Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος

Πολλοί από αυτούς που στήριξαν εκλογικά για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ το έπραξαν επειδή πίστεψαν στον εξορθολογισμό του τόσο κυβερνητικά, όσο και εσωκομματικά, μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου και την αποβολή των “αντιφρονούντων” της Αριστερής Πλατφόρμας από την διαχείριση του κομματικού πυρήνα. Ανέμεναν την άμεση προώθηση των μεταρρυθμίσεων που είχαν συμφωνήσει με τους εταίρους, την επενδυτική επαναφορά και την ανάπτυξη παράπλευρων πολιτικών που θα περιόριζαν τις επιπτώσεις μιας σειράς σκληρών και άδικων μέτρων, μαζί με το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία.

Δεν χρειάστηκε παραπάνω από ένας μήνας για να αποδειχτεί ότι οι προσδοκίες εναρμόνισης του ΣΥΡΙΖΑ με την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα δεν ήταν παρά μια ακόμα κούφια υπόσχεση στην αλυσίδα των διαψευσμένων ελπίδων. Από το πολυπληθές κυβερνητικό σχήμα και τις φαεινές ιδέες για ισοδύναμα μέτρα έως τον ρητορικό κομματικό εκδημοκρατισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναβεβαίωσε τις εμμονές και τους ιδεολογικούς περιορισμούς του.

Μια κυβέρνηση ισορροπιών και αντιφάσεων που έδωσε το πρώτο ισχυρό σήμα αντιπαραγωγικής διάθεσης. Προχώρησαν σε μεγαλοπρεπείς αστειότητες πιθανών ισοδύναμων που εκτείνονται από την οριζόντια αύξηση του αντιτίμου των εισιτηρίων στα μουσεία (θα έπρεπε να… εκατονταπλασιαστούν για να καλύψουν έστω και μέρος των αναγκαίων πόρων!) και τον… ΕΝΦΙΑ σε εξωχώρια ακίνητα που ανήκουν σε Έλληνες (πρακτικά αδύνατο!) και φυσικά το μόνιμο καταφύγιο της λίστα Λαγκάρντ όταν ο δικός τους υπεύθυνος για το θέμα υπουργός παραδέχτηκε ότι τα έσοδα από αυτή τη διαδικασία θα είναι πενιχρά.

Οι κεφαλαιακοί περιορισμοί που προέκυψαν ως απότοκο της… σκληρής διαπραγμάτευσης για να προστατέψουν το μη επαρκώς χρηματοδοτούμενο από την ΕΚΤ τραπεζικό σύστημα από την μαζική φυγή καταθέσεων (ήδη είχαν αναληφθεί πάνω από 40 δισ. μέσα σε λίγους μήνες), δεν δείχνουν να αίρονται αμέσως μετά την ολοκλήρωση της νέας ανακεφαλαιοποίησης. Ήδη προωθούνται πολιτικές εντατικοποίησης του ελέγχου στη χρήση μετρητών, ειδικά για δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, που θα μονιμοποιήσουν μια λογική ανελευθερίας, καταπάτησης της δυνατότητας επιλογής που θα μπορούσε να συνδυάζεται με ταυτόχρονη παροχή κινήτρων για την χρήση πλαστικού χρήματος.

Το υφεσιακό κύμα, που συνεπήρε ξανά την οικονομία, δεν θα ξεπεραστεί με το κλίμα γελοιοποίησης που άφησε πίσω του ο Τσίπρας κατά το πέρασμα του στις ΗΠΑ, ούτε με συνεχείς αναβολές στις ιδιωτικοποιήσεις χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία ανύπαρκτες περιβαλλοντικές ανησυχίες και κάθε είδους διαδικαστικά ή ιδεοληπτικά προσχώματα.

Ούτε βέβαια προχώρησε σε κανενός ουσιαστικού είδους αναδόμηση του κομματικού οικοδομήματος. Οι γενικές εξαγγελίες για απορρόφηση των ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιστοιχίζονται σε πρακτικές πρωτοβουλίες  ικανές να εξαλείψουν την αίσθηση ενός κόμματος που διοικείται από έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που εκφράζουν τις ιστορικές καταβολές του χώρου. Δεν προκύπτει βέβαια από πουθενά και καμιά ιδιαίτερη λαϊκή διάθεση για ένταξη στα δρώμενα της παράταξης. Η ανοχή και η συνταύτιση σε επίπεδο συναισθηματικής εκτόνωσης δεν συνεπάγεται και ισχυρή τάση για ταύτιση.