κατάργηση, πλέον παρουσιάζεται ως αναδιανεμητικό εργαλείο! Η φορολόγηση ακινήτων διατηρείται άθικτη έως και το 2016, οι ιδιωτικοποιήσεις έπαψαν να αποτελούν ιδεολογικό ανάχωμα όπως και το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων.

Τα επικοινωνιακά αντίδοτα στη σκληρή φορολόγηση των νοικοκυριών είναι η υψηλή φορολόγηση και των επιχειρήσεων και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών που κάποιοι παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως το αυτό το αυξημένο κόστος, ειδικά μέσα στην νέα περίοδο ύφεσης, θα οδηγήσει τις εταιρείες είτε σε αύξηση τιμών, είτε σε μισθολογικές μειώσεις, είτε σε απολύσεις.

Τι κι αν η σύγκριση των τωρινών μέτρων (8 δισ.), όχι μόνο με το email Χαρδούβελη (900 εκ.) αλλά και με τις τότε απαιτήσεις των εταίρων (1,8 δισ.) αποδεικνύει την χαώδη διαφορά που δημιούργησε η οικονομική απραξία πέντε μηνών; Τι κι αν τα μειωμένα πλεονάσματα δεν σημαίνουν λιγότερα μέτρα αλλά τουναντίον αδυναμία αύξησης των κρατικών εσόδων από την ανύπαρκτη πλέον ανάπτυξη και μετακύλιση βαρών στις πλάτες των πολιτών; Τι κι αν το αναπτυξιακό πακέτο Γιουνκέρ ήταν προειλημμένη απόφαση (όπως κι αυτή για την αναδιάρθρωση του χρέους) που όμως χρειάζεται ισχυρή μόχλευση από ιδιωτικά κεφάλαια;

Μεγάλο μέρος της κοινωνίας και του πολιτικού λόγου εγκλωβίστηκε στις υπαρκτές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και «επένδυσε» στο σενάριο της ρήξης και της επιστροφής στην δραχμή, ανοίγοντας χώρο για την πιο θετική αντιμετώπιση της κυβέρνησης για την τεράστια μετατόπιση της προς φαινομενικά πιο ορθολογικές θέσεις. Η εμμονή με την δραχμοκαταστροφή που θα υποχρεωτικά θα έφερνε η νέα κυβέρνηση, άφησε περιθώρια για πιο χαλαρή αντιμετώπιση των κυβιστήσεων της και για την δημιουργία μιας πιο θετικής διαπραγματευτικής εικόνας, εφόσον ολοκληρωθεί η συμφωνία, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Όσο γρήγορα ξεπεράστηκαν όλες οι κόκκινες γραμμές άλλο τόσο η δραχμοσυζήτηση αποπροσανατολίζει πλέον τους πολίτες από μια κατ’ επίφαση Ευρωπαϊκή κυβερνητική στροφή. Όσο έντονα ποδοπατήθηκαν οι υποσχέσεις στο βωμό της κυβερνησιμότητας και της διατήρησης της εξουσίας, άλλο τόσο η πίστη ότι η ανικανότητα και η ιδεοληψία τους θα φέρει υποχρεωτικά τη ρήξη ενισχύει το ανύπαρκτο Ευρωπαϊκό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κι όταν αναγκάζεται να φέρει την χειρότερη δυνατή συμφωνία.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , Ε.Ε. , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΜΝΗΜΟΝΙΟ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ